Ίσως να νομίζετε ότι ξαφνικά με έπιασε μια μανία με το ιταλικό φαγητό. Ανέκαθεν αγαπούσα την pasta και την pizza αλλά και τα φανταστικά τυριά και αλλαντικά που έχουν οι γείτονες. Πάντα κυνηγούσα να βρω πού στην Αθήνα υπάρχουν αυτά. Και ξαφνικά στην πόλη έχουμε μια οργανωμένη «επίθεση» από ιταλικά εστιατόρια. Η επιστροφή της ιταλικής κουζίνας, θα μπορούσα να πω. Όμως η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έφυγε από το προσκήνιο. Δείχναμε μια συμπάθεια στην κουζίνα των γειτώνων χρόνια τώρα και δεν νομίζω ότι θα πάψει αυτό.
Σε αυτό το κύμα «επίθεσης» ανήκει και το ολόφρεσκο, στιλάτο Cardinale. Ένα δημιούργημα της Φωτεινής Παντζιά που πάντα ήθελε να ανοίξει το δικό της ιταλικό εστιατόριο και του Κωστή Βλασόπουλου που αφουγκράστηκε αυτή της την επιθυμία. Στεγάζεται σε ένα διατηρητέο νεοκλασικό επί της Μητροπόλεως. Πλησιάζοντας, από την τζαμαρία μπορεί κανείς να δει την καλαίσθητη σάλα που έχουν φτιάξει όπως επίσης και το μαρμάρινο mozarella bar στο οποίο ετοιμάζονται τα κρύα πιάτα, κόβονται τα τυριά και τα αλλαντικά όπως επίσης από εκεί θα σερβίρεται τα απογεύματα το aperitivo. Τα έπιπλα είναι ντυμένα με κλασικά υφάσματα, καθρέπτες στολίζουν τους τοίχους και ένας μοντέρνος μεταλλικός πολυέλαιος κρέμεται από το ταβάνι. Εκεί στα ψηλά επίσης θα δείτε και τη γυάλινη κάβα αλλά και τα ειδικά ψυγεία όπου θα φυλάσσονται τα τυριά και αλλαντικά.
Φυσικά διάλεξα να καθίσω δίπλα από την τζαμαρία για να χαζεύω τον κόσμο που περνούσε από τη Μητροπόλεως. Εδώ να σας πω ότι την κουζίνα έχει αναλάβει ο chef Κώστας Τσίγκας. Δεν είναι η πρώτη φορά που παίζει με την ιταλική κουζίνα. Αντίθετα θα έλεγα ότι τη γνωρίζει αρκετά καλά. Ο κατάλογος που έχει ετοιμάσει αρκετά μεγάλος με πολλές επιλογές. Μπορεί να σας ταλαιπωρήσει λίγο, όμως οι σερβιτόροι είναι εκεί για να σας καθοδηγήσουν. Εγώ θα σταθώ στην πολύ νόστιμη, μαλακή focaccia που φτιάχνουν. Τη συνδύασα με ένα πιάτο από τρεις διαφορετικές mozzarella και μια βουτυράτη gorgonzola. Επίσης ήταν ιδανική για βούτες σε ένα πιάτο που έμοιαζε με carbonara αλλά του έλειπε το ζυμαρικό. Και εξηγούμαι: τραγανή καπνιστή παντσέτα σερβιρισμένη με αβγό ποσέ πάνω σε μια πλούσια κρέμα carbonara. Και όσο εγώ «βούταγα» στα αμαρτωλά νερά αυτού του πιάτου ήρθαν και οι πίτσες.
Το ζυμάρι τους είναι αποτέλεσμα αργής ωρίμανσης πέντε ημερών και είναι τραγανό αλλά ταυτόχρονα μαλακό. Από τις τρεις που δοκίμασα-μη φανταστείτε, ένα κομμάτι από την κάθε μία- με κέρδισε εκείνη με τη μορταδέλα και την κρέμα φιστικιού καθώς και η ελαφρώς καυτερή και αρκετά αλμυρή με την αντζούγια. Τα φασόλια με μύδια και n’duja (είναι ένα μαλακό πικάντικο λουκάνικο) που θα μπορούσα να σας πω ότι είναι ένα «χωριάτικο» πιάτο που αγαπά πολύ ο σεφ δεν με εντυπωσίασε. Αντίθετα τα tortelonni al ragout Bolognese, με την κρεμώδη burrata, μου άφησε θετικές εντυπώσεις και σίγουρα ήταν ένα πιάτο που θα επαναλάμβανα.
Για το γλυκό τέλος του δείπνου μου, επέλεξα το παραδοσιακό cannoli γεμιστό με σοκολάτα και κρέμα φιστικιού όπως επίσης και το espresso martini tiramisu με μασκαρπόνε και βερίκοκο.
Το Cardinale θέλω να σας πω ότι ανοίγει από νωρίς. Σερβίρει και καφέ. Ιταλικού στυλ φυσικά. Είναι μια όμορφη απόδραση ακόμα κι αν δεν θέλετε να φάτε πολύ. Ίσως μια πίτσα ή ένα plato με τυριά και αλλαντικά και κρασί –το προσέχουν πολύ, μέχρι στιγμής 80 ετικέτες, από τις οποίες 20 και πλέον σερβίρονται και σε ποτήρι. Όπως και να έχει, αν βρίσκεται στο δρόμο σας κάντε μια στάση. Έστω για την focaccia.
Μητροπόλεως 38, Σύνταγμα, τηλ. 210 3314397