Μετά τη Μάγδα Φύσσα, που ύψωσε το βλέμμα της στον ουρανό φωνάζοντας «Παύλο μου, νικήσαμε», μια ακόμα εικόνα, πιο χαμηλόφωνη αλλά εξίσου δυνατή, κάνει τον γύρο του διαδικτύου σε συνέχεια της ιστορικής απόφασης της 7ης Οκτωβρίου στη δίκη της Χρυσής Αυγής, που έκρινε εγκληματική την οργάνωση: Ένας ηλικιωμένος άντρας με γενειάδα και μαντίλα, μια σχεδόν βιβλική φιγούρα μόνη στα καθίσματα του Εφετείου, που όπως και η μάνα του Παύλου Φύσσα γνώρισε μια ελάχιστη δικαίωση, παρόλο που η ιστορία της δολοφονίας του γιου του, Σαχζάτ Λουκμάν, δεν είχε λάβει την ίδια δημοσιότητα.
Μια από τις αναρτήσεις στα social media, από το καφενείο ΔΕΚΑ 4, μας τον συστήνει λακωνικά αλλά εύγλωττα: «Η διακριτικότητα. Η μνήμη. Η δύναμη. Η νίκη. Ώρα για ξεκούραση, κύριε Λουκμάν». Ενώ η Maria Dedoussi γράφει: «Κάθησε ήσυχα επί χρόνια στη γωνία του και περίμενε. Περίμενε να τον δικαιώσει ένα σύστημα που τον πρόδωσε, το ίδιο σύστημα στην πραγματικότητα που του στέρησε το παιδί του».
Ο πακιστανικής καταγωγής Σαχζάτ Λουκμάν ήταν 27 ετών όταν τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013, ενώ πήγαινε στη δουλειά του στη λαϊκή στα Πετράλωνα με το ποδήλατο, δολοφονήθηκε άγρια από δύο μέλη της Χρυσής Αυγής, τον 29χρονο πυροσβέστη Χρήστο Στεργιόπουλο και τον 25χρονο Διονύση Λιακόπουλο, επιβάτες σε δίκυκλο, οι οποίοι του επιτέθηκαν μαχαιρώνοντάς τον μέχρι θανάτου. Όταν συνελήφθησαν, μετά από καταγγελίες περιοίκων στην αστυνομία, είχαν ακόμα μαζί τους το ματωμένο μαχαίρι.
Η δίκη σε πρώτο βαθμό έληξε στις 15 Απριλίου 2014, με την καταδίκη τους σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή. Οι ίδιοι ισχυρίστηκαν ότι του επιτέθηκαν «για ασήμαντη αφορμή» επειδή «τους έκοψε τον δρόμο με το ποδήλατο».
Μετά τη δολοφονία του Λουκμάν ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος Τζαβέντ Ασλάμ κατηγόρησε τη Χρυσή Αυγή για έξι ή εφτά δολοφονίες και δεκάδες επιθέσεις για τις οποίες δεν είχε γίνει δίωξη, ενώ ο επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μούιζνιεκς επισήμανε την ολιγωρία στην αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας και της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Υπήρξαν κάποιες θετικές εξελίξεις, όπως η σύσταση Τμήματος Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας στην ΕΛ.ΑΣ. και η ενεργοποίηση ενός αριθμού για καταγγελίες επιθέσεων εναντίον μεταναστών (11414).
Η δίκη σε δεύτερο βαθμό έληξε στις 6 Μαΐου 2019 με την καταδίκη των κατηγορουμένων σε κάθειρξη 21 ετών και 5 μηνών έκαστος. Η έδρα απέρριψε το αίτημα της υπεράσπισης για μετατροπή της κατηγορίας της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε θανατηφόρα σωματική βλάβη ή σε επικίνδυνη σωματική βλάβη. Απορρίφθηκαν επίσης τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου και της ειλικρινούς μεταμέλειας, αναγνωρίστηκε όμως το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την τέλεση της πράξης.
Το σημαντικότερο είναι όμως ότι παρόλο που στο κατηγορητήριο της δίκης του Λουκμάν δεν είχε συμπεριληφθεί το ρατσιστικό κίνητρο των δραστών, ήταν η πρώτη φορά, το 2014, που το δικαστήριο το αναγνώριζε σε τελεσίδικη ελληνική απόφαση σε έγκλημα κατά ζωής, δημιουργώντας έτσι δικαστικό προηγούμενο. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι οι δράστες είχαν αποφασίσει να βγουν και να σκοτώσουν πριν από τη συνάντηση με το θύμα, το οποίο επέλεξαν λόγω της καταγωγής του και χωρίς να προηγηθεί κάποια συμπλοκή.
Δείτε δύο αναρτήσεις για τον πατέρα του Σαχζάτ Λουκμάν:
