Μιας και φέτος Πάσχα είναι διαφορετικό, θα σας ταξιδέψω νοερά στο ωραιότερο Πάσχα του κόσμου. Το Πάσχα της Κέρκυρας, της ιδιαίτερης πατρίδας μου.
Σε κανέναν άλλο τόπο δεν βιώνει κανείς τόσο έντονα την πασχαλινή ατμόσφαιρα όσο στην Κέρκυρα. Πουθενά αλλού η εκκλησιαστική λατρεία και η κοσμική τέχνη δεν συνδυάζονται τόσο επιδέξια. Δεν είναι τυχαίο, που στη διάρκεια της μεγαλύτερης γιορτής της ορθοδοξίας τα βλέμματα όλων στρέφονται στην «Κοντέσα του Ιονίου».
Δεν αποτελεί επίσης σύμπτωση που εδώ η Λαμπριά αποκτά σάρκα και οστά μέσα από τον επίσημο και εξαιρετικά εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο βιώνεται. Τόσο τα τοπικά έθιμα, γνωστά για την κατανυκτική τους ατμόσφαιρα, όσο και οι έντονες επιδράσεις από το εξωτερικό στο νησί, καθιστούν την Κέρκυρα πόλο έλξης επισκεπτών από όλον τον κόσμο. Τα κοσμικά μπαρ, τα εστιατόρια, οι ταβέρνες, οι μαγευτικές παραλίες, ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας και οι φυσικές ομορφιές από τον βορά έως τον νότο, συνδέουν ένα τόνο αρμονίας και χαλάρωσης για έναν top πασχαλινό προορισμό.
Παρόλο που έθιμα και εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα και στα χωριά, τις συγκεκριμένες μέρες το ενδιαφέρον μονοπωλεί η Παλιά Πόλη, με τα υπέροχα στενά της καντούνια και το Λιστόν (οι χαρακτηριστικές καμάρες του θυμίζουν τη Rue de Rivoli του Παρισιού), όπου οι εκδηλώσεις του εορτασμού του Πάσχα φτάνουν στο απόγειό τους.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την ευκαιρία να κάνω Πάσχα στην Κέρκυρα τόσες χρονιές και να γίνω κομμάτι των εορτασμών λαμβάνοντας μέρος σε μουσικά σύνολα.
Τα πασχαλιάτικα έθιμα ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου μικροί-μεγάλοι με μαντολίνα, ακορντεόν και κιθάρες λένε τα κάλαντα του Λαζάρου προεικονίζοντας έτσι την Ανάσταση του σε όλη την πόλη ξεκινώντας από το πλακάδο τ΄αγιού (έτσι λέγεται η πλακόστρωτη πλατεία μπροστά από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα). Γύρω από τον ναό τ' αγιού, εκτός από το πελώριο καμπαναριό, βρίσκεις πολλά γραφικά μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα (κουμ κουάτ, τσιτσιμπίρα, μαντολάτο κ.ά.), όπου κοπέλες με τοπικές φορεσιές τα προσφέρουν μπροστά από τα μαγαζιά με πάγκους. Είναι, ωστόσο, για μένα μια ευκαιρία, πριν ακόμα ο κόσμος πλημμυρίσει τους δρόμους της Παλιάς Πόλης, να ξαναθυμηθώ τις ομορφιές της Πίνιας, όπως ονομάζεται το παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης, να χαθώ στα δρομάκια, ανάμεσα στο Παλιό και το Νέο Φρούριο. Η Παλιά Πόλη, που κατέχει μια θέση στα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, σε καλεί να χαθείς χωρίς πυξίδα. Τα μικρά καντούνια με τις απλωμένες μπουγάδες και τα υπέροχα παλιά κτήρια -πιο έντονα στην περιοχή Καμπιέλο όσο και στην Πόρτα Ρεμούνδα- παραπέμπουν σε εικόνες νότιας Ιταλίας, ενώ σε κάθε γωνιά τους επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις.
