Γράφει η Άντζελα Ζιούτη angelaziouti@yahoo.gr
Αν τύχει και επισκεφτείτε το Μουσείο Cluny στο Παρίσι θα δείτε κάποια σπάνια εκθέματα: τις ζώνες αγνότητας. Ως προϊόντα του μεσαιωνικού σκοταδισμού που χρονολογούνται από τον 12ο και 16ο αιώνα μας θυμίζουν ότι κάποτε υπήρχε ένα αποτρεπτικό για τη γυναίκα εργαλείο ερωτικής επιθυμίας. Οι ζώνες αγνότητας που δημιουργήθηκαν αρχικά από ευγενείς που έφευγαν για τις σταυροφορίες και ήθελαν να είναι σίγουροι ότι η γυναίκα τους που έμενε πίσω στην Αγγλία και τη Γαλλία, δε θα παρασύρονταν από τις «ορέξεις» της, παραδιδόμενη στα χέρια διάφορων άλλων αρσενικών. Οι ιστορικοί μας πληροφορούν ότι οι ζώνες που ήταν από σκληρό δέρμα ζώων, αλλά και από μέταλλο, “κλείδωναν” την περιοχή των γεννητικών οργάνων με ένα λουκέτο της εποχής και ασφάλιζαν τα επίμαχα σημεία της γυναίκας, ώστε να εξουδετερωθεί ακόμη και κάθε σκέψη για σεξ. Οι ερωτικοί πειρασμοί φαίνεται να είναι κοινό γνώρισμα της ανθρωπότητας, αφού μερικούς αιώνες μετά το Μεσαίωνα, οι σεξουαλικές ορμές συχνά οδηγούν στο «Οne night stand» Αγγλιστί.
Γιατί πόσο κομψά, μπορεί κανείς να το μεταφράσει στα ελληνικά; «Συνεύρεση της μιας βραδιάς»; Και μόνο στην εκφορά του λόγου, δημιουργεί ενοχές και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Διότι δύο άνθρωποι που μόλις γνωρίστηκαν και πριν προλάβουν καλά καλά να συστηθούν και να κάνουν χειραψίες, βρίσκονται σε μία κρεβατοκάμαρα να κάνουν σεξ. Αμέσως μετά κάποιοι νιώθουν αμήχανα, κάποιοι άλλοι αρχίζουν την πάρλα, ενώ άλλοι πάλι καπνίζουν τρία πακέτα τσιγάρα και γίνεται η κρεβατοκάμαρα εμπόλεμη ζώνη από την κάπνα.
Συνήθως δεν ξαναβρίσκονται ούτε καν ερωτικά και πολύ περισσότερο δεν κάνουν σχέση. Ίσως επειδή ο ένας πιστεύει για τον άλλον το ίδιο πράγμα: αφού «κοιμήθηκε» τόσο εύκολα μαζί μου, δεν μπορώ να εμπιστευτώ έναν τέτοιον άνθρωπο. Και φυσικά δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για δημιουργία οικογένειας. Χώρος γνωριμίας ως επί το πλείστον τα μπαρ. Τα πολλά ντεσιμπέλ και η κατανάλωση αλκοόλ ευνοούν την ανάπτυξη ερώτων της μιας βραδιάς. Στην αρχή, κοιτάζονται επίμονα. Η κοπέλα ψιθυρίζει στη φίλη της, ότι ο τύπος απέναντι με το μπέρμπρερυ μπουφάν της, αρέσει πολύ. Η φίλη της στη συνέχεια την παροτρύνει σε δράση. «Ε, και τι περιμένεις;». Πολύ απλά περιμένει να την φλερτάρει πρώτα εκείνος. Δεν περνάνε μερικά λεπτά και ο τύπος με το μπλουζάκι Polo της κερνάει σφηνάκια. Κι άλλα σφηνάκια. Μέχρι να γίνουν ντίρλα. Τη στιγμή που πάει να ανάψει ένα τσιγάρο, της αγγίζει το χέρι. Αυτό ήταν. Γίνονται από δυο χωριά χωριάτες ή μάλλον εραστές. Ένας στους δύο Έλληνες, κάτω από την ηλικία των 35, δηλώνει πως έχει κάνει τουλάχιστον μία φορά one night stand. Το κακό δεν είναι ότι, ακολούθησαν μία εσωτερική παρόρμηση της στιγμής, μη αντιστεκόμενοι στην φουντωμένη τους λίμπιντο και είπαν «ας πάει και το παλιάμπελο». Το άσχημο είναι ότι μέσα στην ερωτική παραζάλη, ξεχνούν παντελώς να πάρουν μέτρα προφύλαξης, με τα αφροδίσια νοσήματα να εισέρχονται στην πανίδα τους σαν λαθρομετανάστες χωρίς βίζα.
Κι αν μετά από καιρό δεν τους μείνει καμία ανάμνηση, θα τους μείνει σίγουρα μία ηπατίτιδα Β ή κανένα χλαμύδιο να χτυπάνε τις πόρτες των γιατρών και το κεφάλι τους στον τοίχο. Κι όταν θα δηλώνουν στους φίλους τους «δεν ξανακοιμάμαι ποτέ με μια γυναίκα από την πρώτη βραδιά, επειδή μετά αισθάνομαι φθηνός» θα εννοούν «δεν ξανακοιμάμαι ποτέ με μια γυναίκα από την πρώτη βραδιά, επειδή ακόμη κάνω θεραπεία»...