«Πάμε Upupa epops;» λέει η Χαρά μετά το λουκούλλειο γεύμα στην ταβέρνα στα Πετράλωνα. «Ουπούπα τι;» ρωτάω, «τι λες;». «Upupa epops» επαναλαμβάνει με στόμφο λες τονίζοντας τις συλλαβές σαν σε μάθημα ορθοφωνίας. Το γκουγκλάρω αυτομάτως. Το βρίσκω. Το βάζω στο τζι πι ες και σε δέκα λεπτά βρισκόμαστε απ' έξω.
Ανάμεσα στα βιομηχανικά κτήρια της οδού Αλκμήνης, διαγωνίως απέναντι από το ομώνυμο θέατρο. Δύο σπιτάκια μιας άλλης Αθήνας κατάφεραν και έφτασαν εν ζωή μέχρι και σήμερα. «Ο χώρος μας είναι δυο σπιτάκια και ένα μαγαζί του 1930 και αυτό που προσπαθήσαμε ήταν να διατηρήσουμε τον παλιό αυθεντικό του χαρακτήρα, μιας παλιάς Αθηναϊκής αυλής με επιρροές από διάφορες χώρες, όπως Μαρόκο, Μεξικό κ.α» εξηγεί η Μάρφη Μπαλή, η γυναίκα πίσω από το αλλόκοτο όνομα του μπαρ. Αλλόκοτο για μας, για έναν ζωολόγο όχι.
«Upupa epops είναι το επιστημονικό όνομα του τσαλαπετεινού ο οποίος ανήκει στα πιο όμορφα και σπάνια πουλιά του κόσμου και είναι το μόνο από αυτά που έρχεται στην Ελλάδα, αποδημητικό γαρ και ουσιαστικά φέρνει την άνοιξη στην χώρα μας» βάζει τα πράγματα στη θέση τους η Μάρφη και συνεχίζει: «Επίσης στους Όρνιθες του Αριστοφάνους είναι ο βασιλιάς των πουλιών όπως και στο βιβλίο “The comference of the birds”. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να συνδέσουμε κάτι εξωτικό, -ακόμη και τα χρώματα του πουλιού έχουν χρώματα τα οποία υπάρχουν στον χώρο π.χ ασπρόμαυρα φτερά, ασπρόμαυρα πλακάκια- με την παλιά Αθήνα και με θεατρικά στοιχεία μιας και τα κάτω Πετράλωνα».
«Upupa epops είναι το επιστημονικό όνομα του τσαλαπετεινού ο οποίος ανήκει στα πιο όμορφα και σπάνια πουλιά του κόσμου».
Μα, και τα κάτω Πετράλωνα ενέχουν την παλιά Αθήνα στο DNA τους, είναι από τις λίγες γειτονιές της Αθήνας που μυρίζει ακόμα αγιόκλημα και γιασεμί, που οι αυλές μετράνε γέλια και φωνές. «Εκτός του ότι είναι μία πολύ όμορφη περιοχή της Αθήνας που μέχρι και σήμερα διατηρεί την ζεστασιά της γειτονιάς έχει αρκετούς θεατρικούς χώρους που φιλοξενούν καθημερινά μεγάλο αριθμό θεατρόφιλου κοινού» συμπληρώνει η Μάρφη, τοποθετώντας ένα κομμάτι του target group του Upupa epops: τους θεατράνθρωπους αλλά και τους σκέτα “θεατρικούς”.
«Ο τσαλαπετεινός με τα ταξίδια του μας έφερε στο μυαλό εμπειρίες, χρώματα και ιδέες. Το διακοσμητικό στοιχείο ανέλαβε ο Αλέξης Πετράκης και πολλά από τα έπιπλα του μαγαζιού τα πήραμε από διάφορα παλαιοπωλεία όπου τα αναπαλαιώσαμε και τα προσαρμόσαμε στο ύφος του χώρου» συμπληρώνει η Μάρφη.
Κάθε γωνιά του Upupa epops ισούται με πάμπολλα likes στα σόσιαλ.
Το πρώτο πράγμα που φωτογράφισα για να ανεβάσω στο Instagram είναι τα πόδια μου πάνω στο ασπρόμαυρο πλακάκι της αυλής. 50 καρδούλες μέσα σε 10 λεπτά. Το μπελ επόκ πλακάκι του μπάνιου 60 καρδούλες σε 15 λεπτά. Κάθε γωνιά του Upupa epops ισούται με πάμπολλα likes στα σόσιαλ. Για κάποιο λόγο έρχεται στο μυαλό μου ο 5ος κύκλος από το American Horror Story, το “Ηotel” με την Lady Gaga. Κάτι η στιλπνή παρακμή των vintage επίπλων, κάτι η glamorous υστεροφημία του χώρου, ίσως να έπαιξε ρόλο και ο έξοχος συνδυασμών αποσταγμάτων μέσα στο κόκκινο Νegroni μου.
«Το κάθε cocktail έχει δημιουργηθεί για να καλύπτει διαφορετικές γευστικές προτιμήσεις δύο από τα δημοφιλέστερα είναι το Amnesia και το Morrocan» εξηγεί η Μάρφη. Ίσως τα δοκιμάσω την επόμενη φορά. Ίσως μείνω πιστή στο Negroni μου -γιατί να αλλάξεις κάτι πετυχημένο, άλλωστε;
«Εργάζομαι στο χώρο του bartending τα τελευταία 13 χρόνια ενώ έχω τελειώσει marketing και διαφήμιση» μου λέει η Μάρφη όταν της ζητάω να μου πει εν τάχει την ιστορία της. «Οι δυο μου συνέταιροι είναι ο Ρένος Γραμμένος και ο Πέτρος Μανώχης, πολιτικός μηχανικός. Κάποια από τα μαγαζιά που εργάστηκα είναι το Pere Ubu, το Baba au Rum, το 42, το Cinco» συνεχίζει απαριθμώντας τα “γαλόνια” που έχει αποκομίσει από την μπάρα και από τη μεγάλη της νύχτας σχολή. Μιας σχολής της οποίας όλοι, λίγο πολύ, είμαστε απόφοιτοι.
Φωτογραφίες: Ειρήνη Μιχοπούλου