Ανεβήκαμε στις άμαξες, περάσαμε τα ξενοδοχεία Καβαλιέρι, και Κορφού Παλλάς, φτάσαμε Γαρίτσα, πήγαμε μέχρι το Μον Ρεπό και σταθήκαμε στο κανόνι, όπου εκεί ατενίζεις το Ποντικονήσι.
Έτσι λοιπόν, καθώς χάζευα και κόντευα να βγω στο Ανάκτορο ακούω μια φωνή που λέει: «Σπύρο μου, τσαντσαμίνι μου» (αρχικά νόμιζα ότι ήταν η φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου), αλλά ήταν η φωνή του Σοσίπατρου Μαέστρου των Τροβαδούρων της Κέρκυρας, ο οποίος φορώντας τις τρίτσα (ψάθινο καπέλο) και την υπόλοιπη Κερκυραϊκή φορεσιά, με πιάνει αγκαζέ μου φοράει μια τρίτσα και μένα λέγοντας μου «που πας ωρέ μάτια, έλα μαζί μας να τραγουδήσουμε».
Και έτσι, χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα μαζί με το υπόλοιπο σύνολο να λέμε τα κάλαντα του Λαζάρου στα καντούνια της πόλης. Περάσαμε μπροστά από το Λιστόν, το Πεντοφάναρο, την Σπιανάδα, την Πίνια, το πάρκο με το συντριβάνι, το μποσκέτο, είδαμε το παλαιό φρούριο, το παλάτι, χαιρετίσαμε όλα τα αγάλματα όπου υπάρχουν μέσα στην πόλη, του Καποδίστρια, του Μάντζαρου…
Ανεβήκαμε στις άμαξες, περάσαμε τα ξενοδοχεία Καβαλιέρι, και Κορφού Παλλάς, φτάσαμε Γαρίτσα, πήγαμε μέχρι το Μον Ρεπό και σταθήκαμε στο κανόνι, όπου εκεί ατενίζεις το Ποντικονήσι, την γραφική εκκλησία που είναι μες την θάλασσα. Εκεί είπαμε Επτανησιακές και Πλακιώτικες καντάδες στην παραδοσιακή Ταβέρνα του Γκερέκου (πατέρα της γνωστής ηθοποιού- πολιτικού Άντζελας Γκερέκου), ο οποίος ντυμένος απλά, με μία ποδιά, και πάντα με το χαμόγελο και μία κιθάρα, μας υποδέχτηκε και μας κέρασε σοφρίτο, μπουρδέτο και άλλα τοπικά καλούδια.
Κάπως έτσι τελείωσε η μέρα μου. Το νησί κάνει ένα μικρό ζέσταμα διότι ακολουθεί η Κυριακή “των Βαγιώνε” όπως λέγεται στην Κέρκυρα. Στις 11:00 το πρωί, γίνεται η λιτάνευση του Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, μια λιτανεία που τελείται από το 1630 σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από τη θανατηφόρο επιδημία της πανώλης, που το 1629 θέρισε τους Κερκυραίους.
Η λιτανεία αυτή είναι η πιο μεγάλη σε διαδρομή και περιφέρεται κατά μήκος της νοητής γραμμής των παλαιών Ενετικών τειχών της πόλης, με αρκετές στάσεις για δεήσεις και παρακλήσεις, παρακάμπτοντας, όπως και παλαιότερα, την Εβραϊκή συνοικία. Είναι η μοναδική στην οποία συμμετέχουν και οι 18 Φιλαρμονικές του νησιού για να τιμήσουν τον Πολιούχο Άγιο της Κέρκυρας. Έθιμο είναι μετά το τέλος της λιτανείας, οι Φιλαρμονικές να παρελαύνουν από τα κεντρικά σημεία του ιστορικού κέντρου της πόλης παιανίζοντας εύθυμα εμβατήρια. Το ίδιο βράδυ στις 9.00 γίνεται στο Δημοτικό Θέατρο η καθιερωμένη συναυλία της Φιλαρμονικής Εταιρίας «Μάντζαρος», η οποία με τις μελωδίες της μας εισάγει στο πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδος.
