Εμμανουέλα Νινιράκη: Τσάι με άρωμα περγαμόντο θα ήταν ο τίτλος της αυτοβιογραφίας της αιθέριας νεαρής ερμηνεύτριας. H Εμμανουέλα Νινιράκη είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Ήδη από το ξεκίνημά της, επέλεξε να γυρίσει την πλάτη στο mainstream και το "εύκολο" και να αναζητήσει την ουσία στο διαφορετικό. Και το κατάφερε! Επέλεξε τα ποιήματα του εξαιρετικού και "ιδανικού αυτόχειρα" Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, σε μελοποίηση Χάρη Μανουσάκη, για να συστηθεί στο κοινό, το οποίο ήδη την έχει αγκαλιάσει. Κατά τ' άλλα, είναι ένα χαρούμενο νέο κορίτσι, που απολαμβάνει "ένοχα" τον τρίτο καφέ της μέρας συνοδεία διαφόρων σνακ ενώ όταν μεγαλώσει εκτός από τραγουδίστρια θέλει να γίνει και ιδιοκτήτρια πανσιόν.
Κατά τ' άλλα, είναι ένα χαρούμενο νέο κορίτσι, που απολαμβάνει "ένοχα" τον τρίτο καφέ της μέρας συνοδεία διαφόρων σνακ ενώ όταν μεγαλώσει εκτός από τραγουδίστρια θέλει να γίνει και ιδιοκτήτρια πανσιόν.
Ποιο κλισέ των social media αντέχεις λιγότερο;
#hotdoglegs (μετά τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού που έχει παραγίνει.)
Αν έκλεινες το λογαριασμό σου στο Facebook/Instagram, τι θα έγραφε το τελευταίο σου status;
Τα λέμε έξω!
Ποιον τίτλο θα είχε η αυτοβιογραφία σου;
Εμμανουέλα Νινιράκη: Τσάι με άρωμα περγαμόντο.
Τι αγαπάς περισσότερο στην αγάπη;
Ότι έρχεται ακάλεστη.
Ποιο ελάττωμα σε γοητεύει περισσότερο (στον εαυτό σου ή στους άλλους);
Δεν ξέρω αν είναι καν «ελάττωμα», αλλά το να μπορεί κάποιος να γκρινιάζει ελεύθερα, να μην δείχνει πάντα τέλειος και δυνατός.
Ποια υπερδύναμη θα ήθελες να έχεις;
Ε το κλασικό, νομίζω, να πετάω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ένοχη απόλαυσή σου;
Ο τρίτος καφές της μέρας μαζί με μπισκοτάκια/κεικ/σουφλέ σοκολάτας.
Ποιον φόβο σου κατάφερες να νικήσεις;
Τα πλάσματα κάτω από το κρεβάτι που σου αρπάζουν τα χέρια και τα πόδια. -με την βοήθεια του υπερόπλου που ακούσει στο όνομα: ΠΑΠΛΩΜΑ-
Ποιο όνειρο κατάφερες να απαρνηθείς;
Χαίρομαι γιατί δεν έχω απαρνηθεί όνειρα, ίσα ίσα! Μπορεί να μην έχουν γίνει ακόμη, αλλά τα προσπαθώ!
Ποια ανάμνηση είναι το ομορφότερο καταφύγιό σου;
Το σχολείο μου, στο χωριό μου, και οι συμμαθητές μου.
Σε ποια ηλικία θα ξαναγύριζες αν μπορούσες;
Ειμαι 27 τώρα, νομίζω θα ήθελα να μείνω εδώ αλλιώς ας πήγαινα στα 5.
Σε ποια εποχή της ιστορίας θα ταξίδευες αν είχες μια χρονομηχανή;
Στα 60’s, τα έχω συνδέσει με την απελευθέρωση των ανθρώπων, των ιδεών τους, της σεξουαλικότητάς τους. Σαν να έγινε η αρχή της «απενοχοποίησης».
