Μία κρύα ημέρα του Οκτώβρη του 1965, νωρίς το πρωί, οι Μπητλς έφτασαν με ένα μαύρο, πολυτελές αυτοκίνητο στο παλάτι του Μπάκινγχαμ. Λίγο καιρό πριν επέστρεψαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες αληθινοί θριαμβευτές, έχοντας καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε κανένας άλλος Βρετανός καλλιτέχνης πριν από εκείνους. Να κατακτήσουν οριστικά και αμετάκλητα την αχανή αγορά της Αμερικής, Ο κόσμος παραληρούσε στο άκουσμα του ονόματος τους, τα κορίτσια λιποθυμούσαν μόλις τους αντίκρυζαν και ο πλανήτης δεν είχε ζήσει κάποιο αντίστοιχο φαινόμενο από την έλευση του Έλβις Πρίσλεϊ και μετά. Η Μπητλμάνια βρισκόταν στο απόγειο της.
Εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη το πιο «διάσημο συγκρότημα στον κόσμο» φτάνει στο Μπάκινγαχμ για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο. Ένα όνειρο που πιθανότατα είχαν πολλοί Βρετανοί της ηλικίας τους τη συγκεκριμένη εποχή: να συναντήσουν τη νεαρή ακόμα βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία ενθουσιασμένη από το ταλέντο τους, τη λάμψη και την επιτυχία τους αποφασίζει να τους απονήμει τον τίτλο τoυ Ιππότη (ΜΒΕ) ως ένα ευχαριστώ για την προσφορά τους στη μουσική σκηνή της Μεγάλης Βρετανίας. Εκείνοι φτάνουν συνεσταλμένοι μα χαμογελαστοί, λες και ήταν βγαλμένοι από εξώφυλλο δίσκου τους, πανομοιότυπα ντυμένοι, έχοντας το ίδιο ακριβώς κούρεμα σαν ένα απόλυτα ενιαίο, συμπαγές σύνολο.
Λίγο αργότερα θα δώσουν και μία συνέντευξη Τύπου σχετικά με τα μετάλλιο που μόλις έλαβαν, τη στιμή που έξω από το παλάτι νεαρά κορίτσια ποδοπατούν το ένα το άλλο, στην προσπάθεια τους να σκαρφαλώσουν στις κολώνες της εξωτερικής πύλης του Μπάκινγχαμ για να τους δουν έστω και από μακριά. Μία κοπέλα πέφτει από την κολώνα πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος.
Ένα βίντεο με τους Μπητλς να φτάνουν στο παλάτι του Μπάκινγχαμ όταν το μετέδωσαν τα βρετανικά κανάλια την ίδια ημέρα:
Στη συνέντευξη που ακολούθησε ο δημοσιογράφος του BBC καταναλώνει πολύ πάθος και ενέργεια στην προσπάθεια του να υπερτονίσει την ξεχωριστεί τιμή που μόλις έγινε στο συγκρότημα, ενώ εκείνοι τον κοιτάζουν χαλαροί και μετρημένοι. Κάποιοι απαντούν με σοβαρότητα και αναλυτική διάθεση στις ερωτήσεις του και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν, για πολλοστή φορά το σπινθηροβόλο πνεύμα τους, το ατελείωτο χιούμορ τους και τον σαρκασμό τους. Ο Τζον Λένον δεν σταματά να κάνει πλάκα ακόμα και στη συγκεκριμένη συγκυρία, ένας προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να πει με ευκολία ότι ο τίτλος του Ιππότη είναι το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που τον απασχολεί.
Από τότε μέχρι τον Νοέμβριο του 1969 πέρασαν μόλις 4 χρόνια αλλά για αυτά τα 4 συγκλονιστικά αγορία μοιάζει σα να πέρασαν 4 ολόκληρες ζωές. Είχαν ήδη προλάβει να σταματήσουν οριστικά τις συναυλίες με τη δικαιολογία ότι από τα έντονα ουρλιαχτά «δεν μπορούσαν να ακούσουν καν τους ίδιους τους εαυτούς τους». Είχαν προλάβει να εντάξουν στη δυτική μουσική ανατολίτικα όργανα όπως το σιτάρ, να «γεννήσουν» μέσα από τα τραγούδια τους καμιά δεκαπενταρία υποείδη της ροκ, να κυκλοφορήσουν «τον τελειότερο δίσκο στη ιστορία της μουσικής», όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Guardian για το White Album και τελικά να απομακρυνθούν οριστικά. Να αλλάξουν κουρέματα, να αλλάξουν ρούχα, να αλλάξουν ζωές και μυαλά, να εξελιχθούν σε 4 μοναδικά διαφορετικές προσωπικότητες που αν δεν είχαν ενωθεί ποτέ η πορεία της ποπ και ροκ μουσικής ίσως να ήταν αρκετά αλλιώτικη. Όσο για τον Τζον και τον Πολ, πρόλαβαν να γνωρίσουν τους μεγάλους έρωτες της ζωής τους, ο πρώτος την avant garde Γιόκο, ο δεύτερος την «ήσυχη» Λίντα. Ο Λένον άρχισε να αναπτύσει ακτιβιστικές όλο και περισσότερες ανησυχίες, να συμμετέχει σε αντιπολεμικές πορείες και να κάνει πράξεις διαμαρτυρίας, ενώ ο ΜακΚάρτνεϊ, σαν άψογος επαγγελματίας, εξακολουθούσε να αναζητά την συγκροτημένη έμπνευση στο ράντσο του στην αγγλική εξοχή.
Το γράμμα του Τζον Λένον στη βασίλισσα Ελισάβετ:
Και κάπως έτσι, σε μία έντονη πράξη διαμαρτυρίας ενάντια στην απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να στηρίξει τον πόλεμο του Βιετνάμ, ο Λένον εκφράζει δημόσια πως είχε μετανιώσει για το γεγονός ότι έγινε αποδέχτης του τίτλου MBE το 1965 και παίρνει την απόφαση να το επιστρέψει στην βασίλισσα μαζί με ένα σύντομα γράμμα μέσα από το οποίο εκφραζόταν άψογα το σύνολο που πολυσχιδούς χαρακτήρα του.
Ο Τζον ξεκινά στις πρώτες γραμμές εξηγώντας ότι επιστρέφει το μετάλλιο του Ιππότη ως «ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην εμπλοκή της Βρετανίας στις σχέσεις της Νιγηρίας με τη Μπιάφρα και ενάντια στην υποστήριξη της βρετανική κυβέρνησης στον πόλεμο του Βιετνάμ». Επειδή, όμως, ο Λένον υπήρξε εξαιρετικά ευφής και υπερβολικά σοβαρός δίχως να είναι ποτέ σοβαροφανής δεν μπορούσε να μην κλείσει το σύντομο γράμμα του, κάνοντας για ακόμα μία φορά σπαρταριστή πλάκα: «Και επειδή το τραγούδι "Cold Turkey" έπεσε από τα charts», καταλήγει πριν βάλει την υπογραφή του στο τηλεγράφημα.
Δείτε ένα σχετικό βίντεο:
Παρόλα αυτά, στα μάτια των πιο φανατικών του θαυμαστών η επιστροφή του συγκεκριμένου μεταλλίου ίσως ήταν πολύ περισσότερα από όλα τα παραπάνω. Ίσως ήταν ο τρόπος να πει, λίγους μόλις μήνες πριν την επίσημη διάλυση των Μπητλς, «Κοιτάξτε με, εγώ είμαι, ένας ολότελα διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που κάποτε πιστέψατε πως θα γίνω».
Και για το τέλος το τραγούδι «Cold Turkey»:
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
