Με εγκαταστάσεις, επιτοίχια έργα ή φόρμες η κεραμίστρια Χρυσάνθη Λυμπεραίου υπηρετεί την τέχνη της από το 2002. Μια τέχνη που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθιση με εκθέσεις να διοργανώνονται όλο και συχνότερα, αλλά και πολλούς ερασιτέχνες να βρίσκουν καταφύγιο στον πηλό και στη δημιουργικότητα, σε μια εποχή πίεσης και ανασφάλειας. Ίσως ακριβώς γιατί ο πηλός σε φέρνει σε επαφή με τη Γη, σε επαναφέρει στο κέντρο, στον πυρήνα σου και απαιτεί όλη την προσοχή σου, όσο διαρκεί η διαδικασία.
Ήταν το έργο της «Απο-δράσεις» που μας είχε εντυπωσιάσει πολύ με την ευρηματικότητα και την αφαιρετικότητά του, όπως και η εγκατάσταση «Επι-τοίχια συναισθήματα», αλλά και τη πρόσφατη καταπράσινη φόρμα Proklisis με την οποία η Χρυσάνθη Λυμπεραίου (βραβευμένη με το 1ο βραβείο στην 47η Πανελλήνια Έκθεση Κεραμικής Τέχνης) συμμετείχε στην έκθεση σύχρονης κεραμικής τέχνης στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας. Το ίδιο διάστημα συμμετείχε στην έκθεση «Μελανά» στην Ελληνοαμερικανική Ένωση σε επιμέλεια την Ίριδα Κρητικού και στην έκθεση κεραμικής που έγινε στην Γκαλερί Genesis.
-Η κεραμική έγινε τα τελευταία δύο χρόνια αποτελεί τάση. Που θα την αποδίδατε;
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια χώροι που φιλοξενούν εικαστικούς δημιουργούς στρέφουν το ενδιαφέρον τους και προς την Κεραμική. Παράλληλα και οι επιμελητές εκθέσεων αναγνωρίζουν το σημαντικό της ρόλο στην τέχνη. Αυτό δίνει την ευκαιρία φυσικά και στο κοινό να γνωρίσει την Σύγχρονη Κεραμική Τέχνη στην Ελλάδα, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την διεθνή κεραμική. Είναι μια δικαίωση.
-Πώς προέκυψε η κεραμική στη δική σας ζωή;
Η επαφή μου με τον πηλό στο πλαίσιο ενός προγράμματος αξιοποίησης ελεύθερου χρόνου ήταν καθοριστική. Τότε εργαζόμουν σε μια διαφημιστική εταιρία και δεν φανταζόμουν ότι μετά από μερικά χρόνια η κεραμική θα μου άλλαζε τη ζωή. Το ήθελα όμως πολύ, το τόλμησα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου.
-Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στην Τέχνη της κεραμικής ώστε να γίνει το εκφραστικό σας μέσο;
Πρώτα απ' όλα, τα βασικά στοιχεία της κεραμικής: το χώμα, το νερό και η φωτιά. Η αίσθηση του να διαμορφώνεις με τα χέρια σου την άμορφη μάζα είναι κάτι που αγαπώ πολύ. Και φυσικά οι εκπλήξεις που κρύβει το άνοιγμα του κάθε καμινιού.
-Πώς αρχίσατε να μαθαίνετε; Και πόσο καιρός χρειάστηκε για να αισθανθείτε έτοιμη και να συμμετάσχετε στις πρώτες εκθέσεις;
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει μία Ανωτάτη Σχολή Κεραμικής, στην οποία να διδάσκεται κάποιος και την εικαστική διάσταση της τέχνης μας εκτός από τη τεχνική. Εγώ είχα την τύχη να διδαχτώ τα μυστικά της κεραμικής μαθητεύοντας δίπλα σε σημαντικούς καλλιτέχνες και δασκάλους όπως ο Κώστας Ταρκάσης, η Βέρα Σιατερλή και ο Μένανδρος Παπαδόπουλος. Αφοσιώθηκα λοιπόν αποκλειστικά στην κεραμική και σιγά-σιγά άρχισα να «λύνομαι» και να παρουσιάζω την δουλειά μου σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.
-Ποια θα λέγατε ότι είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δουλειάς σας;
Κυρίως εμπνέομαι από ερεθίσματα που μου δίνει η φύση τα οποία μεταπλάθω προσθέτοντας διάφορα προσωπικά συναισθήματα.
-Πάνω σε τι δουλεύετε τώρα;
Αυτή την περίοδο προγραμματίζονται διάφορες σημαντικές θεματικές εκθέσεις στις οποίες έχω προσκληθεί να συμμετέχω. Ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό είναι το γυναικείο σώμα και αυτά που βιώνει.
-Τι σας συγκινεί στον ρόλο του δασκάλου, εκείνου που μεταλαμπαδεύει δηλαδή τη γνώση της κεραμικής;
Μέσα σε ένα περιβάλλον πίεσης που ζούμε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την κρίση και την πανδημία, η επαφή του ανθρώπου με τον πηλό λειτουργεί χαλαρωτικά, θα τολμούσα να πω λυτρωτικά. Πέρα λοιπόν από την χαρά που μου δίνει η διάδοση των μυστικών της τέχνης που αγαπώ, μου αρέσει και να δίνω την ευκαιρία σε όσους ενδιαφέρονται, να έχουν πρόσβαση στην αγχολυτική λειτουργία της επαφής με τον πηλό.
Κεντρική εικόνα: Ευγενική παραχώρηση της Χρυσάνθης Λυμπεραίου
Ακολουθήστε το womantoc στο instagram