Αφού είδα την λιτανεία και προσκύνησα το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα συνέχισα την βόλτα μου στους ίδιο εντυπωσιακούς και μεγάλους πεζόδρομους της Νικηφόρου Θεοτόκη, της Ευγένιου Βουλγάρεως, όπως και η κάθετή τους, η Καποδιστρίου, που ενδείκνυνται για χάζι στα εμπορικά μαγαζιά και τις φανταχτερές βιτρίνες. Εκεί έκανα μία στάση στο περίφημο ζαχαροπλαστείο Βουλισμάς, όπου μπορείς να φας τοπικά γλυκά, το μπολσεβίκο με κρέμα και ο κορμός βουτύρου δεν παίζονται.
Έκανα μία στάση στο περίφημο ζαχαροπλαστείο Βουλισμάς, όπου μπορείς να φας τοπικά γλυκά, το μπολσεβίκο με κρέμα και ο κορμός βουτύρου δεν παίζονται.
Τη Μεγάλη Δευτέρα παραδοσιακά οι Κερκυραίοι αρχίζουν τα ψώνια. Διάχυτη στην αγορά της πόληςΒ Το απόγευμα οι καμπάνες καλούν τους πιστούς στις εκκλησιές.
Τη Μεγάλη Τρίτη στις εκκλησίες ακούγεται το τροπάριο της Κασσιανής και το βράδυ στις 9.00, για τους πιο κουλτουριάρηδες, στο Περιστύλιο των Παλαιών Ανακτόρων, ο Οργανισμός Κερκυραϊκών Εκδηλώσεων (ΟΚΕ) διοργανώνει την καθιερωμένη πλέον Μουσική Ποιητική Βραδιά με θέμα «Από τον Γολγοθά στην Ανάσταση»
Σε παλαιότερες εποχές, από τη Μεγάλη Τετάρτη η πλατεία του Σαρόκου γέμιζε από τα βελάσματα των αρνιών, που έρχονταν από την ύπαιθρο για να πουληθούν στους Πατρινούς εμπόρους και στους Κορφιάτες νοικοκυραίους.
Από νωρίς το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης οι εκκλησίες της πόλης και των προαστίων γεμίζουν με πιστούς για τα Ευχέλαια και στις 8.30 το βράδυ το Δημοτικό Θέατρο γεμίζει με κόσμο, που θα ακούσει τη Δημοτική Χορωδία μαζί με τον Πέτρο Γαϊτάνο στην καθιερωμένη συναυλία Εκκλησιαστικής Μουσικής και Μεγαλοβδομαδιάτικων Μελωδιών, που προσεγγίζει το Θείον Δράμα μέσα από εκκλησιαστική μουσική Ανατολική και Δυτική.
Τη Μεγάλη Πέμπτη η ακολουθία των Αγίων Παθών. Στα χωριά μέσα στην εκκλησία οι γυναίκες ακούγοντας τα Δώδεκα Ευαγγέλια πλέκουν με το κροσσοβέλονο το γαϊτάνι, από άσπρο βαμβακερό ύφασμα, σταματώντας το πλέξιμο κάθε φορά που απαγγέλλεται Ευαγγέλιο.
Έξτρα tip: Mια καλή ιδέα θα ήταν να πάτε στο Duomo, την Καθολική Μητρόπολη της Πλατείας Δημαρχείου, (την Ακολουθία του Νιπτήρος) που τηρείται απαρέγκλιτα χρόνια τώρα. Γύρω στις 20:00 και μετά τους καθιερωμένους ψαλμούς, ο Αρχιεπίσκοπος, αφού βγάλει τα άμφιά του, γονατίζει και πλένει τα πόδια δώδεκα ανήλικων παιδιών. Καμιά περιγραφή, όσο ατμοσφαιρική και λεπτομερής κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει επακριβώς τις εικόνες που αιχμαλωτίζονται μέσα σου. Ανάβουν 12 κεριά και σβήνουν από ένα κερί όταν τελειώνει η ανάγνωση κάθε Ευαγγελίου.
