Τον περασμένο Ιανουάριο, η κοινωνική λειτουργός Anja Loven, με καταγωγή από τη Δανία, αντίκρισε ένα δίχρονο αγόρι, καθώς αυτό τριγύριζε γυμνό, πεινασμένο και άρρωστο στους βρώμικους δρόμους της νοτιανατολικής Νιγηρίας. Το στομάχι του ήταν γεμάτο με σκουλήκια και ο μικρός με δυσκολία μπορούσε να σταθεί στα πόδια του.
Οι γονείς του τον είχαν εγκαταλείψει και εκείνος είχε ζήσει μόνος του στο δρόμο για οκτώ ολόκληρους μήνες προτού η Anja και η ομάδα της τον βρουν και προσπαθήσουν να τον σώσουν.
«Ήταν σε άθλια κατάσταση», αφηγείται σήμερα η κοινωνική λειτουργός. «Εξάλλου, είχα γίνει μητέρα 20 μήνες πριν και, όταν συνάντησα αυτό το παιδί, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το δικό μου».
Την ίδια μέρα, μετέφερε το αγόρι το νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από πολλές ασθένειες – κάτι αναμενόμενο, δεδομένου ότι είχε περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στο δρόμο. Του παρείχαν αμέσως θεραπεία για να απαλλαχθεί από τα σκουλήκια στο στομάχι του, καθώς και καθημερινή μετάγγιση αίματος για να αυξηθούν τα αιματολογικά κύτταρα στον οργανισμό του.
Στο μεταξύ, η Anja έδωσε στο παιδί ένα όνομα που θα το βοηθούσε να βρει τη δύναμη να αναρρώσει: Ηope (ελπίδα). Και λίγες μέρες αφότου ο μικρός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, η κοινωνική λειτουργός και ο άνδρας της του έφεραν τον γιο τους για να τον συναντήσει. Ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του Hope. Σταδιακά, το παιδί άρχισε να αναρρώνει.
Οι γονείς του μικρού Hope τον είχαν εγκαταλείψει θεωρώντας ότι είναι δαιμονισμένος.
«Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γείτονες καλούν το βράδυ τον παπά της περιοχής για να κάνει στο παιδί εξορκισμό. Ή οι γονείς το πηγαίνουν σε ειδικό γιατρό, που έχει κι εκείνος "μαγικές ικανότητες", προκειμένου να το θεραπεύσει. Στην περίπτωση του Hope, πάντως, γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα για την οικογένειά του και για τους λόγους για τους οποίους τον θεώρησε δαιμονισμένο», εξηγεί η Anja.
Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως, οι δεισιδαιμονίες στη Νιγηρία είναι τόσο ισχυρές, που αν κάποιος (ακόμα και αν πρόκειται για παιδί) θεωρηθεί δαιμονισμένος, αυτό συνεπάγεται καταδίκη σε θάνατο.
Η Anja ζήτησε οικονομική βοήθεια για να καλύψει το κόστος της θεραπείας του αγοριού και, πολύ σύντομα, συγκέντρωσε 1 εκατομμύριο δολάρια από δωρεές από όλο τον κόσμο.
Σήμερα, το παιδί έχει συνέλθει, βρίσκεται στο φυσιολογικό βάρος του και παίζει ποδόσφαιρο όπως όλα τα αγόρια της ηλικία του.
Η Anja, συνοψίζοντας τη μοναδική εμπειρία που έζησε, αναφέρει: «Ο Hope είναι σαν γιος μου. Και, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά μας, τον αγαπάω περισσότερο από όσο οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν».
