Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος κάπου αόριστα και μακρινά - ή ίσως πολύ πιο κοντά μας απ' όσο γίνεται να πιστεύουμε - ζουν όλα τα ζώα μαζί, μονιασμένα και αγαπημένα. Εκεί, κάτω από τον παχύ ίσκιο των δέντρων κατασκευάζουν σπίτια και βάρκες, πίνουν μηλόκρασο, φτιάχνουν πατίνια και ασανσέρ, παντρεύονται μεταξύ τους και παίζουν θέατρο μέσα στο ξέφωτο. Αλλά πάνω απ΄ όλα ξέρουν πώς να βοηθούν ο ένας τον άλλον και πώς να δέχονται την διαφορετικότητα του διπλανού τους, να την αγκαλιάζουν και να την αγαπάνε.
Μια μέρα γίνεται κατακλυσμός και αναγκάζονται να φύγουν. Οι μικρές τους βάρκες του πάνε μακριά σε μία άλλη πολιτεία και εκεί συναντούν κάποια πλάσματα εντελώς διαφορετικά από εκείνους. Είναι η χώρα των Νάνων που ανοίγεται μπροστά τους για να τους καλοδεχθεί και να τους φιλοξενήσει. Ένα βιβλίο αργότερα, οι νάνοι συναντούν τους γίγαντες. Έπειτα οι γίγαντες συναντούν τις νεραϊδες και πάει λέγοντας. Όλα τα πλάσματα του δάσους μαζί, αυτά που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ γιατί ποτέ η πραγματική ζωή δεν μπορεί να υπάρξει τόσο γλυκιά και αρμονική, ζουν παρέα τις περιπέτειες του δάσους όπως τις διηγείται μέσα από τα πανέμορφα βιβλία του ο καλύτερος εικονογράφος στον κόσμο, ο Tony Wolf.
Eικόνες από τα βιβλία «Η Χώρα των Νάνων» και «Οι Κάτοικοι του Δάσους».
Λίγα βιβλία στην ιστορία της παγκόσμιας, παιδικής λογοτεχνίας κατάφεραν ποτέ να σημαδέψουν περισσότερο, να μιλήσουν πιο βαθιά στις ψυχές εκατομμυριών παιδιών σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλάζοντας τους από νωρίς τον τρόπο σκέψης, συμβάλλοντας με τον δικό τους τρόπο στο να γίνουν πιο ενδιαφέροντες, πιο ανοικτόμυαλοι, πιο ευαίσθητοι, πιο δημιουργικοί άνθρωποι.
Είναι η ιστορία που κυκλοφόρησε στα ελληνικά μέσα από 6 βιβλία από τις εκδόσεις Στρατική, για πρώτη φορά πριν από περίπου 40 χρόνια, και κυκλοφορούν ακόμα κάτω από την ομπρέλα «Ο Παραμυθένιος Κόσμος του Δάσους». Η ιστορία του Αγκαθούλη, του Μαυροπόντικα, του Λαγού, της Χελώνας, του Κότσιφα, των τριών αδελφών Ποντικίνων και τόσων ακόμα πλασμάτων που χωρίς να το ξέρουν, χωρίς να το μάθουν ποτέ οδήγησαν τα παιδικά μας μυαλά προς έναν φωτεινό δρόμο φαντασίας.
Ίσως και ο ίδιος ο Tony Wolf να μην μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τον τεράστιο αντίκτυπο που είχαν οι πολύχρωμες, αριστουργηματικές ζωγραφιές του, ζωγραφιές που κάνουν πραγματικότητα την φράση «μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις», εκείνες που του χάρισαν επάξια τον τίτλο του καλύτερου εικογράφου στον κόσμο. Όσοι είχαμε την τύχη να πέσουν κάπως, κάπου, κάποτε στα χέρια μας μοιράζόμαστε νομίζω έναν κοινό κώδικα συνεννόησης, Εκείνον που μας υπαγορεύει να επικοινωνήσουμε το «μυστικό» και στα δικά μας παιδιά.