Τη Μεγάλη Πέμπτη επίσης, με την πρώτη καμπάνα της εκκλησίας, βάφουν τα κόκκινα αυγά, αιώνιο σύμβολο ανανέωσης της ζωής και της φύσης.
Στην Κέρκυρα, όπως άλλωστε και σε όλη την Ελλάδα, η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στην περιφορά των Επιτάφιων. Μόνο που εδώ η παρουσία των Φιλαρμονικών και των χορωδιών των χιλιάδων Κερκυραίων και επισκεπτών δίνει μια διαφορετική διάσταση.
Το πρωί που είναι χαλαρά ακόμα επισκέφτηκα το Καμπιέλο -την παλαιότερη συνοικία της Κέρκυρας- και την Κοφινέτα -στην πλατεία κοντά στο παλάτι του Αγ. Μιχαήλ και Γεωργίου. Επίσης είναι μια καλή στιγμή να επισκεφθείτε το Νέο και το Παλαιό Φρούριο και γιατί όχι να πάτε μέχρι το Αχίλλειον λίγο έξω από την πόλη για να δείτε το θερινό ησυχαστήριο της πριγκίπισσας Σίσσυ και τους βασιλικούς κήπους αντίστοιχα.
Επιστροφή γρήγορα το μεσημέρι στο Λιστόν. Να έχετε υπόψη σας ότι θα δυσκολευτείτε να παρκάρετε και γρήγορα για το πολυπόθητο τραπέζι σε κάποιο από τα καφέ κάτω από τις χαρακτηριστικές καμάρες, για να δείτε από εκεί τους Επιτάφιους όλων των εκκλησιών να περνούν από μπροστά σας. Οι ντόπιοι και οι προνοητικοί επισκέπτες, για να καταλάβετε, πιάνουν από νωρίς τραπέζι. Όσο περνάει η ώρα, η πλατεία γεμίζει κόσμο και τα τραπεζάκια γίνονται αντικείμενο πόθου. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που κάνουν «βάρδιες» με τις παρέες τους καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας με σκοπό να μην τα χάσουν.
Η κυκλοφορία «μπουκώνει» τους γύρω δρόμους, ενώ τα τηλεοπτικά συνεργεία, που καταφτάνουν για να καλύψουν το γεγονός, ετοιμάζονται για τη μεγάλη στιγμή. Εκείνες τις ώρες είναι καλύτερα να αποφύγετε τις βόλτες στην Παλιά Πόλη, καθώς δημιουργείται πραγματικό ένα κομφούζιο, κάτι που θα το αντιληφθείτε ειδικά αν τύχει και πέσετε πάνω σε μια από τις λιτανείες.
Να 'μαι κι εγώ μπροστά στο Λιστόν να θαυμάζω τους στολισμένους με άνθη Επιτάφιους που περνούν από μπροστά μου, ο καθένας συνοδευόμενος από την μπάντα της εκάστοτε ενορίας, τη χορωδία και φυσικά τους πιστούς (επώνυμους και μη) που κρατούν φλάμπουρα, βενετσιάνικα φαναράκια και μεγάλα κεριά.
