«Μεγάλωσα σ ένα μικρό χωρίο στο νομό Σερρών στους πρόποδες του όρου Κερκίνης απέναντι από ένα παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Τις παιδικές μου αναμνήσεις συντροφεύουν φρεσκοκομμένα φρούτα και λαχανικά από τον κήπο της γιαγιάς, παιχνίδια στην αυλή του σχολείου μέχρι αργά, γάλα από την γαλατού -την κυρία που το είχε και μας το πουλούσε-, ζεστά αυγά που έφερνε ο μπαμπάς από το κοτέτσι του σπιτιού, εξερεύνηση των τροφίμων και μυρωδιών από το μπακάλικο του παππού στο διπλανό χωριό, φαγητό με την οικογένεια όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και μια ζεστή κοτόσουπα πάντα να με περιμένει όταν αρρώσταινα. Που πηγαίνω; Αυτό δεν το γνωρίζω. Πορεύομαι με τις άξιες που διδάχτηκα και διδάσκω πλέον στους μαθητές μου, είμαι αισιόδοξος και ονειροπόλος για το μέλλον» λέει ο Γιώργος απαντώντας μεταξύ άλλων και για τη δική του Μαντλέν, στην ερώτηση που μου αρέσει να κάνω, πάντα, σε όλες μου τις συνεντεύξεις «από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις;».
«Τελείωσα Τεχνολογία Τροφίμων στο Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης» συνεχίζει. «Μια σχολή ιδιαίτερα απαιτητική που εμβαθύνει στη επιστήμη των Τροφίμων περιλαμβάνοντας την ερεύνα, την παρασκευή, τον ποιοτικό έλεγχο των τροφίμων και τη διατροφή. Μετά το πέρας των σπουδών μου ολοκλήρωσα δύο μεταπτυχιακά προγράμματα ένα στη Διασφάλιση Ποιότητας των Τροφίμων και ένα στη Ειδική Αγωγή-Εκπαίδευση Ατόμων με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες θέλοντας να γεφυρώσω τις γνώσεις μου με την εκπαίδευση και κυρίως την εκπαίδευση των ΑμεΑ. Επίσης, γνωρίζω την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και την γραφή Braille τα οποία και χρησιμοποιώ ως εργαλεία επικοινωνίας στη δουλειά μου».
-Πώς το εφαρμόζεις αυτό επαγγελματικά σήμερα;
«Αποκλειστικά εκπαιδευτικά και με το δικό μου τρόπο! Οι περισσότεροι όταν τους λέω ότι εργάζομαι στο Δημόσιο μένουν έκπληκτοι. Πλέον εδώ και περίπου 5 χρόνια έχω κάνει εξωστρέφεια τις δουλειάς μας με τους μαθητές αλλά και πολλών άλλων συναδέλφων από το σχολείο προς τα έξω χρησιμοποιώντας τα social media κοινοποιώντας και επιβραβεύοντας ουσιαστικά τη δημιουργική σχολική πραγματικότητα. Χρησιμοποιώ την μαγειρική και την γενικότερη επιστήμη των τροφίμων ως ένα εργαλείο επικοινωνίας και μάθησης αλλά και ως ένα μέσω να μεταδώσω μηνύματα και αξίες».
-Πώς βιώνεις την επαφή με τους ανθρώπους με αναπηρία;
«Απλά και διαφορετικά. Για μένα δεν ουσιαστικά δεν έχουν τίποτα το ξεχωριστό αν έχουμε την ικανότητα ή προσπαθήσουμε να την αντιληφτούμε και διαφορετικά τότε η επικοινωνία είναι μαγική».
-Μίλησε μου για το βιβλίο σου;
«Το βιβλίο μου ήταν μια έμπνευση που ήρθε μέσα από τη δημόσια σχολική πραγματικότητα όπως αυτή τη βίωνα τα τελευταία 5 χρόνια. Καθότι δεν υπήρχε εκπαιδευτικό υλικό στο σχολικό πλαίσιο έπρεπε να κάνω αντιληπτή στους μαθητές κάθε συνταγή. Έτσι λοιπόν τυποποίησα τη κάθε συνταγή με βήματα και εικόνες ώστε να είναι πιο κατανοητή η σύλληψη της. Οι συνταγές ερχόταν από την οικογένεια μου και τις οικογένειες των μαθητών μου, τα υλικά που είχαμε τις σχεδόν όλες τις φορές ήταν οικονομικά και απλά και ο εξοπλισμός πολύ ελάχιστος. Με όλα αυτά τα μέσα όμως εμείς καταφέραμε να μαγειρέψουμε, να χαμογελάσουμε, να επικοινωνήσουμε και τελικά να φάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βίωσα εγώ η αληθινή πραγματικότητα της ζωής μας».
-Ποιο μήνυμα θέλεις να περάσεις;
«Τα μηνύματα είναι πολλά, δεν θέλω να τα πω όλα και θα σας αφήσω να τα αντιληφτείτε πιάνοντας από κοντά το βιβλίο. Θα πω μόνο ότι τίποτα δεν έχει τοποθετηθεί τυχαία –όπως και πολλά άλλα πράγματα στο βιβλίο- ούτε το χρώμα το εξώφυλλου που είναι το μπλε ούτε και το κόκκινο Logo. Θα βοηθήσω μόνο λέγοντας την παγκοσμία ημέρα αυτισμού (2 Απριλίου) πολλά μνημεία στην Αθήνα φωτίστηκαν με μπλε χρώμα, το έχετε δει; Όσο για το κόκκινο σύμβολο, μοιάζει με ένα σύμβολο που υπάρχει στη ζωή μας, το έχετε παρατηρήσει ποτέ;»
-Ποια είναι η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το φαγητό;
«Ο σύγχρονος άνθρωπος τροφοδοτείται από πάρα πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών γύρω από το φαγητό και από πάρα πολλούς που ασχολούνται με αυτό. Πολλές φορές όμως αυτό μπορεί να είναι κατευθυνόμενο ή και να καταλήγει σε ακρότητες. «Μέτρο άριστον» θα έλεγα εγώ και όλα θα είναι καλύτερα. Άλλωστε μη ξεχνάμε η ελληνική γαστρονομία περιέχει μια πολύ μεγάλη ποικιλία εκλεκτά και θρεπτικά εδέσματα».
-Είμαστε ό,τι τρώμε;
«Όχι, δεν είμαστε μόνο ό,τι τρώμε. Ας παρατηρήσουμε τη βάση της σύγχρονης Μεσογειακής Διατροφικής Πυραμίδας. Βλέπουμε μια οικογένεια να τρώει γύρω από ένα τραπέζι, βλέπουμε ένα άτομο να ασκείται, βλέπουμε βιοποικιλότητα, εποχικότητα και παραδοσιακά τοπικά και φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα καθώς και μαγειρικές δραστηριότητες. Δε βλέπουμε ακρότητες, ούτε απαγορεύσεις».
*Οι φωτογραφίες είναι της Καλλιόπης Ζουρνατζίδου
