Από τον ρομαντικό έφηβο της ταινίας «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» μέχρι τον κουλ πρωταγωνιστή του «Κάποτε στο Χόλιγουντ» φαίνεται να έχουν μεσολαβήσει αιώνες, ωστόσο αυτό που σίγουρα δεν έχει αλλάξει είναι το σπινθηροβόλο βλέμμα του Λεονάρντο ντι Κάπριο, ένα μείγμα αθωότητας και πονηριάς του παιδιού που μοιάζει να σκαρφίζεται διαρκώς την επόμενη ζαβολιά αλλά σε κάνει να θέλεις να του συγχωρέσεις τα πάντα. Καμία ταινία ωστόσο δεν έχει καταγράψει τόσο ατόφια αυτή την παιδικότητα όσο η πρώτη συνέντευξη που είχε δώσει ποτέ ο Λεονάρντο ντι Κάπριο με αφορμή τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά «Growing Pains» (1991-1992).
Εκεί που αρχίζει να μιλάει για τον ρόλο του, μια φωνή στο βάθος, on camera, ακούγεται να τον προειδοποιεί: «Δεν το λέμε αυτό, Λίο». «Ίσως ένιωθε νευρικότητα που εντάχθηκε στο καστ ενός καταξιωμένου σόου» σχολιάζει η δημοσιογράφος που ξέθαψε από το χρονοντούλαπο εκείνη τη συνέντευξη, προβάλλοντας αμέσως μετά το απόσπασμα που φαίνεται να επιβεβαιώνει την υπόθεσή της: «Σπουδαία σειρά, σπουδαίοι άνθρωποι» λέει ο «Λίο» –τότε 16χρονος, αν και φαινόταν πολύ μικρότερος– και συμπληρώνει: «Δεν ξέρω πώς το πήραν όταν μπήκα στη σειρά».
Λίγα χρόνια μετά, στο απόσπασμα μιας άλλης συνέντευξης που έδωσε για το προμοτάρισμα του φιλμ «Romeo + Juliet» (1996), ο Ντι Κάπριο δεν δίστασε να αποκαλύψει την αδέξια ρομαντική πλευρά του –όχι ότι την έκρυβε και πολύ σχολαστικά, εδώ που τα λέμε– ομολογώντας ότι όταν μιλάει στο κορίτσι του, η φωνή του «μπεμπεκίζει». Ηχηρή η απουσία ενός τέτοιου ντοκουμέντου, ειδικά για τα κορίτσια που μεγάλωσαν με μια αφίσα του Λεονάρντο στο δωμάτιό τους.
