Αν το πνεύμα του Μπαλζάκ έπαιρνε τα χαρακτηριστικά ενός γλυκού τότε θα ήταν αναμφισβήτητα η κρούστα από μια κρεμ μπριλέ. Κι αυτό γιατί ο Μπαλζάκ είχε τη στόφα των αγαπημένων του ηρώων. Να δοκιμάζει, ως άνθρωπος της δράσης, αυτά που φαντάζεται στο βωμό της πραγματικότητας και το αποτέλεσμα να καίγεται τις περισσότερες φορές από αυτήν(σαν την επιφάνεια του γλυκού). Όπως πολλοί πετυχημένοι άνθρωποι ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ ήταν συλλέκτης αποτυχιών. Έγινε εκδότης, εργάστηκε ως τυπογράφος συσσωρεύοντας τεράστια χρέη ενώ παρόμοιας έκβασης ήταν και οι επενδύσεις που προσπάθησε να κάνει στο χρηματιστήριο. Ίσως αυτή η υπερβολική δραστηριότητα τον έκανε να γράψει «εκεί βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στον ποιητή και τον άνθρωπο της δράσης: ο ένας παραδίνεται στο συναίσθημα, για να το αναπαράγει με ζωηρές εικόνες, και κρίνει κατόπιν εορτής. Ο άλλος αισθάνεται και κρίνει δια μιάς». Ο Γάλλος συγγραφέας που κέρδισε βεβαίως την αθανασία, σε πείσμα των εφήμερων, μπροστά στη δόξα του, κριτικών, είχε όμως κάτι και από τους νεαρούς ποιητές που θαύμαζε εξίσου. Αυτό το βλέμμα που φτάνει μέχρι το τέλος του ορίζοντα και μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα τα λεγόμενα και τα ανείπωτα. Ήταν ποιητής και άνθρωπος της δράσης στη συσκευασία του ενός. Άλλωστε στην «Ανθρώπινη Κωμωδία»- ειρωνική παράφραση της «Θείας Κωμωδίας» του Δάντη; - έγραψε σα να μιλούσε για τον εαυτό του «οφείλουμε διπλό θαυμασμό στον άνδρα που η καρδιά και ο χαρακτήρας του συναγωνίζονται σε τελειότητα το τάλαντο».
Συσσωρεύοντας εμπειρίες με την τόλμη ενός γενναίου στρατιώτη -αφού όταν δοκιμάζουμε αυτό που φανταζόμαστε στην πραγματικότητα τότε το προιόν αυτής της αντιπαράθεσης λέγεται εμπειρία- ο Μπαλζάκ έγινε ιδρυτής του λογοτεχνικού ρεαλισμού πράγμα λογικό αφού την έφαγε την πραγματικότητα όχι με τα φτυάρια αλλά με τα κοντέινερ. Το μόνο του όπλο για να μην τον θάψει η θέληση και η πένα του(αλλά με αυτή τη σειρά) και η συνείδηση του μεγάλου πεπρωμένου που τον περίμενε. Να σημειώσουμε εδώ ότι πολλοί πιστεύουν σε ένα μεγάλο πεπρωμένο αλλά μόνο αυτοί που τόλμησαν να αποκτήσουν εμπειρίες στο αμόνι του ρεαλιστικού πόνου(κατά το ‘reality bites’ που έλεγαν κάποτε) πραγματοποιώντας τα όνειρα τους έχουν ρεαλιστική, όσο και η λογοτεχνία τους, αντίληψη της μοίρας τους. Παρακάτω σας παραθέτω μερικές αγαπημένες φράσεις από την Ανθρώπινη Κωμωδία:
«Η λίγη δουλειά γεννάει μεγάλη φιλαυτία, αντίθετα η πολλή δουλειά σου μεταδίδει άπειρη μετριοφροσύνη»
«Η βουλή μας είναι ένα αληθινό πανδοχείο όπου η κοινή γνώμη μας στέλνει συχνά αλλόκοτους ταξιδιώτες»
«Τα μάτια μας είναι πιο φλύαρα από τη γλώσσα μας»
«…αγνοώντας όμως ότι η μεγαλοφυία πολύ συχνά είναι πάνω αλλά και κάτω από τα γεγονότα…»
«Οφείλουμε διπλό θαυμασμό στον άνδρα που η καρδιά και ο χαρακτήρας του συναγωνίζονται σε τελειότητα το τάλαντο»
«Οι άνθρωποι που επιθυμούν κάτι διακαώς σχεδόν πάντα βρίσκουν την τύχη αρωγό»
«Η χαρά μπορεί να εκδηλωθεί μόνο ανάμεσα σε ανθρώπους που νιώθουν ίσοι μεταξύ τους. Η ιστορία της ζωής τους μπορεί να συνοψιστεί μες δύο λέξεις: ήταν ευτυχισμένοι. Δεν τους συνέβη τίποτα που αξίζει να μνημονευθεί».
«Η φιλία αγγελέ μου, αγνοεί τη χρεοκοπία του συναισθήματος και τις πτωχεύσεις της απόλαυσης. Ενώ ο έρωτας, αφού πρώτα προσφέρει περισσότερα απ’όσα έχει καταλήγει να προσφέρει λιγότερα απ’όσα παίρνει»
«Τα αληθινά ταλέντα, οι φιλόσπουδοι και αξιότιμοι άνθρωποι δε φέρονται έτσι: ακολουθούν με τόλμη τον δρόμο τους, δέχονται τις αθλιοτητές τους και δεν τις κρύβουν κάτω από ψεύδη».