Τα φανάρια του Λιστόν φέγγουν με ένα μοβ φως. Αυτό όμως που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία είναι να βγει στις 22:00 ο τελευταίος, εκείνος της Μητρόπολης, από την περιοχή Σπηλιά κοντά στο Παλιό Λιμάνι. Τον κρατούν στους ώμους τους ναύτες και ακολουθούν όλοι οι ιερείς της πόλης, ενώ οι τρεις Φιλαρμονικές -Παλαιά, Καποδίστριας και Μάντζαρος- μαγεύουν με τις μελωδίες τους όλους τους παρευρισκομένους. Σύμφωνα με το έθιμο, η Παλαιά Φιλαρμονική παίζει το «Adagio» του Albinoni, η «μπλε» Μάντζαρος εκτελεί τη «Marcia Funebre» του Verdi και η «κόκκινη» Καποδίστριας το πένθιμο εμβατήριο του Chopin και τη «Sventura» του Mariani. Είναι δύσκολο με λόγια να σας περιγράψω τη συγκινησιακή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί, ειδικά όταν η περιφορά του Επιταφίου καθηλώνει τους πάντες στο πέρασμά της, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Αφού περάσει όλη η πομπή, ο κόσμος διασκορπίζεται στους γύρω δρόμους και τα μπαράκια της Παλιάς Πόλης ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους «πιστούς» της διασκέδασης.
Σύμφωνα με το έθιμο, η Παλαιά Φιλαρμονική παίζει το «Adagio» του Albinoni, η «μπλε» Μάντζαρος εκτελεί τη «Marcia Funebre» του Verdi και η «κόκκινη» Καποδίστριας το πένθιμο εμβατήριο του Chopin και τη «Sventura» του Mariani.
Μεγάλο Σάββατο, Μεγάλη Μέρα
Δύσκολο να ξυπνήσεις τόσο νωρίς -κάποιοι πάνε κατευθείαν μετά το ξενύχτι-, (παλαιότερα έρχονταν από άλλα μέρη μόνο για αυτή την μέρα και κοιμόντουσαν στην πλατεία, ενώ το μεσημέρι έφευγαν για τα μέρη τους) αλλά το έθιμο του σεισμού αξίζει πραγματικά αυτή τη θυσία. Πρόκειται για ένα είδος αναπαράστασης του σεισμού που συντάραξε τη Γη την ώρα της Σταύρωσης του Ιησού και λαμβάνει χώρα στις 6:00 το πρωί, στην Παναγία των Ξένων, κοντά στο πλακάδο του Αγίου Σπυρίδωνα. Οι εκκλησιαζόμενοι χτυπούν δυνατά τα στασίδια αλλά και τα πόδια τους στο δάπεδο του ναού, προσομοιάζοντας έτσι το κοσμοϊστορικό γεγονός μετά την Ανάσταση.
Για να είμαι ειλικρινής, προτίμησα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω για να μπορέσω να ξυπνήσω το πρωί -μετά από λίγες ώρες- και να βρεθώ στις 09:00 στο Λιστόν -και συγκεκριμένα κάτω από το Πεντοφάναρο- για να περιμένω τη λιτανεία της εικόνας και του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα, που περνάει μαζί με τον Επιτάφιό του. Πρόκειται για τελετή που καθιερώθηκε το 1553, σε εποχή σιτοδείας, όταν ο άγιος έσωσε το νησί από το λοιμό. Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Αν και νωρίς, η κοσμοπλημμύρα σε όλο το ιστορικό κέντρο ξεπερνά κάθε φαντασία. Πιθανότατα οφείλεται στο ότι στην περιφορά συμμετέχουν ταυτόχρονα και οι τρεις Φιλαρμονικές της πόλης, οι οποίες ερμηνεύουν μοναδικά μουσικά έργα.
Μόνο στο άκουσμα του Αμλέτου του Facio από την Παλαιά Φιλαρμονική τα Καυτά Δάκρια από την Μάντζαρο αλλά και την Ηρωική του Beethoven από τον Καποδίστρια, θα καταλάβετε το λόγο για τον οποίο αξίζει να θυσιάσει κανείς λίγες ώρες ύπνου. Η μέρα όμως έχει και εντυπωσιακή συνέχεια.
