Γνωστή στην Ελλάδα από το «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη, η Γαλλίδα -αλλά γεννημένη στην Ελλάδα- Αριάν Λαμπέντ δεν γνωρίζει σύνορα: η δουλειά της μπορεί να τη φέρει στη Γαλλία, την Ελλάδα ή ακόμα και στο... Χόλιγουντ. Η ίδια ζει στο Λονδίνο με τον σύζυγό της, τον σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο.
Η τελευταία της ταινία είναι το «The Stopover» των Ντελφίν και Μίριελ Κουλέν, στο οποίο ερμηνεύει μία γαλλίδα στρατιωτικό που μετά τη θητεία της στο Αφγανιστάν πηγαίνει στην Κύπρο για τρεις ημέρες (η ταινία γυρίστηκε στην πραγματικότητα στη Ρόδο), σε μία προσπάθεια «αποσυμπίεσης». Εκεί, όμως, θα ανακαλύψει ότι δεν είναι εύκολο να αφήσεις πίσω σου τη βία.
Η Αριάν Λαμπέντ βρέθηκε για λίγο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και μίλησε στο in.gr για την Ευρώπη, το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και για το εάν πιστεύει ότι θα αλλάξει η ζωή της μετά το «Assassin's Creed», το μπλοκμπάστερ με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Φασμπέντερ και Μαριόν Κοτιγιάρ.
Η καριέρα σου χαρακτηρίζεται από έντονη ποικιλομορφία. Μπορεί να γυρίσεις μια μικρή ταινία στη Γαλλία και μετά να έρθεις στην Ελλάδα για κάποιο κινηματογραφικό πρότζεκτ ή να γυρίσεις μια μεγάλη στουντιακή παραγωγή όπως το «Assassin’s Creed». Τι είναι αυτό που κάθε φορά σε τραβάει σε ένα πρότζεκτ;
Σίγουρα δεν έχει να κάνει με το από πού είναι η ταινία. Έχει να κάνει με την ανάγκη μου να συνεργαστώ με κάποιους σκηνοθέτες, κάποιους ανθρώπους που ψάχνουν κάτι. Αυτό που με τραβάει είναι νομίζω να αισθάνομαι μέρος αυτού του ταξιδιού, αυτής της γλώσσας. Διαλέγω τις ταινίες μου βάση αυτής της ανάγκης: να βλέπω στον άλλο αυτή την ανάγκη και να την νιώθω και εγώ, να μπορώ να δώσω πράγματα. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω και να γνωρίζω άλλους ανθρώπους και κουλτούρες.
Είναι μία ιδανική έκφραση της ευρωπαϊκής ιδέας: το ότι μπορεί κάποιος να μετακινείται και να συνεργάζεται με ανθρώπους από όλη την Ευρώπη. Εσύ ζεις στο Λονδίνο. Πώς βλέπεις την Ευρώπη μετά το Brexit και πώς βλέπεις τον κόσμο γενικότερα μετά και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ;
Είναι δύο γεγονότα που με έχουν πληγώσει πάρα πολύ. Όταν έγινε το Brexit δεν το πίστευα. Ήταν σαν ένα κακό hangover. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό. Επειδή οι άνθρωποι που γνωρίζω στο Λονδίνο, άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους το έχω συζητήσει, δεν θέλουν να φύγουν από την ΕΕ. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που δεν τα βλέπει έτσι. Αυτό με πονάει βαθιά. Και γενικώς το πώς κινείται η Ευρώπη με πονάει πολύ. Φοβάμαι πολύ για τη Γαλλία με την Λεπέν, φοβάμαι για την Ελλάδα. Δεν ξέρω από πού μπορεί να προέρχεται αυτό. Μεγάλωσα στο εξωτερικό, έχοντας στο μυαλό μου ότι δεν υπάρχουν πραγματικά σύνορα. Νομίζω ότι η εκλογή Τραμπ είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έχω φίλους στη Νέα Υόρκη που δεν ψήφισαν αυτό, στην πραγματικότητα υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν ξέρω. Με όλο το δράμα που κουβαλάμε στην Ευρώπη, όλα αυτά που έχουμε ζήσει, όλες τις πληγές από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν έχουν κλείσει –η Γαλλία κουβαλάει απαίσια τραύματα- το να μπορούμε να κάνουμε ακόμα τα ίδια λάθη… Μου έρχεται εμετός όταν το σκέφτομαι.
