Η ζωγραφική είναι «τέχνη του χώρου». Αμέσως, αυτό την κατατάσσει δίπλα στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία, οι οποίες ομοίως είναι τέχνες του χώρου πράγμα που σημαίνει ότι γίνονται αισθητές και κατανοητές από τον θεατή στο πλαίσιο κάποιων πολύ συγκεκριμένων τετραγωνικών μέτρων μέσα σε έναν δεδομένο χώρο. Η έκταση του καμβά ενός πίνακα είναι η προϋπόθεση που θέτει ο καλλιτέχνης, αφήνοντας σε εμάς την επιλογή του αν θα απολαύσουμε αυτόν τον πίνακα για 5 δευτερόλεπτα ή για 30 λεπτά. Από την άλλη, η μουσική, η λογοτεχνία και η ποίηση ανήκουν στις «τέχνες του χρόνου» με άλλα λόγια η απόλαυση τους διαρκεί όσα λεπτά κρατάει ένας δίσκος στο πικάπ ή όση ώρα χρειάζεται για να διαβάσουμε τις σελίδες ενός μυθιστορήματος.
Πέρα όμως από κάθε αισθητική θεωρία και κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης και διαχωρισμού, όσοι ζουν με οποιοδήποτε τρόπο κοντά στην Τέχνη ξέρουν ότι δεν υπάρχει μορφή της που να μην είναι σε θέση να συναντηθεί με μία άλλη σε κάποιο απροσδιόριστο, μεγαλύτερο από τη ζωή, συγκινητικό σημείο. Και ότι αν αυτό το σημείο πράγματι βρεθεί το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο με αυτό που θα ήταν η απάντηση του Θεού στου Ιωβ όταν εκείνος τον ρώτησε γιατί επιμένει να στέλνει τόσες δυστυχίες στους ανθρώπους. Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από τις 7 Νοεμβρίου γίνεται ακριβώς μία τέτοια πρόσπαθεια, μία προσπάθεια να εντοπιστεί το χρυσό σημείο που ενώνει μεταξύ τους όλα αυτά τα μονοπάτια.
Και ο Vincent Van Gogh, αυτός ο σκοτεινός, υπερβολικά ταλαντούχος Ολλανδός που έπιασε τον Ιμπρεσιονισμό με απελπισία στα χέρια του και τον έβαλε στα χνάρια του Εξπρεσιονισμού μέσα στα μόλις δέκα χρόνια δημιουργικής του πορείας, μοιάζει να κατανοεί απόλυτα την παραπάνω συνάντηση. Μία ζωή μοναχικός, βυθισμένος σε λευκούς καμβάδες και ατελείωτα βιβλία, βουτώντας μέσα σε ατελείωτες επιστολές και έντονες λαδομπογιές ο πατέρας των εξπρεσιονιστικών τεχνικών στις εικαστικές τέχνες, αλλά και ένας από τους πρωτεργάτες της αφηρημένης τέχνης γεννήθηκε στο μικρό χωριό Ζούντερντ και ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του. Από πολύ νεαρή ηλικία διαγνώστηκε με βαριάς μορφής κατάθλιψη και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του βαδίζοντας σε μία ομίχλη αμφιβολίας, κάνοντας ένα σωρό επαγγέλματα χωρίς καμία επιτυχία, μέχρι τη στιγμή που ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική και έκανε τα πρώτα του μαθήματα σε ηλικία 27 ετών.