Το θρυλικό σπάσιμο των μπότηδων, η πρώτη Ανάσταση
Τα φλας είναι όλα στραμμένα στο σπάσιμο των μπότηδων (κανάτες με στενό στόμιο και χερούλια), που λαμβάνει χώρα στις 11:00 σε διάφορα σημεία της πόλης. Με αυτόν τον τρόπο στην Κέρκυρα γιορτάζεται η πρώτη Ανάσταση και πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται κυρίως στη Σπιανάδα. Εκεί, αφού οι αστυνομικοί εκκενώσουν το χώρο κάτω από τα σπίτια, δίνεται το σύνθημα και το νησί κυριολεκτικά σείεται με τις πιο εντυπωσιακές κανάτες, γεμάτες νερό, να πραγματοποιούν «ελεύθερη πτώση» από τα μπαλκόνια, δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο με το σπάσιμό τους.
Οι κανάτες προκαλούν το θαυμασμό, ενώ πολλές φορές τα σπίτια ανταγωνίζονται για το ποιο θα εμφανίσει την πιο φαντασμαγορική. Μην ξαφνιαστείτε, καθώς με την ολοκλήρωση του εθίμου, οι επισκέπτες τρέχουν να πάρουν κομμάτια από τα σπασμένα δοχεία -θεωρείται πως φέρνουν γούρι- ενώ οι τρεις Φιλαρμονικές ξεχύνονται και πάλι στους δρόμους παίζοντας πλέον το χαρμόσυνο εμβατήριο, «Οι γραικοί». Τότε όλοι τρέχουν στην Πίνια (Πλατεία Βραχλιώτη), όπου αναβιώνει ένα άλλο έθιμο, αυτό της μαστέλας. Πρόκειται για ένα μεγάλο βαρέλι που στολίζουν με μυρτιές και κορδέλες και στο οποίο τις προηγούμενες μέρες οι περαστικοί ρίχνουν κέρματα. Με την πρώτη καμπάνα της Ανάστασης, κάποιος μπαίνει μέσα για να τα μαζέψει.
Παλιότερα αυτός που στριμωχνόταν δεν ήταν εθελοντής, αλλά ένας περαστικός που τον έριχναν με το ζόρι. Εδώ κάπου ολοκληρώνονται τα έθιμα της ημέρας κι ο κόσμος βρίσκει ευκαιρία να ξεχυθεί πλέον ανέμελος στα καντούνια για βόλτες, επισκέψεις σε αξιοθέατα και να απολαύσει μια παγωμένη τσιτσιμπίρα (αγγλικό αεριούχο αναψυκτικό με τζίντζερ) σε κάποιο από τα καφέ. Αν ανήκετε σε αυτούς που έχουν ξυπνήσει από τα χαράματα, τότε ίσως είναι η κατάλληλη ώρα για έναν σύντομο υπνάκο, γιατί η νύχτα της Ανάστασης, σε λίγες μόλις ώρες, προμηνύεται μεγάλη.
Η ώρα της αναστάσιμης ακολουθίας
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μόλις έφτασε! Μόνο εδώ πριν από την ορθόδοξη, όποιος θέλει μπορεί να παρακολουθήσει παράλληλα στο Duomo την ακολουθία της Πασχαλινής Αγρυπνίας με τη συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου. Η Ανάσταση ξεκινάει στις 21:00 και ολοκληρώνεται στις 23:00, έτσι ώστε να προλάβετε να φτάσετε στην Άνω Πλατεία, απέναντι από το Παλιό Φρούριο, για να συμμετάσχετε και στην ορθόδοξη. Τη συγκεκριμένη νύχτα οι εκδηλώσεις της Κέρκυρας κορυφώνονται με αίγλη και μεγαλοπρέπεια. Στις 22:00 γίνεται η υποδοχή του Αγίου Φωτός στο Πεντοφάναρο και σιγά σιγά από τα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών και των ξενοδοχείων οι προνομιούχοι αντικρίζουν μια εντυπωσιακή εικόνα, μικρές τρεμάμενες φλόγες από χιλιάδες αναμμένα κεράκια καλύπτουν όλη τη Σπιανάδα, ενώ από το κιόσκι στο νότιο τμήμα της (Άνω Πλατεία) ο παπάς τελεί τη λειτουργία. Όσο για την ώρα του «Χριστός Ανέστη»;
