«Εγώ και η Βίκυ: Την Βίκυ την γνώρισα το 1979. Εγώ δούλευα στην Polygram στο τμήμα δημοσίων σχέσεων και εκείνη εκτός από ηθοποιός έγραφε σε περιοδικά. Το 1982, καλοκαίρι ήταν, έκανα ένα μεγάλο πάρτι στο σπίτι του Νίκου Αντύπα, του διευθυντή της εταιρίας στην Ανάβυσσο, για την Μαρινέλλα – απονομή χρυσού δίσκου απ’ ότι θυμάμαι. Κάλεσα βέβαια και την Βίκυ, αλλά επειδή δεν είχε μέσον για να έρθει, την βόλεψα σε αυτοκίνητο κάποιου φίλου. Εκείνη την βραδιά, η Βίκυ έφυγε από το πάρτι έχοντας μαζί της ένα γατάκι. Η γάτα του σπιτιού είχε γεννήσει πριν από έναν μήνα και η κ. Αντύπα της χάρισε ένα από τα νεογέννητα. Αρσενικό. Η Βίκυ τον ονόμασε Ντέμιαν, και ήταν το πλάσμα που άλλαξε όλη της την ζωή. Μιλούσε συνέχεια για τον γάτο της και τα μάτια της άστραφταν. Ερχόταν συνέχεια με γρατζουνιές στα χέρια από τα πολλά παιχνίδια που έκανε μαζί του. 16 χρόνια ήταν μαζί – και όταν ο Ντέμιαν πέθανε, η Βίκυ ήταν απαρηγόρητη. Όταν πήγα στην Μανίνα, την προσέλαβα να γράφει την τηλεοπτική στήλη «Τηλεοπτικά και άλλα» και αργότερα, μετά απ’ την Μανίνα, όταν έκανα στο Mega την σειρά “Μάνα είναι μόνο μία”, την πήρα πάλι, guest σε κάποια επεισόδια. Θυμάμαι τον αυτόματο τηλεφωνητή της: «Βίκυ Βανίτα εδώ και φευγάτη, αφήστε το μήνυμα σας…». Θυμάμαι πόσο είχε πλαντάξει στο κλάμα όταν πέθανε η γιαγιά της. Θυμάμαι τα γέλια μας και το πολύ ιδιαίτερο χιούμορ της. Θυμάμαι που τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να κουτσοπίνει κάτι μπίρες, και επειδή της “την έλεγα”, έπινε κρυφά. Θυμάμαι που όταν είχε γυρίσματα ή έλειπε εκτός Αθηνών που έκανα αγώνα να μου δώσει παρά πάνω ύλη για την στήλη της, μπας και ξεμείνω… Πάντα την θυμάμαι και θα την θυμάμαι για πάντα».
Αυτά γράφει ο Νίκος Μουρατίδης στο nikosonline.gr για αυτή τη μοναδική γυναικεία φιγούρα του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και της δημοσιογραφίας.
Η Βίκυ Βανίτα γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 15 Μαΐου 1948 και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Από το 1968, όταν έκανε το ντεμπούτο της στην ταινία «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων», ως το 1984, όταν χρονολογείται η τελευταία ταινία της, «Εδώ είναι Βαλκάνια», εμφανίστηκε σε δεκαέξι ταινίες. Στις πολύ γνωστές κωμωδίες της ανήκει ο «Τρελοπενηντάρης» δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αλλά και η τριλογία του «Μανωλιού» με τον Γιώργο Παπαζήση. Έκανε, επίσης, χαρακτηριστικές εμφανίσεις στις δραματικές ταινίες «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου και «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη.
Στη μικρή οθόνη η Βίκυ Βανίτα πρωτοεμφανίσθηκε το 1973 στη σειρά του Γιώργου Κωνσταντίνου «Ανθρώπινες Ιστορίες» (ΥΕΝΕΔ), ενώ ο τελευταίος ρόλος της ήταν στο σήριαλ του Γιώργου Καπουτζίδη «Στο παρά πέντε» (2005, MEGA).
Για μία μεγάλη περίοδο της ζωής δούλεψε ως δημοσιογράφος στον περιοδικό Τύπο (Τηλέραμα κ.α.).
Η Βίκυ Βανίτα βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Νέο Κόσμο στις 8 Μαρτίου 2007, σε ηλικία 59 ετών. Ο θάνατός της προήλθε από καρκίνο του πνεύμονα, τον οποίο απέκρυπτε από τους οικείους και τους φίλους τους, λέγοντας ότι πάσχει από άσθμα.
* Με πληροφορίες από το sansimera.gr
