Εκείνη την ημέρα η Δήμητρα ξύπνησε με μια ενόραση: να μιλήσει για τα ζευγάρια που στέρεψαν από αγάπη. Το ποστ της συνοδεύτηκε από μια φωτογραφία του απόλυτου ζεύγους. Ας το θυμηθούμε:
«Και έπειτα είναι και αυτά τα ζευγάρια βρε παιδί μου, που ξυπνάνε ένα πρωί και τους έχει τελειώσει τόσο πολύ η αγάπη που άλλοτε ένιωθαν, που μάλλον δεν αντέχουναυτόν καθεαυτόν τον πόνο (δεν μπορώ να εξηγήσω από που αλλού μπορεί να πηγάζει αυτή η κακία), και αποφασίζουν επιπροσθέτως, να βγάλουν τον χειρότερο και πιο σκληρό ευατό τους για τον άλλον (τεράστιο εσωτερικό ζήτημα με τον εαυτούλη θαρρώ). Πόσο απαίδευτοι αλήθεια οι άνθρωποι στην αγάπη. Και τι ντροπή. Με κάτι τέτοια στόρι επίσης, είναι που δικαιωνόνται όλοι οι υπόλοιποι, ξέρετε, εκείνοι που δεν θέλουν πολύ, γιατί δεν πιστεύουν πολύ σε αγάπες κι έρωτες (τουλάχιστον του είδους που παίζει γύρω τριγύρω), στέκονται λίγο πιο μακριά, σε απόσταση από το σπορ, παρακολουθούν προσεκτικά και ώς γεράκια τα τεκταινόμενα στις σχέσεις των ανθρώπων και κατά καιρούς έχουν χαρακτηριστεί ώς κυνικοί και ίσως δύσκολοι, αιρετικοί και ρηξικέλευθοι (ξέρετε, αυτοί που δημιουργούν πρόοδο, που ανοίγουν νέους δρόμους) σε ακραίες δε, περιπτώσεις και “χαζορομαντικοί” και έχουν αντιμετωπιστεί με κλισαδούρες του είδους “οι σχέσεις είναι συμβιμασμός, βάλε λίγο νερό στο κρασί σου” και διάφορα άλλα τέτοια εμετικά, ενώ οι ίδιοι πιστεύουν το ακριβώς αντίθετο. Σκεφτόμουν λοιπόν, ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να είναι μαζί και δεν μπορούν, άλλοι που είναι μαζί και ένα πρωί θα τους χωρίσει βίαια μία ανώτερη δύναμη. Να έχετε σεβασμό για αυτόν που περίτρανα και με λαχτάρα φωτογραφίζατε μέχρι πρότινος στα ηλιοβασιλέματα γιατί ήταν η αγάπη σας, έστω και αν δεν είναι πια. Να έχετε σεβασμό για αυτό που ζήσατε, ακόμα κι όταν αυτό τελειώσει.
Στην ζωή μου οι άνθρωποι που με πόνεσαν το πιο πολύ ήταν αυτοί που με θέλησαν το πιο πολύ. Και από ότι έχω ακούσει, ζήσει, αφουγκραστεί και παρατηρήσει ένα θα μου κάνει πάντα την μεγαλύτερη εντύπωση. Όταν ένας άντρας αποφασίσει να εκδικηθεί μία γυναίκα μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη Κατινάρα και από την μεγαλύτερη Κατινάρα. Κρίμα.
Σας αφήνω με κάτι όμορφο που άκουσα: “Χρειάζεται πολλές πρόβες ένας άνθρωπος για να είναι ο εαυτός του” Ουίλιαμ Σάρογιαν».