Ο Άντονι Χόπκινς σε μια ακόμη μεγαλειώδη ερμηνεία υποδύεται τον πατέρα της ψυχανάλυσης, τον Σίγκμουντ Φρόιντ.
Αποδομεί την ανάγκη των ανθρώπων να είναι τέλειοι, έτσι οι πίνακες του Φρόυντ είναι ένα δυνατό και ειρωνικό σχόλιο στην ανθρώπινη ματαιοδοξία.