Ταξίδεψε με μια πλαστική βάρκα από την Τουρκία στην Ελλάδα, ζει με την οικογένειά της σε ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων στην Καβάλα και κατάφερε να διακριθεί σε διαγωνισμό παραμυθιού που διοργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης. Η 9χρονη Σουζντέλ Μουσλίμ από την πόλη Αφρίν της Συρίας και οι γονείς της έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται περήφανοι.
Η Σουζντέλ συμμετείχε στον διαγωνισμό γράφοντας το παραμύθι «Η αρρώστια». Παρόλο που δεν πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού (το θέμα του ήταν «Τα παιδιά σώζουν τον πλανήτη Γη»), κέρδισε τα μέλη της κριτικής επιτροπής για τα μηνύματα που ήθελε να περάσει: τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας.
Τα στελέχη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ήταν αυτά που προέτρεψαν τη Σουζντέλ και τα άλλα παιδιά της δομής να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό. Στη συνέχεια τα παραμύθια τους μεταφράστηκαν στα ελληνικά και εστάλησαν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Από τον πόλεμο στον καταυλισμό της Μόριας
Η μικρή Σουζντέλ μετά τη διάκρισή της συναντήθηκε, μαζί με τη μητέρα της, Ναϊρούζ, και τη μικρότερη αδερφή της, την 4χρονη Ναζλί, με δημοσιογράφο του ΑΠΕ-ΜΠΕ, όπου η οικογένεια αφηγήθηκε την ιστορία της. Η Σουζντέλ ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν πέρασε μαζί με τους γονείς της, πρόσφυγες, με μια βάρκα από την Τουρκία στην Ελλάδα. Πήγε σε ελληνικό σχολείο, γνώρισε Έλληνες φίλους και συμμαθητές και σήμερα μιλάει τέσσερις γλώσσες: αραβικά, ελληνικά, αγγλικά και κουρδικά. Φέτος θα πάει στην πέμπτη τάξη του δημοτικού. Της αρέσουν πολύ τα μαθηματικά. Στην Καβάλα ζει τους τελευταίους περίπου τέσσερις μήνες και αν κάτι απολαμβάνει περισσότερο απ' όλα είναι η θάλασσα. Κάθε μέρα πηγαίνει για μπάνιο.
Στην ερώτηση τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, απαντάει: «Η μαμά θέλει όταν μεγαλώσουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα στη ζωή μας». Αμέσως μετά συμπληρώνει: «Όταν μεγαλώσω, όμως, θέλω να γίνω κυρία, που να μιλάει γαλλικά και να τα μαθαίνει στα παιδιά».
«Ήταν όλα τρομαχτικά, βόμβες, καταστροφές, σφαγές, δε νιώθαμε ασφαλείς» θυμάται η μητέρα της, Ναϊρούζ, από τη Συρία
Η ιστορία της οικογένειας της Σουζντέλ δεν διαφέρει από τις ιστορίες των χιλιάδων μεταναστών που ένα κρύο βράδυ πέρασαν με μια πλαστική βάρκα από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η οικογένεια του Μαρουάν και της Ναϊρούζ Μουσλίμ έχει πέντε παιδιά: τέσσερα κορίτσια κι ένα αγόρι.
Στην πόλη Αφρίν, στα σύνορα με την Τουρκία, ο Μαρουάν και η Ναϊρούζ είχαν κομμωτήριο. Αποφάσισαν να φύγουν όταν ξεκίνησε ο πόλεμος για χάρη των παιδιών. «Ήταν όλα τρομαχτικά, βόμβες, καταστροφές, σφαγές, δε νιώθαμε ασφαλείς» θυμάται η Ναϊρούζ και συνεχίζει: «Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση. Αν δεν υπήρχαν τα παιδιά, αν ήμασταν μόνο εγώ και ο άντρας μου, δεν θα φεύγαμε, θα μέναμε πίσω και θα ακολουθούσαμε τη μοίρα μας. Είχαμε όμως τέσσερα παιδιά και περίμενα το πέμπτο».
Δώδεκα μέρες διήρκησε το ταξίδι της οικογένειας από την πόλη Αφρίν της Συρίας μέχρι την Ελλάδα και στο ερώτημα πότε φοβήθηκε περισσότερο σε αυτό το διάστημα, η μητέρα της Σουζντέλ λέει χαρακτηριστικά: «Και οι δώδεκα αυτές μέρες ήταν γεμάτες από φόβο και ανασφάλεια αν θα φτάσουμε ζωντανοί στην Ελλάδα χωρίς να κινδυνέψει κανένα παιδί μας».
Βασικός στόχος για τη Ναϊρούζ είναι η επανένωση με τα άλλα παιδιά της, στην Αυστρία ή τη Γερμανία.
Ερχόμενοι στην Ελλάδα έζησαν για δυο μήνες στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας, στη Μυτιλήνη. Όταν πέρασαν στην ηπειρωτική Ελλάδα έμειναν στον καταυλισμό της Βόλβης. Εκείνη την περίοδο, και όσο τα σύνορα ήταν ανοιχτά, τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας έφυγαν από την Ελλάδα. Η μια κόρη και ο γιος της πήγαν στην Αυστρία, η άλλη κόρη στη Γερμανία.
Βασικός στόχος για τη Ναϊρούζ είναι η επανένωση με τα άλλα παιδιά της, στην Αυστρία ή τη Γερμανία. Ωστόσο, δεν διστάζει να πει ότι αν έβρισκε μια δουλειά και μπορούσε να βελτιωθεί η υγεία του συζύγου της θα ήθελε να μείνει και στην Ελλάδα. Σε ερώτηση αν νιώθει καλά εδώ, λέει: «Αν σέβεσαι τον εαυτό σου σε σέβονται και οι άλλοι. Τώρα πλέον νιώθουμε ασφαλείς».
Με στοιχεία και φωτό από ΑΠΕ-ΜΠΕ