«Ήρθαμε κοντά πολύ νωρίς στη ζωή και την καριέρα μας,» λέει ο Αλ Πατσίνο κοιτάζοντας τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο που κάθεται άνετα σε μία δερμάτινη, μίνιμαλ πολυθρόνα δίπλα του. «Και μοιραστήκαμε κάτι μεγάλο. Που ήταν πολύ σημαντικό εκείνη την εποχή».
Στην πρόσφατη κοινή τους συνέντευξη για το αμερικανικό περιοδικό GQ οι δύο κορυφαίοι ηθοποιοί της γενιάς τους επιχειρούν να συνοψίσουν 50 ολόκληρα χρόνια δυνατής φιλίας και κοινής, κινηματογραφικής πορείας στον σκληρό κόσμο του Χόλιγουντ μέσα σε λίγες μόνο απαντήσεις και συγκλονίζουν για ακόμα μία φορά με την διαχρονική γοητεία τους, την αντίληψη που πάντα έχουν για την υποκριτική, το χιούμορ τους και την βαθιά αγάπη που τους ενώνει.
Φέτος είναι και πάλι η χρονιά τους. Ντε Νίρο και Πατσίνο συμπρωταγωνιστούν, για ακόμα μία φορά, στη μεγάλη οθόνη στην απόλυτη ταινία της χρονιάς, στον πολυσυζητημένο «Ιρλανδό» του Μάρτιν Σορσέζε, έχοντας κοντά τους ακόμα έναν αγαπημένο, παλιό γνώριμο, τον σπουδαίο Τζο Πέσι.
Ο πλανήτης της σόουμπιζ, εδώ και χρόνια, τους αποκαλεί «νονούς» και αυτός είναι πάνω-κάτω και ο τίτλος που συνοδεύει την συνέντευξη τους στο λαμπερό, ιλουστρασιόν εξώφυλλο του GQ το οποίο τους χαρίζει απλόχερα τον χαρακτηρισμό «άντρες του 2019» μαζί με τον υπότιτλο «The Godfathers: Αl Pacino and Robert De Niro». Πράγματι οι δύο megastars του σινεμά έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί σε ταινία το 1974, στο δεύτερο μέρος του «Νονού», όταν δεν συναντήθηκαν ποτέ σε μία κοινή, κινηματογραφική οθονιά, καθώς οι χαρακτήρες που υποδύονταν δρούσαν σε διαφορετικούς χωροχρόνους. Ήταν 19 χρόνια αργότερα, στο Heat του 1995 που τα δύο ιερά τέρατα του σινεμά ένωσαν τα εκτυφλωτικά ταλέντα τους σε μία κινηματογραφική σκηνή. Και οι δύο ήταν ήδη δυνατοί, πετυχημένοι, πλούσιοι και υπερδιάσημοι. Και παρέμεναν αχώριστοι φίλοι, δύο μεγάλοι ηθοποιοί που τους ένωνε το κοινό τους όραμα για το πώς πρέπει ένας ηθοποιός να αντιμετωπίζει τον ρόλο του, αλλά και πώς πρέπει να γυρίζονται ταινίες στους αιώνες των αιώνων.
Το ίδιο ακριβώς όραμα μοιράζονται και με τον Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος τους διάλεξε για το πιο πρόσφατο κινηματογραφικό έπος του, την ταινία που θεωρείται ήδη μία από τις καλύτερες που γύρισε ποτέ ο σημαντικός κινηματογραφιστής. Δίνοντας τους την ευκαιρία να πλημμυρίζουν με συναισθηματισμό τις αίθουσες των σινεμά ανά τον κόσμο, να γεμίζουν την οθόνη με το συγκινητικό τους δέσιμο, τον αμοιβαίο σεβασμό και θαυμασμό που τρέφουν σταθερά ο ένας για τον άλλον, τον ευγενή ανταγωνισμό για το ποιος από τους δύο τελικά θα είναι ο καλύτερος.
