Ο Στιβ ΜακΚουίν υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους κινηματογραφικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Με τη νωχελική σιλουέτα του, την αίσθηση του χιούμορ και τη συμπεριφορά του σύγχρονου αντιήρωα, άφησε το δικό του στίγμα στη μεγάλη οθόνη.
Τα παιδικά του χρόνια θα μπορούσαν από μόνα τους να αποτελέσουν υλικό για κινηματογραφική ταινία. Γεννημένος στις 24 Μαρτίου του 1930 στην Ινδιανάπολη, την εποχή του μεγάλου Κραχ, έμεινε από νωρίς χωρίς γονείς. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την έγκυο μητέρα του και με τη σειρά της η αλκοολική μητέρα του γρήγορα έφυγε για άλλες πολιτείες, αφήνοντας το νεαρό παιδί στους παππούδες του. Τα πρώτα χρόνια ήταν και τα πιο ευτυχισμένα της παιδικής του ηλικίας. Στα τέταρτα γενέθλιά του, ο παππούς του τού χάρισε ένα τρίκυκλο ποδήλατο, που θα μπορούσε να ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή του αργότερα με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Το 1955 άφησε τη Νέα Υόρκη κι εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, αναζητώντας την τύχη του στο Χόλιγουντ. Τον επόμενο χρόνο έπαιξε στη δραματική ταινία του Ρόμπερτ Γουάιζ "Εμείς οι ζωντανοί" ("Somebody Up There Likes Me") και συνέχισε με δεύτερους ρόλους και τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Το 1960 ήρθε ο πρώτος σημαντικός ρόλος για τον Στιβ ΜακΚουίν στο κλασικό γουέστερν του Τζον Στάρτζες "Και οι επτά ήσαν υπέροχοι" ("The Magnificent Seven") και η φήμη του εδραιώθηκε τρία χρόνια αργότερα με το πολεμικό δράμα του ίδιου σκηνοθέτη "Η μεγάλη απόδραση" ("The Great Escape").
Το 1965 υποδύεται ένα ανερχόμενο χαρτοπαίκτη στην ταινία του Νόρμαν Τζούισον "Ο Χαρτοπαίκτης" ("The Cincinnati Kid"), που εξιστορεί μια χαρτοπαικτική μονομαχία. Τον επόμενο χρόνο κερδίζει τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, πρωταγωνιστώντας στο πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Γουάιζ "Τα βότσαλα της άμμου" ("The Sand Pebbles").
Είχε το παρατσούκλι "The King of Cool". Το 1947 κατατάχθηκε στους πεζοναύτες. Το 1966 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία Τα Βότσαλα της Άμμου (The Sand Pebbles). Παντρεύτηκε την ηθοποιό Νέιλι Άνταμς το 1957 και χώρισαν, με έναν γιο και μια κόρη, το 1972. Επόμενη σύζυγός του ήταν η Άλι ΜακΓκρόου, από το 1973 έως το 1978 και τελευταία η Μπάρμπαρα Μίντι, από τον Ιανουάριο του 1980 ως το θάνατό του.
Ο ρόλος που θα τον σημαδέψει είναι αυτός του "Πεταλούδα", στην ομώνυμη ταινία του Φράνκλιν Σάφνερ (1973), που αφηγείται την αληθινή ιστορία ενός γάλλου κατάδικου και την προσπάθειά του να δραπετεύσει από ένα κάτεργο. Η μοίρα, όμως, θα του παίξει άσχημο παιχνίδι, πάνω στην ακμή της καριέρας του. Το 1979 θα διαγνωστεί με καρκίνο των πνευμόνων κι ένα χρόνο αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου 1980, θα φύγει από τη ζωή, σε ηλικία 50 ετών
Ο ΣΤΙΒ ΜΑΚΚΟΥΙΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ
1. "Ο κόσμος είναι τόσο καλός όσο είσαι και εσύ. Πρώτα όμως πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου".
2. "Όλοι αξίζουμε να ζήσουμε και όχι απλά να επιβιώσουμε".
3. "Δεν μ’ αρέσει να συζητάω για βλακείες, γιατί δεν με βοηθάει πουθενά".
4. "Πιστεύω σε μένα. Είμαι λίγο διαταραγμένος αλλά είμαι όμορφος".
5. "Δεν είμαι σίγουρος ότι η ηθοποιία είναι κάτι που ταιριάζει σε έναν ανήλικα άντρα".
6. "Όταν ένα άλογο μάθει να φτιάχνει μαρτίνι, θα συμπαθήσω τα άλογα".
7. "Η οδήγηση σε αγώνες αυτοκινήτου είναι η πραγματική ζωή. Όλα τα άλλα ακολουθούν".
8. "Ζω μόνο για τον εαυτό μου και δε με ενδιαφέρει να δώσω εξηγήσεις για τίποτα, σε κανέναν".
9. "Οι άνθρωποι προσπαθούν να βάλουν τα πράγματα σε κατηγορίες. Όχι εγώ".
10. "Αισθάνομαι ερασιτέχνης. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρω τι κάνω".
Ακολούθησε το WomanToc στο Instagram
