Στην απονομή των βραβείων Bafta για το 2019 έγινε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου μεγάλος νικητής αναδείχθηκε το «1917» μία ταινία που έχει σαρώσει τα βραβεία σε κάθε διεθνή, κινηματογραφικό διαγωνισμό και οδεύει με βήμα ταχύ προς τα Όσκαρ.
Ανάμεσα στα φιλμ που ξεχώρισαν και ο «Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζ, το «Κάποτε στο...Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο και το «Joker» του Τοντ Φίλιπς.
Ωστόσο σήμερα όλοι μιλούν για εκείνη την συγκλονιστική ταινία με τον τίτλο «For Sama», ένα μοναδικό ντοκουμέντο από το Χαλέπι της Συρίας, ένα ανατριχιαστικό ντοκιμαντέρ για μία πόλη που αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια μας.
Πίσω από την κάμερα η Γουαάντ αλ-Κατέμπ ένα κορίτσι που, γύρω στο 2015, εγκατέλειψε τη ζωή της και την οικογένειά της στην επαρχία της Συρίας και πήγε στο Χαλέπι για να σπουδάσει. Είχε μια βιντεοκάμερα και της άρεσε να τραβά υλικό: τους φίλους της, την πόλη. Την επανάσταση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασάντ, παράπλευρη δράση της Αραβικής Ανοιξης, στην οποία πήρε μέρος με σθένος και νεανικό ενθουσιασμό. Ωσπου άρχισαν να πέφτουν οι βόμβες στο Χαλέπι. Η αλ-Κατέμπ εξακολούθησε να τραβάει υλικό. Τον νεαρό γιατρό-ακτιβιστή Χαζάμ που προσέφερε τις υπηρεσίες του με αυτοθυσία, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε. Τη γέννηση της πρώτης τους κόρης, της Σάμα, που σημαίνει «ουρανός». Το αίμα και τα πτώματα, τις ρωσικές βόμβες, την ισοπέδωση του πρώτου τους σπιτιού, τη μετεγκατάστασή τους μέσα στο τελευταίο νοσοκομείο που απέμεινε στο Χαλέπι, εκείνο που δεν θα έπεφτε, ώσπου έπεσε. Τους φίλους τους που όλο και λιγοστεύουν, τα παιδιά, εξάχρονα κι επτάχρονα, που φέρνουν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατα τα μικρά αδέλφια τους, μια και οι γονείς έχουν ήδη εκλείψει. Και την πόλη, σε πανοραμική θέα, καθώς, μήνα με το μήνα, τα κτίρια αρχίζουν κι εξαφανίζονται.
Η βράβευση του «For Sama» στα χθεσινό βραβεία Bafta.
Η ταινία είναι, στην ουσία, η ιστορία της ίδιας της Γουαάντ: το πώς βίωσε τις σημαντικές στιγμές της ζωής της στη Συρία, στο εμπόλεμο Χαλέπι. Μια «επιστολή αγάπης» από μια μητέρα στην κόρη της, ένα επικό ταξίδι στη γυναικεία αντίληψη του πολέμου, το ντοκιμαντέρ αφηγείται τη ζωή της Γουαάντ για πέντε χρόνια στο Χαλέπι, καθώς εκείνη ερωτεύεται, παντρεύεται και γεννά τη Σάμα, την κόρη της, ενώ γύρω της ο κόσμος κυριολεκτικά ισοπεδώνεται βίαια. Η κάμερά της αποτυπώνει ταυτόχρονα την απώλεια, τη χαρά, τη θυσία, το μοιραίο δίλημμα του να μείνεις ή να φύγεις. Ενα σκηνοθετικό ντεμπούτο στο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, που δεν θα μπορούσε να είναι πιο πηγαίο, πιο αληθινό και πιο θαρραλέο.
Το τρέιλερ της ταινίας, που μόλις κυκλοφόρησε, προκαλεί τη βαθύτερη συγκίνηση, χωρίς καν να προσπαθεί.