Μη Χάνεσαι ήταν το όνομα εφημερίδας του τέλους του 19ου αιώνα (14 Ιαν. 1880 - 24 Οκτ. 1883) με έντονο σατιρικό -κριτικό χαρακτήρα που ασκούσε δριμεία κριτική στους πολιτικούς και τις πολιτικές της εποχής. Ιδιοκτήτης-διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο δημοσιογράφος Βλάσης Γαβριηλίδης (που έφερε σε άρθρα του το ψευδώνυμο Καλιβάν).
Τιμή φύλλου: 10 λεπτά. Ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 16 φράγκα και εξωτερικού 20 φρ. Τυπωνόταν στο τυπογραφείο του «Μέλλοντος».
«Μη χάνεσαι» ήταν μια συνήθης και προσφιλής έκφραση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, την οποία χρησιμοποιεί υποτιμητικά ο Γαβριηλίδης, για να καυτηριάσει τάσεις, αξίες και συμπεριφορές των πολιτικών της εποχής και κυρίως του φέροντος την πατρότητα της συγκεκριμένης έκφρασης.
Η θέση της απέναντι στους υπόλοιπους πολιτικούς - πλην του Κουμουνδούρου - και στα κόμματα δεν είναι - ποτέ καθορισμένη εξαρτάται και καθορίζεται από αυτό το οποίο ο ίδιος ο Γαβριηλίδης εκτιμά κάθε φορά ότι αποτελεί το μέσο για την «ηθικήν αναγέννησιν της Ελλάδος [...] την ευημερίαν του Κράτους και [τον] σύνδεσμον της όλης φυλής μας». Αυτό άλλωστε αποτελεί, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, και τον μοναδικό σκοπό του, αναγνωρίζοντας παράλληλα τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για «οπορτουνισμό».
Αιχμή του δόρατος στη βασική αρθρογραφία της εφημερίδας ήταν η προσάρτηση της Θεσσαλίας, όταν μάλιστα η κυβέρνηση Κουμουνδούρου, η αντιπολίτευση και ο βασιλιάς θεωρούνται υπεύθυνοι για την ανεπάρκειά τους να χειριστούν το ζήτημα που αφορά στην επέκταση των συνόρων του κράτους.
Ο εκδότης, μέσα από τη σκληρή σάτιρα προσπαθεί να επικοινωνήσει με το αναγνωστικό του κοινό με ελκυστικό και χιουμοριστικό τρόπο και σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, οραματίζεται μια αναγεννημένη Ελλάδα ηθικά και πνευματικά διακινδυνεύοντας τίς σε βάρος του ψευδοκατηγορίες ως καιροσκόπου.
Εκτός από την πολιτική ειδησεογραφία υπήρχε και σημαντική λογοτεχνική ύλη. Τα πολιτικά και τα παραπολιτικά σχόλια -συνήθως στη στήλη με τον τίτλο «Φρου-Φρου» - που κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της εφημερίδας, υπήρχε και σημαντική λογοτεχνική ύλη φιλοξενούσε πολύ συχνά ποιήματα νέων ελλήνων λογοτεχνών και μεταφράσεις ξένων μυθιστορημάτων, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια της έκδοσής της. Υπήρχαν επίσης καλλιτεχνικά και θεατρικά νέα, κριτική, κοινωνικά σχόλια, ευφυολογήματα, επίκαιρα θέματα κ.ά.
Οι συνεργάτες της ήταν μόνιμοι ή περιστασιακοί: Γεώργιος Σουρής («Souris»), Κωστής Παλαμάς («Κουτρούλης», «Κωστής»), Νίκος Καμπάς («Νίκος»), Δημήτριος Κόκκος («De Cock», «Cock»), Γεώργιος Δροσίνης («Αράχνη»), Θεόδωρος Γενναίου Κολοκοτρώνης («Φαλέζ»), Περικλής Γιαννόπουλος («Ονούφριος»), Δημήτριος Καμπούρογλους («Καμπούρογλους»), Ιωάννης Βερβέρης («Παληάνθρωπος»), Αλέξανδρος Μωραϊτίδης («Ούτις», «Σφιγξ»), Αγησίλαος Γιαννόπουλος («Αγησίλαος»), Μιχαήλ Μητσάκης («Michelet») κ.ά.
Όλοι υπέγραφαν με ψευδώνυμα και ο ίδιος ο Γαβριηλίδης χρησιμοποιούσε το όνομα του σαιξπηρικού ήρωα της Τρικυμίας «Καλιβάν». Κυκλοφορεί σε μια κρίσιμη στιγμή των διαπραγματεύσεων για την προσάρτηση της Θεσσαλίας, όταν μάλιστα η κυβέρνηση Κουμουνδούρου θεωρείται υπεύθυνη για το διπλωματικό αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί. Στην αρθρογραφία της κυριαρχεί ο έντονος μεγαλοϊδεατισμός και η σκληρή κριτική εναντίον της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης αλλά και της μοναρχίας για την ανεπάρκειά τους να χειριστούν το ζήτημα που αφορά την επέκταση των συνόρων του κράτους.
Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1881 θα δώσει σκληρή μάχη εναντίον του Κουμουνδούρου αλλά δεν θα στηρίξει ούτε τον Τρικούπη. Αποφασίζει να στηρίξει τους πραγματικά «αντιπολιτευομένους », αλλά και μη ανήκοντες στην «οργανωμένην αντιπολίτευσιν», Ρόκκο Χοϊδά, Αρ. Οικονόμου και τον λαϊκό ιεροκήρυκα Απόστολο Μακράκη. Αποβάλλοντας σταδιακά τον σατιρικό της χαρακτήρα, εξελίσσεται σε καθαρά πολιτική εφημερίδα. Μία εβδομάδα περίπου μετά τη διακοπή της έκδοσής της, θα κυκλοφορήσει το πρώτο φύλλο της Ακροπόλεως.
*με πληροφορίες από kosmopolis.lis. και el.wikipedia.org
Φωτό: wikidedia / public domain
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