Από την Αρλ και την Αμβέρσα στο Παρίσι και από εκεί στον γαλλικό νότο και συγκεκριμένα στην Προβηγκία η πραγματικότητα του πιο χειμαρρώδους ίσως ζωγράφου του 19ου αιώνα κύλησε μέσα σε ένα ανεξέλεγκτο, δημιουργικό ποτάμι αμέτρητων έργων αλλά και σκέψεων. Σκέψεις πότε σκοτεινές και πότε αποστομωτικά αισιόδοξες, ρήσεις καμιά φορά αστείες και άλλοτε τρομακτικά δραματικές. «Υπάρχει μόνο ένα Παρίσι σε όλο το κόσμο κι όσο σκληρή κι αν είναι η ζωή, ακόμα και σκληρότερη αν γινόταν ποτέ, ο γαλλικός αέρας καθαρίζει το μυαλό και κάνει καλό, δεν φαντάζεστε πόσο καλό κάνει» ή «Φτάνει πια με τον κυνισμό και τις σαχλαμάρες. Το μόνο που χρειάζονται πραγματικά οι άνθρωποι είναι περισσότερη μουσική». Σχεδόν ή πέρα ως πέρα λογοτεχνικά αποσπάσματα γεννημένα μέσα σε μία βοή συνολικότερης καλλιτεχνικής έξαρσης. Έπειτα ο Vincent παίρνει χαρτί και μολύβι και σχεδιάζει το λιτό υπνοδωμάτιο του στην μικρή Αρλ της Ολλανδίας, δίνοντας ένα αρχιτεκτονικό εκτόπισμα στον τρόπο που προσεγγίζει την ζωγραφική, έπειτα ανατινάζει για πρωινό περιγράμματα και φόρμες μόνο και μόνο για να πέσει στη συνέχεια σε σκληρή μελαγχολία, Μετά σηκώνεται εκ νέου, μπαίνει σε ένα τρένο και αναχωρεί για την εξοχή.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά που οδηγούν στο Νέο Εκθεσιακό Χώρο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, καταλαβαίνεις ότι κατεβαίνεις μία μικρή σκαλίτσα προς την αλήθεια αυτού του σπουδαίου καλλιτεχνικού μυαλού της σύχρονης ζωγραφικής. Η εταιρία Λάβρυς έφερε στην Αθήνα μία σειρά από διαδραστικά installations στημένα μέσα από το φημισμένο σύστημα υψηλής τεχνολογίας SENSORY4™ και πετυχαίνει τον στόχο της που δεν είναι άλλος από το να εξηγήσει την πολύπλευρη, ταλαντούχα προσωπικότητα του Van Gogh, η οποία καταλήγει να είναι κάτι πολύ περισσότερο από τα όρια που θέτει η ζωγραφική. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οι μορφές και τα αντικείμενα στα έργα του έσπασαν τα οριοθετημένα πλαίσια που ο κόσμος γνώριζε μέχρι τότε. Παράλληλα, επιμορφώνει όποιον δεν έχει τύχει ως τώρα να μυηθεί στη μαγεία των Ηλιοτροπίων, της Έναστρης Νύχτας και των 300 ακόμα έργων που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια του επισκέπτη, μουσικά επενδυμένα με πολύ αναγνωρίσιμα κομμάτια κλασικής μουσικής.
Ο πιο «διαβασμένος» θεατής θα κρατήσει τη δική του, επόμενη ανάγνωση στην όλη ιστορία, άρρηκτα συνδεδομένη με την ερώτηση «Ποιος ήταν στα αλήθεια ο άντρας που πάλεψε μία ζωή με την κατάθλιψη, ξόρκισε αμέτρητους δαίμονες μέσα από τη ζωγραφική και τελικά αυτοκόνησε σε ηλικία 37 ετών;». Mόνο για να ακούσει μέσα του καθαρή την απάντηση. Κάποιος τόσο πλήρης και πολύπλοκος όσο ένα θυελώδες blockbuster στο σινεμά, κάποιος τόσο τρυφερός και στεναχωρημένος όσο μία χορογραφία της Πίνα Μπάους, κάποιος τόσο καθαρός και υπαρξιακός όσο ένα θεατρικό του Πίντερ. Κάποιος του οποίου η ζωγραφική υπήρξε τόσο ολοκληρωμένη και ζωντανή όσο ο κινηματογράφος, το θέατρο και ο χορός, που άλλωστε είναι «τέχνες του χωροχρόνου» και ολοκληρώνουν τις αισθήσεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Γι' αυτό και θα του ταίριαζαν κι εκείνες τόσο ακαταμάχητα πολύ.
Πληροφορίες Έκθεσης
Vang Gogh Alive
Mέγαρο Μουσικής Αθηνών
Νέος Εκθεσιακός Χώρος
Ημερομηνίες/ Ώρες λειτουργίας:
8 Νοεμβρίου 2017 -
4 Μαρτίου 2018/10:00 - 22:00
Τιμές εισιτηρίων: Ενήλικες : 15 ευρώ, Παιδιά / Φοιτητές / Άνεργοι / 65+: 12 ευρώ,
Παιδιά κάτω από 5 ετών: Δωρεάν εφόσον συνοδεύονται από τους γονείς.
Ομαδικές Κρατήσεις
Από 20 έως 40 εισιτήρια :
Κανονικό : 13, Παιδικό : 11 ευρώ
Από 41 έως 100 εισιτήρια : Κανονικό : 11, Παιδικό : 9 ευρώ
Από 101 εισιτήρια και πάνω: Κανονικό : 10, Παιδικό : 8