Τότε είναι που τα πυροτεχνήματα από το Παλαιό Φρούριο, αλλά και οι κρότοι των βεγγαλικών προσφέρουν ένα συναρπαστικό θέαμα, μεταφέροντας με αυτό τον τρόπο το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Στο πασχαλινό τραπέζι που ακολουθεί, οι παραδοσιακές φογάτσες (τσουρέκια με ένα κόκκινο αυγό στη μέση) τρώγονται μετά μανίας μαζί με τις κολομπίνες (βενετσιάνικης προέλευσης χριστόψωμα σε σχήμα περιστεριού). Από τα τραπέζια των σπιτιών και των εστιατορίων δεν λείπει και η ντόπια παραλλαγή της μαγειρίτσας, που την ονομάζουν τσιλίχουρδα και είναι πεντανόστιμη. Μετά το δείπνο, όλοι δίνουν ραντεβού στα μπαράκια και τα κλαμπ του λεγόμενου εμπορικού, λίγο πιο έξω από το λιμάνι και περιοχή Μαντουκίου για διασκέδαση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Συνυπάρχουν αρμονικά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη, η ειδωλολατρική παράδοση, η καταλυτική παρουσία του Αγίου Σπυρίδωνα, η καθολική κοινότητα, η βενετσιάνικη επίδραση, το κερκυραϊκό ταπεραμέντο.
Ξημερώνει Κυριακή του Πάσχα. Στις 08:00 με ξυπνούν οι μελωδίες από τις Φιλαρμονικές που πραγματοποιούν την περιφορά της εικόνας της Ανάστασης του Κυρίου στις εκκλησίες της πόλης, μεταφέροντας το αναστάσιμο μήνυμα. Το μόνο που σκέφτομαι εκείνη την ώρα είναι να συνεχίσω τον ύπνο μου, αλλά και το πλούσιο κερκυραϊκό πασχαλιάτικο τραπέζι που με περιμένει είναι λόγος να μην καθυστερήσω την προετοιμασία. Εδώ, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, το σούβλισμα του αρνιού εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια κι έτσι δεν αποτελεί μέρος της κερκυραϊκής παράδοσης. Το μεσημέρι της Λαμπρής οι ντόπιοι συνηθίζουν να πηγαίνουν σε φιλικά σπίτια, κυρίως στην εξοχή, όπου τρώνε σούπα αυγολέμονο με 2-3 κρεατικά, ενώ ο οβελίας προτιμάται κυρίως για τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Ιδιαίτερο είναι το έθιμο με τα κόκκινα αυγά, τα τσόφλια των οποίων κολλάνε στις πόρτες ή τα πετάνε στους κήπους για να ναι ευλογημένη η σοδειά. Την Τρίτη του Πάσχα είναι το έθιμο με τα μπάσματα τα Αγίου όπου ο Άγιος, αφού βγει και στις τρεις θύρες με τους ήχους της Παλαιάς Φιλαρμονικής και της Μαντζάρου τοποθετείτε στην θέση του. Την Τετάρτη του Πάσχα ξεκινάει το πρώτο ανηγύρι του θέρους στην πανέμορφη Παλαιοκαστρίτσα.
Ο εορτασμός του Πάσχα στην Κέρκυρα είναι μια εμπειρία μοναδική, τελείως διαφορετική απ’ ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα και πρωτόγνωρη για τους επισκέπτες του νησιού. Πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή στην οποία συνυπάρχουν αρμονικά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη, η ειδωλολατρική παράδοση, η καταλυτική παρουσία του Αγίου Σπυρίδωνα, η καθολική κοινότητα, η βενετσιάνικη επίδραση, το γνήσιο κερκυραϊκό φιλόξενο ταπεραμέντο που συνδυάζεται από έντονο χιούμορ και τρέλα, ο πολιτισμός, η μουσική, και βέβαια η ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Άντε και του χρόνου όλοι Κέρκυρα.
Photos: unsplash
