Η Νίνα Σιμόν γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1933 στη Νότια Καρολίνα των Ηνωμένων Πολιτειών και έμελλε να γίνει μία από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες της τζαζ μουσικής.
Μεγαλώνοντας σε μία οικογένεια που βρισκόταν πολύ κοντά στην εκκλησία και την γκόσπελ μουσική η μικρή Νίνα λάτρεψε από νωρίς το τραγούδι και έγινε μέλος της τοπικής χορωδίας, όπου ξεχώρισε αμέσως για την υπέροχη, γεμάτη, μπάσα, μεστή φωνή της. Γρήγορα όλοι την ονόμασαν «μικρό, μουσικό θαύμα» και λίγα χρόνια αργότερα κατέληξε να δίνει μόνη της συναυλίες.
Όταν σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς της οι οποίοι κάθονταν στην πρώτη σειρά, υποχρεώθηκαν με τη βία να μετακινηθούν, για να καθίσουν στα πρώτα καθίσματα λευκοί. Αυτή ήταν η πρώτη της γνωριμία με τη ρατσιστική νοοτροπία εκείνης της περιόδου, που λίγο αργότερα θα συνέβαλε στην ανάμειξή της στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα.
Η μεγάλη αυτή ερμηνεύτρια έχει μείνει στην ιστορία για τον ακτιβισμό της και τις μάχες που έδωσε για την ισότητα των μαύρων στις Η.Π.Α., αλλά και για το γεγονός ότι δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της, χαρίζοντας στον κόσμο μερικά από τα πιο εύστοχα αποφθέγματα που έχει ξεστομίσει ποτέ καλλιτέχνης.
Να 10 από αυτά:
«Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για τους νέους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ποιοι είναι οι ήρωες και οι ηρωίδες αυτού του κόσμου».
«Έχω περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου αναζητώντας την τελειότητα και αυτό είναι το ζητούμενο της κλασικής μουσικής. Τώρα πια ψάχνω την ελευθερία κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό».
«Είμαι επαναστάτρια, αλλά με αιτία».
«Αισθάνομαι συνέχεια το βάρος όλων των προσδοκιών της κοινότητας μου να πέφτει με δύναμη πάνω στους ώμους μου».«
«Για μένα είμαστε τα πιο όμορφα άτομα στον κόσμο. Εννοώ εμείς οι μαύροι. Και το εννοώ αυτό με κάθε τρόπο που φαντάζεστε».
«Ελευθερία θα πει να μη νιώθεις φόβο».
«Είναι χρέος του κάθε καλλιτέχνη να εκφράζει την εποχή στην οποία ζει».
«Μάλλον ήταν όνειρο αυτό αλλά θα το πω έτσι κι αλλιώς. Επρόκειτο να παντρευτώ πέρυσι και είχα αγοράσει ένα νυφικό. Μετά γνώρισα τον Νέλσον Μαντέλα, πήρα το νυφικό, αφαίρεσα την ούρα, την έβαλα στην άκρη, πήγα και στάθηκα μπροστά του, φίλησα το χώμα που πατούσε και μετά φίλησα τα πόδια του».
«Νομίζω πως οι πλούσιοι είναι πολύ πλούσιοι και οι φτωχοί πολύ φτωχοί. Και δεν πιστεύω ότι οι μαύροι θα ανατείλουν κάποτε. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς θα πεθάνουν».
«Φλερτάρω όλη την ώρα. Μου αρέσουν τρομερά οι άντρες. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε χωρίς αυτούς».