Λένε πως ο κινηματογράφος είναι ο καθρέπτης της πραγματικότητας. Πολλές φορές όμως οι ταινίες παρουσιάζουν εξιδανικευμένες καταστάσεις δηλαδή πολύ τέλειες και ιδανικές και γι’αυτό συγκινούμαστε τόσο πολύ, θα έλεγα καλύτερα πως είναι ένα φίλτρο της πραγματικότητας μέσα από το οποίο επιλεκτικά ένας σκηνοθέτης παρουσιάζει μια κατάσταση. Το ίδιο σκέφτομαι πως ισχύει και για την μόδα είτε πρόκειται για τα ρούχα είτε πρόκειται για τα παπούτσια. Πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις αλλά και άφθονος πλούτος σε όλες τις κοινωνικές τάξεις έχουν κατά καιρούς επηρεάσει την εικόνα της μόδας μέσα από τα σκίτσα των προτάσεων των σχεδιαστών.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει στην μόδα μια τάση προς τον νεοσυντηρητισμό. Ακόμα και κλασσικά σέξι σχεδιαστές παρουσιάζουν ορισμένα μοντέλα συμβατά με την μεγάλη τάση της εποχής. Τα φορέματα και οι φούστες αποκτούν περισσότερο μήκος, τα ντεκολτέ σχεδόν εξαφανίζονται και η εικόνα της γυναίκας από το προφανές σέξι περνάει στο σοφιστικέ ύφος. Δεν χάνει τον ερωτισμό της αλλά σίγουρα δεν είναι προφανής όπως σε ένα βαθύ ντεκολτέ ή ένα σκίσιμο μέχρι τους γοφούς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα τακούνια μιας και ακολουθούν το total look.
Θα ήθελα λίγο να σταθώ σε αυτό και να αναπτύξω σύντομα την σκέψη μου. Νομίζω πως αυτή η τάση του νεοσυντηριτισμού έχει να κάνει με μια (παγκόσμια;) αλλαγή που συμβαίνει στην ζωή των ανθρώπων. Τρομοκρατικές ενέργειες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δυστυχώς συνέβαιναν εδώ και χρόνια και τώρα έβγαλαν στην επιφάνεια τρανταχτά ονόματα στον καλλιτεχνικό χώρο. Σε πολλές κοινωνικές τάξεις έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής τους από την μία μέρα στην άλλη. Οικονομική κρίση σε Ισπανία, Ελλάδα, Κύπρο, Ιταλία και Γαλλία έστω και αν ακούγονται λιγότερο. Πιο παλιά και στην Αμερική. Υπάρχει μια γενικότερη ανασφάλεια που σε γεμίζει ενοχές ακόμα και αν κάνεις την παραμικρή φθηνή αγορά. Αυτό ίσως είναι και καλό διότι μπορεί να βοηθήσει στην εκτίμηση των πραγμάτων και να ελαττώσει την άσκοπη σπατάλη σε πράγματα τα οποία είναι έξω από το οικονομικό - βιοτικό μας επίπεδο.
Βέβαια αυτό δεν αφορά τα μεγάλα brands των οποίο το στυλ ναι μεν δίνει την γενικότερη γραμμή στην μόδα αλλά οι τιμές τους παραμένουν στα ύψη διότι απευθύνονται σε άλλο αγοραστικό κοινό.
Τα ρούχα δεν είναι τόσο εφαρμοστά στο σώμα αλλά είναι πιο χαλαρά αφήνοντας την γυναίκα να μπορεί να κινηθεί πιο εύκολα μέσα σε αυτά.
Τα τακούνια έχουν χαμηλώσει αρκετά και έχουν γίνει πιο σταθερά (block heels) δίνοντας έτσι την ευκαιρία στις γυναίκες να φοράνε στην καθημερινότητα τους τα πράγματα που αγοράζουν και να τα απολαμβάνουν χωρίς να περιμένουν τους γάμους, τα βαφτίσια και τα κοινωνικά καλέσματα στα οποία κάποτε φορούσαν τα ψηλοτάκουνα τους. Αυτά ναι μεν υπάρχουν αλλά σαν στυλ κάνουν την εμφάνιση τους μόνο στο επίπεδο αυτών των ειδικών εμφανίσεων.
Η γυναίκα του παρελθόντος με τα ψηλοτάκουνα στιλέτο και το προφανές σέξι στυλ έχει παραγκονιστεί από μια πιο χαλαρή εικόνα η οποία ζητάει από τους άνδρες να δώσουν δύο και τρεις φορές εξετάσεις για να την κερδίσουν. Η γυναίκα σήμερα από την πλευρά της έχει πάψει να δίνει εξετάσεις στα τσακισμένα πεζοδρόμια της Αθήνας για το αν μπορεί να περπατήσει τα δωδεκάποντα διότι απελευθερώνεται μέσω των χαμηλοτάκουνων γεωμετρικών γλυπτικών τακουνιών. Το στιλέτο έχει πεθάνει; Όχι δεν έχει πεθάνει αλλά σίγουρα έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία. Ίσως πάρει καιρό για να επιστρέψει πολύ δυναμικά και να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ ξανά στην πρώτη γραμμή. Θα υπάρχει αλλά υπό προϋποθέσεις. Νομίζω το συναίσθημα της ανασφάλειας που προκαλεί η γύμνια και η προκλητικότητα του στιλέτου είναι αυτή που έχει χαθεί μέσα στην τάση του νεοσυντηρητισμού ο οποίος προσφέρει ασφάλεια και πιο συγκρατημένο lifestyle πράγμα πολύ σημαντικό στις μέρες μας.
Οι γυναίκες θέλουν να νοιώθουν ασφάλεια και εμείς σαν σχεδιαστές οφείλουμε να τις ακούσουμε και να τους την προσφέρουμε.