«Όταν συζητούσαμε για το καινούργιο μου βιβλίο με τον εκδότη μου στη Μεγάλη Βρετανία, Simon Prosser, με ρώτησε τι είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα τη λέξη "Azadi". Τότε χωρίς κανέναν δισταγμό του απάντησα "Ένα μυθιστόρημα". Γιατί ένα μυθιστόρημα δίνει στον συγγραφέα όλη την ελευθερία να είναι όσο πολύπλοκος ή πολύπλοκη επιθυμεί. Να κινείται ανάμεσα στις λέξεις, τη γλώσσα, τον χρόνο, ανάμεσα στις κοινωνίες, τις κοινότητες, την πολιτική. Το μυθιστόρημα για μένα είναι ελευθερία με ευθύνη. Αληθινό, αδέσμευτo azadi - ελευθερία».
Έτσι ξεκινά το νέο κείμενο της σπουδαίας Ινδής συγγραφέως Αρουντάτι Ρόι στο The Paris Review, ένα κείμενο που ξεκινά από το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Azadi: Freedom. Fascism. Fiction» (μία συρραφή κειμένων για το πώς η λογοτεχνία μπλέκεται με την αληθινή ζωή και τελικά γίνεται η ίδια η ζωή) και καταλήγει στην τεράστια, αδιαπραγμάτευτη ανάγκη να αλλάξουμε τώρα τον κόσμο. Να τον δημιουργήσουμε από την αρχή.
Όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και ο κόσμος μας δεν θα είναι πια ο ίδιος θα πρέπει να αναρωτηθούμε από την αρχή τι θέλουμε να πάρουμε μαζί μας και τι να αφήσουμε πίσω μας
«Ο κορονοϊός έχει φέρει μαζί του μία τελείως νέα, διαφορετική διάσταση στην έννοια της ελευθερίας», συνεχίζει η Ρόι. «Είναι ο Ελεύθερος Ιός που κατάφερε να εξαφανίσει τα διεθνή σύνορα, να ισοπεδώσει πληθυσμούς ολόκληρους και να βάλει σε παύση τον σύγχρονο κόσμο όπως τίποτα άλλο πριν από αυτόν. Φώτισε τις ζωές μας με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Μας ανάγκασε να αναρωτηθούμε για τα θεμέλια των κοινωνιών που έχουμε χτίσει, για τα όσα λατρεύουμε με πάθος και για εκείνα που έχουμε παραμερίσει. Όταν όλο αυτό θα έχει περάσει και ο κόσμος μας δεν θα είναι πια ο ίδιος θα πρέπει να αναρωτηθούμε από την αρχή τι θέλουμε να πάρουμε μαζί μας και τι να αφήσουμε πίσω μας. Ίσως να μην έχουμε πάντα την επιλογή, αλλά σίγουρα θα πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας το ερώτημα. Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε βαθιά τον κόσμο μας, να κατανοήσουμε το κακό που εμείς οι ίδιοι έχουμε προκαλέσει στον πλανήτη και τις τεράστιες αδικίες που συμβαίνουν σε ανθρώπους δίπλα μας και τις οποίες έχουμε απλά αποδεχθεί απαθείς».
Στη συνέχεια η Ρόι αναφέρεται στην προσωπική αγωνία της για το μέλλον της δικής της πατρίδας, της Ινδίας. Μίας χώρας που έχει υποφέρει τόσα πολλά και εξακολουθεί να βασανίζεται. Η πανδημία είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα.
«Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ ήρθε στην Ινδία με την οικογένεια του τον Φεβρουάριο του 2020, το πρώτο κρούσμα του κορονοϊού στη χώρα είχε ήδη επιβεβαιωθεί. Ήταν στις 30 Ιανουαρίου και η κυβέρνηση δεν είχε δώσει καμία απολύτως σημασία. Είχαν περάσει κι όλας 200 ημέρες από τη στιγμή που το Jammu και το Kashmir αποσπάστηκαν από το ιδιαίτερο καθεστώς τους, χάνοντας την αυτονομία τους, ενώ δύο μήνες είχαν περάσει από την εντελώς παράλογη και παράνομη αντί-Μουσουλμανική νομοθεσία που έβγαλε εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους της χώρας Στην ομιλία του προέδρου των ΗΠΑ ο κόσμος φορούσε μάσκες του Μόντι και του Τραμπ, τη στιγμή που ο τελευταίος ενημέρωσε τους Ινδούς πως παίζουν κρίκετ, γιορτάζουν το Diwali (ινδουιστική γιορτή) και κάνουν ταινίες Bollywood. Αισθανθ.ήκαμε τόσο ευγνώμονες που τα μάθαμε για τους εαυτούς μας. Μέσα σε όλα αυτά μας πούλησε και μερικά ελικόπτερα MH-60, τα οποία στοιχίζουν 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Ελάχιστες φορές στην ιστορία της η Ινδία έχει ξεφτιλιστεί δημοσίως τόσο πολύ».