Ο Zach Baron, ο δημοσιογράφος που πήρε την κεντρική συνέντευξη για το τελευταίο τεύχος του GQ τους συνάντησε μαζί στη σουίτα ενός ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη και, όπως γράφει, παρατήρησε αμέσως ότι ο Πατσίνο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τον Ντε Νίρο με μία υπερπροστατευτική διάθεση. Την ίδια ακριβώς που είχε και πέντε δεκαετίες νωρίτερα, προς τον νέο του φίλο, ένα αγόρι μόλις 3 χρόνια μικρότερο, το οποίο είχε μόλις συναντήσει και με το οποίο τον ένωσε ένα αξεπέραστο φιλικό συναίσθημα που αποδείχθηκε πολύ πιο ισχυρό από το πέρασμα του χρόνου.
«Συναντιόμαστε συχνά και αυτό πάντα αρκεί. Υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα μας. Απλά υπάρχει. Όταν είμαστε μαζί καταλαβαίνουμε αυτή τη δουλειά πολύ καλύτερα. Πολλές φορές αναζητάς τον άλλον για να πάρεις κάποιο ουσιαστικό feedback για τον εαυτό σου. Μιλάμε για τα πάντα μεταξύ μας,» θα σχολιάσει ο πιο ομιλητικός Πατσίνο για την υπέροχη σχέση που έχει με τον κολλητό του, με τον Ντε Νίρο να επιβεβαιώνει: «Ναι, κάνουμε kibitz. Την ξέρεις αυτή την λέξη; Ανάλαφρη κουβεντούλα. Τα λέμε όλα».
«Ο κόσμος δυσκολεύεται να αντιληφθεί το βάθος της φιλίας μας γιατί δεν καταλαβαίνει ότι το Χόλιγουντ ήταν κάτι πολύ διαφορετικό στις μέρες μας. Η δόξα το ίδιο,» εξηγεί ο Πατσίνο. «Εμείς δεν θέλαμε να γίνουμε διάσημοι, δεν ήταν αυτό που μας απασχολούσε», προσθέτει.
«Πολύ συχνά με ρωτούν γιατί δε δίνω συνεντεύξεις. Γιατί δεν θέλω να μιλήσω,» σχολιάζει ο Ντε Νίρο. «Και τους απαντάει, γιατί να δώσω συνεντεύξεις. Έχω τον Αλ και του τα λέω.» συμπληρώνει γελώντας ο Πατσίνο. «Όχι, όχι απλώς αστειεύομαι».
«Δεν υπήρξαμε ποτέ ανταγωνιστικοί μεταξύ μας. Απλά κυνηγούσαμε τους ίδιους ρόλους. Όπως για παράδειγμα στον «Νονό». Ο Κόπολα ήθελε αρχικά τον Αλ για τον ρόλο που τελικά έπαιξα εγώ, αλλά νομίζω πως ήταν οι παραγωγοί που τον πίεσαν να κοιτάξει προς άλλες κατευθύνσεις. Δεν το συζήτησα ποτέ μαζί του αλλά είχα πάντα την εντύπωση ότι του ζήτησαν να επιλέξει κάποιον άλλον, εκτός από τον Αλ. Και ο Φράνσις ήταν πάντα πολύ ανοικτός, μπορεί να σου έλεγε στα μούτρα ότι δεν κάνεις για κάποιον ρόλο και τα λοιπά,» θα εξηγήσει στο τέλος ο Ντε Νίρο για την βιομηχανία του σινεμά και για τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί το Χόλιγουντ και η διεκδίκηση των μεγάλων ρόλων.
«Εμείς συνεχίζουμε να είμαστε αυτoί που πάντα ήμασταν. Τώρα έρχονται και θέλουν να γράψουν βιβλία για εμάς. Ένα βιβλίο για τον Μπομπ, ένα βιβλίο για εμένα,» καταλήγει ο Πατσίνο που στον Ιρλανδό υποδύεται τον Αμερικανό συνδικαλιστή James Riddle "Jimmy" Hoffa. «Εγώ νομίζω ότι αν κάτσω να καταγράψω σε ένα βιβλίο την ζωή μου, το παρελθόν, τα πράγματα που κάναμε μαζί με τον Μπομπ, τα πράγματα που ζήσαμε, απλά θα αρχίσω να ουρλιάζω στον ύπνο μου τη νύχτα. Μπορεί στο τέλος να το κάνω, δεν ξέρω. Γιατί το θέλουν πολύ τα παιδιά μου.»
Μία επική συζήτηση με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο.
Με πληροφορίες από το GQ.