Πιστεύεις ότι το σινεμά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;
Σίγουρα. Και όλοι μας, καθημερινά, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Το να γράφεις ένα βιβλίο, να κάνεις μια ταινία... Για παράδειγμα εσύ, όταν γράφεις ένα άρθρο: το να πάρεις την απόφαση να μιλάς στον κόσμο, αυτό εμπεριέχει μια επιρροή. Ο τρόπος που μιλάει κανείς, τα θέματα που τον απασχολούν, όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Τον κόσμο δεν ξέρω, ο κόσμος είναι οι άνθρωποι. Αλλά ναι, πιστεύω, ελπίζω ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Μιλώντας την άνοιξη με τις αδελφές Κουλέν μού είπαν ότι είσαι πολύ μεθοδική στην δουλειά σου. Στο «The Stopover» ερμηνεύεις μία γαλλίδα στρατιωτικό που έχει υπηρετήσει στο Αφγανιστάν. Πώς προσέγγισες τον ρόλο; Μίλησες με γυναίκες που έχουν υπηρετήσει εκεί;
Ναι, αυτό έκανα. Πήγα σε μια στρατιωτική βάση και γνώρισα γυναίκες που είχαν υπηρετήσει στο εξωτερικό –όχι στο Αφγανιστάν, αλλά στην Αφρική και σε άλλα μέρη. Δεν είναι πολλές, αλλά τις βρήκαμε. Εγώ κινούμαι πολύ με το ένστικτό μου. Όταν κάνω κάτι για το οποίο δεν γνωρίζω τίποτα και είναι εκτός της ζωής μου, έχω έντονη την ανάγκη να μάθω από άλλους που έχουν ζήσει και το έχουν βιώσει στο σώμα τους. Δεν είναι μέθοδος, είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για μια ηθοποιό, το να έχεις αυτό το άνοιγμα σε άλλους κόσμους. Έχει να κάνει με την αγάπη που έχω στους ανθρώπους. Για παράδειγμα δεν περίμενα ποτέ ότι θα μίλαγα με στρατιώτες, σχεδόν με αηδίαζε αυτός ο κόσμος, αλλά χάρηκα που είχα την ευκαιρία να μάθω πράγματα για έναν κόσμο που με φόβιζε. Με ενδιαφέρει να δω το σώμα τους –ίσως μου έχει μείνει από τον χορό-, να δω πώς κινούνται οι άνθρωποι. Παράλληλα, επειδή ήμουν πολύ αδύνατη έκανα επί τρεις μήνες έκανα bodybuilding για να μπορέσει να «δέσει» το σώμα μου.
Η ταινία μιλά για μια ομάδα γάλλων στρατιωτών που μετά τη θητεία τους πηγαίνουν στην Κύπρο για «αποσυμπίεση». Ποια είναι η δική σου αποσυμπίεση από την πίεση της καθημερινότητας;
Προσπαθώ να βρίσκω χρόνο να κάνω ταξίδια. Όταν κάνεις αυτή τη δουλειά και σχεδόν «χάνεσαι» για δυο μήνες, πάντα έχεις μια θλίψη μόλις το γύρισμα τελειώσει, χάνεις την αίσθηση της καθημερινότητας. Κάθε φορά είναι ένα καινούριο συναίσθημα, αλλά κάθε φορά σκέφτομαι: «Λοιπόν, τώρα;» Πρέπει, όμως, να μάθω να ξεκουράζομαι, δεν ξέρω να το κάνω πολύ καλά.
Το «Assassin’s Creed» στο οποίο συμπρωταγωνιστείς με τον Μάικλ Φασμπέντερ είναι μια πολύ μεγάλη παραγωγή. Μέχρι τώρα ήσουν γνωστή σε ένα πιο σινεφίλ κοινό, αλλά αυτή η ταινία πιθανώς να σε κάνει γνωστή σε ένα ευρύτερο και διαφορετικό κοινό. Έχεις σκεφτεί πώς θα μπορούσε να αλλάξει η ζωή σου;
Προσπάθησα να μην το πολυσκέφτομαι αυτό. Ήθελα πολύ να δουλέψω με τον σκηνοθέτη, τον Τζάστιν Κούρτσελ που μου ζήτησε να κάνω αυτό το συγκεκριμένο πράγμα. Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τίποτα. Στην ταινία φοράω μέικ απ, έχω αυτή την κουκούλα: είναι σαν να είμαι κάποια άλλη, ένας βιντεογκέιμ χαρακτήρας που είναι πολύ έξω από μένα. Οπότε δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι.
Αντίστοιχα σωματικά απαιτητικός ρόλος…
Ναι, πάρα πολύ. Γι’ αυτό μου άρεσε και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που δέχθηκα να το κάνω. Ήταν τρομερή πρόκληση για μένα, ήταν σωματικά απαιτητικός ρόλος. Προσπάθησα να κάνω όλες τις επικίνδυνες σκηνές μόνη μου.
Η Αθηνά Τσαγγάρη έχει πει ότι θέλει να κάνει ένα heist movie (με ληστείες) και ότι θα ήθελε εσύ να πρωταγωνιστήσεις;
Το είπε, ε;
Ναι. Πώς προχωράει αυτό το πρότζεκτ;
Το περιμένω σαν τρελή. Μιλάμε πολύ, είμαστε πολύ φίλες. Κάνει πάρα πολλά και διάφορα πράγματα, αλλά εγώ προσπαθώ να την πείσω να προχωρήσει αυτό το πρότζεκτ. Θέλω πάρα πολύ να το κάνω.