Ποια φράση σε κινητοποιεί να σηκωθείς, κάθε πρωί, από το κρεβάτι;
Δεν έχω κάποια φράση, μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι έχω πολλά πράγματα να κάνω μέσα στη μέρα.
Ποια σκέψη σε βοηθάει, κάθε βράδυ, να χαλαρώσεις και να αποκοιμηθείς;
Κάνω έναν μικρό απολογισμό της μέρας και μετά απλώς κοιμάμαι. Με συνοπτικές διαδικασίες, συνήθως σε λιγότερο από 1 λεπτό.
Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Να μην αναλύω τα πράγματα τόσο πολύ, γιατί δεν έχουν όλα λογικές απαντήσεις. Να ζω αυτό που βρίσκεται μπροστά μου δηλαδή, χωρίς πολλή σκέψη.
Ποιον άνθρωπο-ίνδαλμα δεν απομυθοποίησες ποτέ;
Δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό, μάλλον γιατί δεν ψάχνω ευκαιρίες να απομυθοποιήσω τους ανθρώπους. Τους θέλω εκεί, μύθους!
Μέσα σε ποια ταινία θα ήθελες να ζήσεις, έστω και για λίγο;
Φόρεστ Γκάμπ
Ποιο λάθος δεν συγχώρησες ποτέ – στον εαυτό σου ή στους άλλους;
Ότι μερικές φορές δεν ευχαριστιέμαι αυτό που ζω -αυτό που έχω πετύχει σήμερα-, γιατί σκέφτομαι τον επόμενο στόχο και το αύριο.
Τι δεν λείπει ποτέ από την τσάντα/την τσέπη σου;
Σκουπιδάκια, παλιά εισιτήρια, χαρτάκια που δεν ξέρω γιατί τα έχω.
Πώς θα περνούσες την τελευταία σου μέρα πάνω στη γη;
Πρωινό καφέ με cookies και άλλα γλυκά, βόλτα με το αμάξι χωρίς προορισμό, το βράδυ θα έδινα μια συναυλία, μετά θα έκανα σεξ και έπειτα θα έτρωγα γάλα με σοκολατένια δημητριακά.
Ποιος στίχος τραγουδιού σού έχει κολλήσει σαν τσίχλα;
Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε».
Ποια φράση βιβλίου σε έχει στοιχειώσει
“Despite your best efforts, people are going to be hurt when it's time for them to be hurt.”
από το Νορβηγικό Δάσος, του Haruki Murakami
Ποια προσωπική δοκιμασία σού βγήκε σε καλό;
Ένα ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αμερική το 2018. Φτάσαμε με τον Αλέξανδρο εκεί, κι εγώ δεν είχα ούτε δουλειά ούτε γνωστούς στο χώρο της μουσικής. Ε, και έπρεπε να βρω κάτι να κάνω! Αυτή η απόφαση της κινητοποίησης, που τελικά οδήγησε σε πολλές ευκαιρίες -μουσικές και μη- μ’ έχει καθορίσει σαν άτομο. Τώρα ξέρω ότι όπου και να βρεθώ θα επιβιώσω και θα βρω την άκρη μου!
Ποιο όνειρό σου που έγινε πραγματικότητα σε απογοήτευσε περισσότερο;
Δεν έχω απογοητευτεί από τα όνειρά μου, προς το παρόν.
Τι σου αρέσει περισσότερο στο πέρασμα του χρόνου;
Ότι τον συνηθίζω και σιγά σιγά τον αποδέχομαι με λιγότερο φόβο.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Τραγουδίστρια και ιδιοκτήτρια μιας πανσιόν, για να ετοιμάζω κεικ και καφέ στους καλεσμένους μου.
Ο δίσκος είναι διαθέσιμος σε όλες τις Digital πλατφόρμες
Μουσική: Χάρης Μανουσάκης
Ποίηση: Ναπολέων Λαπαθιώτης
