Η ιστορία της Mary Ann Webster ξεκίνησε συνηθισμένα, αλλά μετά τον γάμο της τα χτυπήματα της μοίρας ήταν απανωτά. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1874 και, νέα, ήταν ένα υγιές και όμορφο κορίτσι. Τελειώνοντας το σχολείο έπιασε δουλειά ως νοσοκόμα και στα 29 της παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Σταδιακά όμως κάτι άρχισε να αλλάζει πάνω της. Το δαχτυλίδι του γάμου της άρχισε να τη σφίγγει, τα παπούτσια της να μην της χωρούν. Στα πρησμένα χέρια και πόδια προστέθηκαν άλλα συμπτώματα όπως κόπωση, διαταραχές στον ύπνο, προβλήματα στην όραση, ημικρανίες. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σταδιακά αλλοιώθηκαν – η μύτη της μεγάλωσε, τα δόντια της διευρύνθηκαν, σακούλες σχηματίστηκαν κάτω από τα μάτια της. Σήμερα γνωρίζουμε ότι έπασχε από ακρομεγαλία, μια κατάσταση που προκαλείται από υπερέκκριση της αυξητικής ορμόνης, αλλά στην εποχή της έμοιαζε να έχει χτυπηθεί από μια φοβερή κατάρα.
Όταν πέθανε ο σύζυγός της, το 1914, η Mary Ann αδυνατούσε να βρει δουλειά εξαιτίας της παραμόρφωσής της. Αναγκάστηκε να μπει σε έναν «θίασο φρικιών», ένα λαϊκό θέαμα ιδιαίτερα δημοφιλές μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, που ανέβαζε στο σανίδι ανθρώπους με κάθε λογής ιδιαιτερότητες και αναπηρίες.
Στην εποχή που η έννοια της αποδοχής της διαφορετικότητας δεν υφίστατο, και που χλευάζονταν όσοι παρέκκλιναν από το «φυσιολογικό», η Mary Ann απέκτησε το καλλιτεχνικό παρατσούκλι της «ασχημότερης γυναίκας στον κόσμο» και άρχισε να περιοδεύει ανάμεσα σε γίγαντες, νάνους, γενειοφόρες γυναίκες και σιαμαίους διδύμους. Σήμερα, ωστόσο, η ιστορία της παρά την τραγικότητά της αποτελεί παράλληλα μια ιστορία επιβίωσης κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες και ένα πειστήριο του πόσο έχει αλλάξει η αντιμετώπιση των «διαφορετικών» ανθρώπων – αν και δεν έχει αλλάξει ακόμα αρκετά.