Η COVID-19 δεν κάνει κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις, ωστόσο στις λεγόμενες αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου τα ανήλικα κορίτσια έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές ακόμα καθημερινές απειλές, όπως η φτώχεια, ο υποσιτισμός, ο αναλφαβητισμός, οι γάμοι ανηλίκων και οι σεξουαλικές επιθέσεις. Η UNICEF μίλησε με δεκαέξι από αυτά, από εννέα χώρες, ζητώντας τους μάλιστα να μοιραστούν ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους μέσα από την οθόνη ενός κινητού.
Ανάμεσα σε αυτά, η 15χρονη Ιμόρο από την Γκάνα, που λέει πως «μας ζητούν να πλένουμε τα χέρια μας με σαπούνι, αλλά δεν έχουμε χρήματα να αγοράζουμε σαπούνι κάθε μέρα». Ένα άλλο κορίτσι, η Σανγκαμίτρα από την Ινδία, 15 ετών, μας υποδέχεται στο σπίτι της, περιγράφοντάς το ως εξής: «Ζούμε σε ένα όμορφο σπίτι ενός δωματίου με αχυροσκεπή και είμαστε χαρούμενοι. Τα σχολεία έκλεισαν και η κυβέρνηση μας ζήτησε να μένουμε σπίτι. Μας δίνει δωρεάν μερίδες φαγητού και 1000 ρουπίες για τα απαραίτητα».
Η 13χρονη Μάντου από το Νεπάλ μας υποδέχεται κι αυτή στη ζωή της, εξηγώντας πως «σε αυτό το σπίτι ζούμε 25 συγγενείς. Τα κορίτσια στην ηλικία μου δεν επιτρέπεται να πηγαίνουμε σχολείο. Έχουμε πάρα πολλές δουλειές στο σπίτι. Μας ζητούν να πάμε στα χωράφια, να φροντίσουμε τα ζώα, αλλά όχι να πάμε σχολείο».
Αλλά ακόμα και για χώρες όπου τα νέα κορίτσια έχουν μια στοιχειώδη πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα πράγματα έχουν αρχίσει να ζορίζουν, όπως εξηγεί η Σανγκαμίτρα: «Αυτή τη στιγμή πολλοί γονείς δεν έχουν δουλειά και χρήματα για δίδακτρα και άρχισαν να σκέφτονται να στείλουν τα παιδιά τους να δουλέψουν. Στην περίπτωση των κοριτσιών, σχεδιάζουν να τα παντρέψουν μικρά. Ο πατέρας μου τώρα κάνει μεροκάματα. Δεν έχουμε εισόδημα».
«Πολλοί γονείς δεν έχουν δουλειά και χρήματα για δίδακτρα και άρχισαν να σκέφτονται να στείλουν τα παιδιά τους να δουλέψουν. Στην περίπτωση των κοριτσιών, σχεδιάζουν να τα παντρέψουν μικρά»
Στη συνέχεια το ντοκιμαντέρ επεκτείνεται σε ακόμα πιο δύσκολα και επώδυνα προβλήματα. «Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι συνομήλικές μου εδώ είναι ο γάμος σε πολύ μικρή ηλικία και ο αναγκαστικός γάμος» εξομολογείται η 15χρονη Έστα από τον πάμφτωχο Νίγηρα. «Κάποια κορίτσια αναγκάζονται να αφήσουν τις σπουδές τους. Άλλα αναγκάζονται να παντρευτούν ή βιάζονται» λέει η 15χρονη Μακαντίντια από το Μάλι. Ενώ η 15χρονη Μπιζίτα από την Ινδία εστιάζει σε ένα πρόβλημα που μπορεί να μην έχουμε καν φανταστεί: «Πολλά κορίτσια στην εφηβεία όπως εγώ υποφέρουν από αναιμία, γιατί δεν τρέφονται σωστά. Γι’ αυτό έχουν δυσκολίες και πόνο όταν αδιαθετούν».
Μια από τις πιο σοκαριστικές ιστορίες, ωστόσο, είναι η αυτή της 15χρονης Λετίσια από το Τσαντ, όπου σχεδόν το ένα τρίτο των κοριτσιών παντρεύονται ανήλικα. «Προέρχομαι από πολυγαμική οικογένεια. Με τη μικρή αδερφή μου και τη μητέρα μου ζούμε σε ένα σπίτι και οι υπόλοιποι ζουν ξεχωριστά, με τη δική τους μαμά, σε άλλο σπίτι. Ο μπαμπάς μου μάς επισκέπτεται κάποιες φορές την εβδομάδα. Το χόμπι μου είναι να φτιάχνω βεντάλιες και τραπεζομάντιλα. Το όνειρό μου για το μέλλον είναι να βοηθήσω παιδιά του δρόμου, παιδιά βοσκούς και ορφανά. Αν είναι χαρούμενα, θα είμαι κι εγώ χαρούμενη».
Δείτε το πρώτο επεισόδιο των ντοκιμαντέρ: