Συναντάτε την πρώην σχέση σας μετά από πολύ καιρό μπροστά σας. Την συναντούσατε κατά περιόδους αλλά τον τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα εμφανίζεται μπροστά σας. «Κάτι ετοιμάζει» σκέφτεστε. Κάθε φορά που τη βλέπετε σας θυμίζει τα τόσα χρόνια που συνδεόσασταν στενά, που είχατε φάει «ψωμί και αλάτι», που σχεδόν μεγαλώσατε μαζί, που την είχατε ερωτευτεί, που είχατε δεθεί μαζί της με έναν εξουσιαστικό τρόπο, που την εξυψώσατε, που την παινέψατε και που στο τέλος την απομυθοποιήσατε και τη βγάλατε από τη ζωή σας ξαφνικά και κάπως βίαια. Να τη λοιπόν πάλι μπροστά σας. Η ίδια επιμένει ότι δεν έφυγε ποτέ. Ότι αδικήθηκε εν πολλοίς. Ότι με την πρώτη ευκαιρία τη διώξατε και την πετάξατε γιατί στο διάβα σας βρέθηκε ένα «τρίτο πρόσωπο». Εξηγεί βέβαια ότι έκανε λάθη και ότι είναι έτοιμη να τα διορθώσει. Εσείς πάλι νομίζετε ότι καλώς πράξατε. Ότι δεν έκανε κάτι για να σας κρατήσει, ότι δεν την τιμωρήσατε αρκετά, ότι δεν μπορείτε να επιστρέψετε και ότι δεν έχει πλέον καμία θέση στη ζωή σας. Τα συναισθήματά σας ανάμεικτα κυμαίνονται από την αγάπη έως την απόλυτη αδιαφορία και το θυμό.
Για να πούμε την αλήθεια αυτά έχουν οι μακροχρόνιες σχέσεις. Εντάσεις, πάθος, απαιτήσεις, άκρα και θερμοκρασίες στο κόκκινο. Τις πταίει; Δύσκολο να απαντηθεί.
Η αλήθεια είναι πάντα στη μέση και απαιτείται καιρός για να καταλαγιάσει η σκόνη και να φανεί το πραγματικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας. Κάποια πρώτα συμπεράσματα έχουν βγει αλλά δεν είναι ικανά να αποτυπώσουν το μέγεθος. Είναι επίσης αλήθεια ότι προσπαθεί. Ή τουλάχιστον νομίζει ότι προσπαθεί. Ξεκινάει την καμπάνια της για να πείσει και να αποδείξει σε εσάς και τον περίγυρό σας ότι ξεκινά μια νέα προσπάθεια, ότι έχει αλλάξει, ότι συνενώνει δυνάμεις, απαλλάσσεται από βαρίδια, κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που απαιτούνται για να φανεί το νέο της πρόσωπο. Εσύ πάλι την παρακολουθείς από απόσταση.
Προσπαθείς να καταλάβεις. Θες να δώσεις άλλη μια ευκαιρία. Σε βλέπω όμως λίγο μουδιασμένο και αμήχανο. Δεν θέλω να σε επηρεάσω, αλλά μεταξύ μας, μου φαίνεται λίγο μπερδεμένη.
Παρακολουθώ στενά την καμπάνια της από τη μέρα που ξεκίνησε. Παλιά πρόσωπα του περιβάλλοντός της εμφανίζονται ως νέα (τη θυμάσαι τη θεία της από τα Τρίκαλα; Ε! Εμφανίζεται τώρα ως ξαδέρφη), ένα θολό και συγκεχυμένο μήνυμα το οποίο δεν είναι σαφές και δυναμικό, αδυναμία να κινητοποιήσει νέες ομάδες ανθρώπων, συνθήματα του ΄80 σε πλατφόρμες που θέλουν καινοτομία και φρεσκάδα, λάθος φωτογραφίες, βαρετό περιεχόμενο, αδύναμα hashtags, κανένα διακύβευμα(ή τουλάχιστον πολλοί δεν το εισπράττουν), καμιά γενικά έμπνευση πέρα από απειροελάχιστες πινελιές όταν είναι στα καλά της.
Δεν θέλω να την αδικήσω. Και ακόμα δίνω λίγο χρόνο να δω να ξεδιπλώνει πτυχές που θα σε κερδίσουν έστω και την τελευταία στιγμή. Νομίζω ότι πέρα από τις αστοχίες της στα επικοινωνιακά της και στο αφήγημά της δεν έχει συνειδητοποιήσει κάτι πολύ σημαντικό. Ότι της εμφανίζεται μπροστά της μια λαμπρή ευκαιρία. Μια λαμπρή ευκαιρία να αναδείξει πραγματικά ένα νέο και δυναμικό αφήγημα το οποίο θα περικλείει ανθρώπους νέους (όχι απαραίτητα ηλικιακά) και όραμα νέο. Ένα αφήγημα που θα καταλαβαίνει το σημαίνοντα ρόλο μιας υγιούς κεντροαριστεράς στη χώρα, θα κινητοποιεί και θα εμπνέει μεγαλύτερο κοινό και δε θα είναι μια κουβέντα για λίγους. Είμαι βέβαιη ότι τότε θα της δώσεις μια ευκαιρία.