Πριν από λίγες μέρες ήρθε στην Ελλάδα μια φίλη μου η Μ. η οποία ζει στη βόρεια Ευρώπη. Είχαμε πιάσει την κουβέντα φυσικά και για τα παπούτσια και με αφορμή αυτό ξεκίνησε να μου περιγράφει την ερωτική της εμπειρία με τον φίλο της και το παιχνίδι των ρόλων στο οποίο μπήκαν με δική της πρωτοβουλία. Η φίλη είναι μια γυναίκα η οποία δεν φοράει ψηλά τακούνια όμως εκείνη την ημέρα είχε άλλη διάθεση διότι είχε έναν συγκεκριμένο σκοπό. Να κάνει πραγματικότητα μια φαντασίωση που είχε σχετικά με την προσέγγιση. Η γυναίκα αυτή πήγε να συναντήσει τον φίλο της στο σπίτι του ντυμένη ανάλαφρα και φορώντας ψηλά τακούνια.
Όταν έγινε η συνάντηση τους εκείνος σάστισε διότι δεν την είχε ξαναδεί με μια τόσο διαφορετική εικόνα και επίσης δεν είχε φανταστεί και ποτέ πως εκείνη θα είχε άλλες πλευρές πέρα από εκείνες που γνώριζε μέχρι εκείνη την στιγμή. Η γυναίκα αυτή, στην αρχή δεν τον άφησε καθόλου να την αγγίξει. Η επικοινωνία τους ήταν μόνο από απόσταση και τις κινήσεις τις όριζε εκείνη. Κάθισαν λίγο στο μπαλκόνι και εκείνος πάλι στην προσπάθεια του να την προσεγγίσει τον σταματάει, του λέει να μην την αγγίξει και αρχίζει να σηκώνει σιγά σιγά το πόδι της και τον πλησιάζει ακουμπώντας το πόδι του με την μυτερή γόβα της ξεκινώντας από τον αστράγαλο και προς τα πάνω.
Εκεί που η συνήθης επαφή γίνεται με το χέρι, εδώ γίνεται με το παπούτσι και το πόδι μια από τις πιο ερωτογενείς περιοχές του ανθρώπινου σώματος.
Το μήκος του ποδιού είναι σαν μια γέφυρα επικοινωνίας που διεγείρει τις αισθήσεις στο υπόλοιπο σώμα. Ότι αγγίζουν τα δάχτυλα των ποδιών, αντανακλά κατευθείαν σε πολύ συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου. Εκείνος είχε μείνει ακίνητος διότι εκείνη την στιγμή ήθελε να το ζήσει και να γίνει μέρος αυτής της ιστορίας, να πάρει και εκείνος έναν πρωταγωνιστικό ρόλο έστω και παθητικό στην αρχή. Οι ρόλοι άλλαξαν αμέσως για λίγο. Η γυναίκα έχοντας τον ερωτικά παθητικό ρόλο, εδώ παίρνει τον ρόλο του άνδρα ο οποίος είναι ο ενεργητικός στην ερωτική πράξη. Η γυναίκα αποφασίζει, δίνει τις γραμμές επικοινωνίας και ο άνδρας υπακούει όσο μπορεί να έχει υπό έλεγχο τους γενετήσιους κώδικες του αρσενικού κυνηγού οι οποίοι είναι γραμμένοι στο ανδρικό DNA με ανεξίτηλο μαρκαδόρο από την μέρα μου γεννήθηκε.
Όλα όμως έχουν και τα όρια τους. Το αρσενικό κάποια στιγμή πήρε την κατάσταση στα χέρια του και η γυναίκα με την θέληση της αφέθηκε να πέσει στα χέρια του κατακτητή. Αφέθηκε για να το απολαύσει. Τα παπούτσια παρέμειναν στα πόδια της γυναίκας για ορισμένη ώρα και μετά όλα έγιναν μια εικόνα, μια σάρκα, ένας άνθρωπος.