Η αστυνομία πραγματοποιούσε επιθέσεις σε μουσουλμανικές οικογένειες και μέλη της κυβέρνησης εξαπέλυαν απειλές σε μουσουλμάνες που έκαναν αθόρυβες, καθιστικές διαμαρτυρίες για το νέο νόμο. Γρήγορα η κατάσταση κλιμακώθηκε. Σπίτια, μαγαζιά και οχήματα παραδόθηκαν στις φλόγες.
«Λίγα μόλις μέτρα από την Προεδρική Σουίτα του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου όπου διέμεινε ο Τραμπ και από το Προεδρικό Μέγαρο, όπου ολοκληρώθηκαν οι συνομιλίες του με τον πρωθυπουργό Μόντι, το Νέο Δελχί φλεγόταν. Η αστυνομία πραγματοποιούσε επιθέσεις σε μουσουλμανικές οικογένειες και μέλη της κυβέρνησης εξαπέλυαν απειλές σε μουσουλμάνες που έκαναν αθόρυβες, καθιστικές διαμαρτυρίες για το νέο νόμο. Γρήγορα η κατάσταση κλιμακώθηκε. Σπίτια, μαγαζιά και οχήματα παραδόθηκαν στις φλόγες. Πολλοί έχασαν τη ζωή τους, ανάμεσα τους και αστυνομικοί. Ακόμα περισσότεροι τραυματίστηκαν σοβαρά από σφαίρες. Τρομακτικά βίντεο από τα γεγονότα έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Σε ένα από αυτά βαριά τραυματισμένοι νεαροί Μουσουλμάνοι βρίσκονται ξαπλωμένοι στο έδαφος και εξαναγκάζονται από αστυνομικούς να τραγουδήσουν τον Εθνικό Ύμνο. Τελικά ένας από αυτούς πεθαίνει από την πίεση του γκλομπ ενός αστυνομικού στον λαιμό του».
«Ο Τραμ δεν έκανε απολύτως κανένα σχόλιο για τη φρίκη που είδε να εξελίσσεται δίπλα του. Αντίθετα αναφέρθηκε στον Narendra Modi, στην πιο μισητή πολιτική φιγούρα που πέρασε από τη σύγχρονη Ινδία, με τον χαρακτηρισμό «Πατέρας του Έθνους». Μέχρι πρόσφατα αυτός ο χαρακτηρισμός άνηκε στον Γκάντι. Δεν είμαι φαν του Γκάντι, αλλά ακόμα και σε αυτόν δεν άξιζε κάτι τέτοιο. Όταν ο Τραμπ έφυγε η βία συνεχίστηκε για μέρες. Πάνω από 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Περίπου 300 μπήκαν στα νοσοκομεία με πάρα πολύ βαριά τραύματα. Χιλιάδες έχασαν τα σπίτια τους και οδηγήθηκαν σε κέντρα μεταναστών. Στη Βουλή ο υπουργός εσωτερικών έδινε συγχραρητήρια στον εαυτό του και στην αστυνομία».
«Και ενώ τα πτώματα βρισκόντουσαν ακόμα σωριασμένα στους δρόμους, μέσα στη βρωμιά, η ινδική κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό. Όταν ο Μόντι ανακοίνωσε διεθνές το lockdown στις 24 Μαρτίου, η Ινδία φανέρωσε τα τρομερά μυστικά της σε ολόκληρο τον κόσμο».
«Τι βρίσκεται μπροστά μας. Να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο. Μόνο αυτό».
Με πληροφορίες από το The Paris Review
Κεντρική φωτογραφία: unsplash