Ο Γάλλος συγγραφέας, Πασκάλ Μπρυκνέρ, ένας από τους λεγόμενους «νέους στοχαστές», στη «Μελαγχολική Δημοκρατία» αναφέρθηκε εκτενώς στη σημαντικότητα του εχθρού. «Υπόδειξέ μου έναν εχθρό για να ξέρω εναντίον ποιου θα αγωνιστώ», είναι μία από τις τεράστιες αλήθειες του βιβλίου καθώς ο εχθρός είναι ικανός να ανεβάσει το θερμόμετρο της επιτυχίας στα ύψη ενώ παίζει καθοριστικό ρόλο και στη προσωπική διαδρομή κάθε ανθρώπου.
Αν θα έπρεπε να υποδείξουμε έναν κοινό εχθρό κατά των γυναικών αυτός θα ήταν σίγουρα οι άκομψες ερωτήσεις που τίθενται μεθοδικά, στοχευμένα, και δίχως τέλος. Πιθανότατα, κάποια στιγμή ίσως και να υπήρξε η αναγκαιότητα αυτού του εχθρού καθώς ένωσε πολλές γυναίκες δίνοντας τους δύναμη να τον πολεμήσουν και να γίνουν πιο ισχυρές στα θέλω και στις επιλογές τους. Το θέμα όμως είναι πως αυτός ο εχθρός ήταν πάντα «λίγος», πάντα κούραζε, και το χειρότερο είναι πως πλέον κούρασε ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, δεν οδηγεί σε καμία προσωπική εξέλιξη και η εμμονικότητά του αρχίζει από προσβλητική και καταλήγει σε γελοία. Αυτό που μπορεί να γίνει, είναι να του αφαιρεθεί το αξίωμα του εχθρού και στη θέση του, το 2020, να αναδειχθεί ένας ουσιαστικότερος που θα έχει τουλάχιστον κάτι να «πει».
Αν υπάρχει μία διάσημη γυναίκα που έχει δεχθεί αλύπητα τα πυρά του αυτή είναι η Τζένιφερ Άνιστον. Και ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε μεγαλύτερη η ταύτιση με το λεγόμενο "κορίτσι της διπλανής πόρτας".
Για να εκθρονιστεί ο εχθρός θα πρέπει πρώτα να τον θυμηθούμε :
- Jennifer, πώς αισθάνεσαι που δεν έχεις γίνει ακόμα μητέρα;
- Jennifer, γιατί δεν μπήκες στη διαδικασία να υιοθετήσεις ένα παιδί;
- Jennifer, πώς νιώθεις που έγινες 50 ετών;
- Jennifer, πόσο πολύ σε πλήγωσε ο άπιστος πρώην σου;
Διαβάστε τη συνέχεια στο harpersbazaar.gr
Φωτό: EPA/DAVID SWANSON