«Η ομορφιά αγαπητή μου είναι η μεγαλοφυία των πραγμάτων»
«Η ζωή μου ήταν μια μακροχρόνια κρίση εγωισμού»
«Στην τρίτη της ενσάρκωση, γιατί σε κάθε πάθος μια γυναίκα γίνεται ριζικά διαφορετική…»
«Ένας μεγάλος έρωτας είναι μια πίστωση σε μια τόσο αδηφάγα διάθεση ώστε η στιγμή της χρεοκοπίας είναι βέβαιη»
«Αν ποτέ ξεψαχνίσετε τις γυναικείες καρδιές στο Παρίσι θα βρείτε την τοκογλύφο πριν από την ερωμένη»
«Άνδρες και γυναίκες θα τους έχετε σαν ταχυδρομικά άλογα που θα τα αφήνετε σκασμένα σε κάθε σταθμό, μόνο έτσι θα φτάσετε στην κορυφή που λαχταράτε»
«Μέσα σε αυτή την ανθρώπινη μάζα πρέπει να σκάσεις σαν οβίδα ή να τρυπώσεις σαν πανούκλα»
«Η διαφθορά αφθονεί το ταλέντο σπανίζει. Έτσι η διαφθορά είναι το όπλο της μετριότητας που αφθονεί…»
«Είμαι μεγάλος ποιητής. Τα ποιήματα μου δεν τα γράφω. Είναι πράξεις και αισθήματα».
«Η γυναίκα της μόδας και ο άνδρας με εξουσία είναι ανάλογες οντότητες»
«Πρωταρχική συνθήκη της εκδίκησης είναι η υποκρισία. Ένα ομολογημένο μίσος είναι ανίσχυρο».
«Αν αναλογιστούμε την τεράστια υπηρεσία που προσφέρουν στους ερωτευμένους τα παράθυρα…»
«Μέσα στην καρδιά μιας γυναίκας δεν υπάρχουν δύο έρωτες όπως δεν υπάρχουν δύο Θεοί στον ουρανό»
«Παρακολουθούμε αδιάφοροι έναν μεγάλο άνδρα να συγκρούεται με τη μοίρα του, ενώ επικουρούμε ένα μπακάλη που χρεοκοπεί. Ξέρετε γιατί; Προστατεύοντας έναν ανόητο νιώθουμε ανώτεροι, ενώ δυσαρεστούμε όταν νιώθουμε απλώς ίσοι με μια ευφυία».
«…όσο τα αρώματα των άνθεων που είναι οι ιδέες των φυτών»
«Υπάρχει τίποτα πληρέστερο από τη σιωπή; Είναι απόλυτη, δεν είναι άραγε ένας από τους τρόπους να μετέχεις του απόλυτου;»
«Μαλώνοντας με τα άλλα παιδιά στο λύκειο, απέκτησε στους τσακωμούς του την ευτολμία και την περιφρόνηση του πόνου που γεννούν τη στρατιωτική ανδρεία»
«Το μελάνι αντικατέστησε το μπαρούτι και οι λέξεις τις σφαίρες»
«Όλα τα μεγάλα ταλέντα σέβονται και κατανοούν τα μεγάλα πάθη, τα εξηγούν μέσα τους και βρίσκουν τις ρίζες τους στην καρδιά και στο μυαλό»
«Οι μισές συμπτώσεις συμβαίνουν επειδή τις επιζητούμε»
«Συνήθως ο έρωτας προτιμά τις αντιθέσεις από τις ομοιότητες»
«Δεν υπάρχουν μεγάλα ταλέντα χωρίς μεγάλη βούληση. Η βούληση μπορεί και πρέπει να είναι αφορμή για έπαρση περισσότερο από το ταλέντο»
«Ο Λουστώ περπάτησε, καπνίζοντας τσιγάρα και ψάχνοντας για ιδέες. Γιατί στο Παρίσι οι ιδέες κυκλοφορούν στην ατμόσφαιρα σας χαμογελούν στη γωνιά του δρόμου, εκτινάσσονται σα λάσπη από τις ρόδες των αμαξιών»
«Η τσιγκουνιά αρχίζει όταν παύει η φτώχεια»
«Αυτοί οι δύο νέοι έκριναν την κοινωνία με υπεροψία αντιστρόφως ανάλογη προς την κοινωνική τους θέση, γιατί οι παραγνωρισμένοι άνθρωποι εκδικούνται για την ταπεινή τους θέση έχοντας υψιπετείς βλέψεις»
«Αυτό το αθώο πλάσμα αγνοούσε ότι εκεί που αρχίζει η φιλοδοξία παύουν τα αγνά αισθήματα»
«Φτωχέ μου αγαπημένε ο κόσμος δε θα μου χαριστεί όπως δε θα χαριστεί και σε σένα γιατί εκδικείται κάθε ευτυχία που δε γεύεται»
«Η ευτυχία σκοτώνει τους ποιητές»
«Ευφυία είναι η υπομονή»
«Τα μεγάλα πάθη είναι σπάνια σαν τα αριστουργήματα»
«Αλλά ένας άνθρωπος του πάθους ένας άνθρωπος που η ζωή του ήταν μια σειρά έμπρακτων ποιημάτων και ο ο οποίος έκανε πάντα πράξη τα μυθιστορήματα αντί να τα γράφει»
«Όσο πιο παράνομο είναι το όφελος τόσο πιο πολύ ελκύει τον άνθρωπο. Έτσι είναι πλασμένη η ανθρώπινη καρδιά».
