Σε κάθε μυστηριώδη εξαφάνιση αεροσκάφους ή πλοίου, όπως στην περίπτωση της πτήσης των μαλαισιανών αερογραμμών, η αναφορά στο όνομά του είναι σχεδόν υποχρεωτική: τρίγωνο των Βερμούδων, όρος απολύτως συνυφασμένος με το μυστήριο, με μύθους που καλύπτουν όλο το φάσμα -από εξωγήινους μέχρι φαντάσματα- και με πάσης φύσεως θεωρίες συνωμοσίας.
Ο όρος «τρίγωνο των Βερμούδων» ή και «Τρίγωνο του Διαβόλου» όπως αποκαλείται, δεν αντιστοιχεί πια μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά καλύπτει γενικότερα το φαινόμενο των μυστηριωδών εξαφανίσεων, που άλλοι αποδίδουν σε απλά καθημερινά επιστημονικά φαινόμενα και άλλοι απλώς σε δίνες του χρόνου...
Οι ρεαλιστικές ιστορίες που το συνοδεύουν είναι τραγικές, οι μύθοι γύρω του όμως γοήτευσαν και συνεχίζουν να γοητεύουν εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Το μόνο πρόβλημα σχετικά με το τρίγωνο των Βερμούδων είναι ότι αμφισβητείται εντόνως η ύπαρξή του...
Ο Κολόμβος και οι πυξίδες που πηγαίνουν σαν τρελές
Ας ξεκινήσουμε όμως από το πού βρίσκεται το επονομαζόμενο ως Τρίγωνο των Βερμούδων και πότε ξεκίνησαν οι μύθοι που το συνοδεύουν. Το περίφημο τρίγωνο βρίσκεται ανάμεσα στις Βερμούδες, το Μαϊάμι της Φλόριντα και το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, καλύπτοντας μια τεράστια θαλάσσια περιοχή 500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Η κακή φήμη του φαίνεται πως ξεκίνησε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος στις 8 Οκτωβρίου του 1492 έγραψε στο ημερολόγιό του ότι συμβαίνουν διάφορα περίεργα στην περιοχή, ιδίως με τις πυξίδες. Ομως χρειάστηκε να περάσοουν περίπου 100 χρόνια για να βγει κάποιος δημόσια να αναφερθεί στο μυστήριο της περιοχής. Ο Εντουαρντ Βαν Γουίνκλ Τζόουνς σε άρθρο του στο Associated Press (1950) έγραψε για διάφορα περιστατικά μυστηριωδών εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Ο Τζόουνς αναφέρθηκε σε περίπου 135 ανθρώπους, που χάθηκαν στα νερά της περιοχής χωρίς να αφήσουν πίσω τους ούτε ένα ίχνος.
Η αρχή έγινε κι ο μύθος -ή η πραγματικότητα;- άρχισε σταδιακά να γιγαντώνεται. Οσο για τον όρο «Τρίγωνο των Βερμούδων» μάλλον ανήκει στο περιοδικό Argosy Magazine, το οποίο χαρακτήρισε το 1964 την περιοχή ως «The Deadly Bermuda Triangle».
Μαζί βεβαίως με την εμφάνισή του στα media (αργότερα και στις εκδόσεις, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση), ξεκίνησε και η αμφισβήτησή του. Το 1975, η Μαίρη Μάργκαρετ Φούλερ, εκδότρια του περιοδικού Fate, επικοινώνησε με την ασφαλιστική εταιρία Lloyd's για στοιχεία από ατυχήματα που είχαν σημειωθεί στην περιοχή. Σύμφωνα με τα αρχεία της Lloyd's, 428 σκάφη φέρεται να είχαν εξαφανιστεί μεταξύ 1955 και 1975, αριθμός που όπως σημείωνε η εταιρία δεν ήταν αξιοσημείωτα μεγαλύτερος από άλλες θαλάσσιες περιοχές. Στη συνέχεια, όμως, αμφισβητήθηκαν και τα στοιχεία της Lloyd's από τον Τζιαν Κουαζάρ, ο οποίος ερεύνησε όλα τα περιστατικά μιας 12ετίας, παίρνοντας στοιχεία από την αμερικανική ακτοφυλακή για να καταλήξει πως τα χαμένα σκάφη ανέρχονταν στα 300 ανά δύο χρόνια.
«Μπαίνουμε σε άσπρα νερά. Είμαστε εντελώς χαμένοι»
Αρκετά είναι τα περιστατικά που θεωρείται πως σχετίζονται με το μυστήριο της περιοχής και χρονολογούνται από το μακρινό παρελθόν (η εξαφάνιση του γαλλικού πλοίου Rosalie το 1840 ή αυτή του πλοίου Cyclops το 1918), όμως το γεγονός που κατέστησε το Τρίγωνο των Βερμούδων ως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου ήταν η διάσημη Πτήση 19, για την ακρίβεια η εξαφάνισή της.
Ο πύργος ελέγχου λάμβανε παράξενα μηνύματα, ενώ οι πιλότοι έδειχναν αποπροσανατολισμένοι
Τον Δεκέμβριο του 1945, πέντε τορπιλοφόρα του Αμερικανικού Ναυτικού με έμπειρους πιλότους, ξεκινούν από την Φλόριντα για μια περιπολία ρουτίνας. Λίγο πριν την επιστροφή τους στην βάση, ο πύργος ελέγχου λαμβάνει παράξενα μηνύματα από τους πιλότους (ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και οι πυξίδες πηγαίνουν σαν τρελές), οι οποίοι δείχνουν αποπροσανατολισμένοι. Κατά μία εκδοχή το τελευταίο μήνυμα τους ήταν: «Φαίνεται να μπαίνουμε σε άσπρα νερά. Είμαστε εντελώς χαμένοι».
Το τελευταίο μήνυμα αμφισβητείται αν έχει πράγματι καταγραφεί, ωστόσο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι παρά τη μεγάλη κινητοποίηση των αρχών δεν βρέθηκαν ίχνη της Πτήσης 19.
Περιστατικά που ακολούθησαν όπως η εξαφάνιση της πτήσης NC-16002 το 1948, του τάνκερ Sulphur Queen το 1963 ή του αεροσκάφους 680 το 1965 (σε μια ξάστερη νύχτα στο δρόμο για Μπαχάμες) εδραίωσαν τη φήμη της περιοχής και τη συνωνυμία της με τον όρο «Τρίγωνο του Διαβόλου».
Μάταια οι αρχές επέμειναν -κι επιμένουν- να αγνοούν την ύπαρξή του. Εγινε ταινία, τηλεοπτική σειρά, επιτραπέζιο παιχνίδι (όλα αυτά τα '70ς) και ανεξάντλητο πεδίο έμπνευσης για πάσης φύσεως θεωρίες.
Εξωγήινοι, φαντάσματα και φονικές φυσαλίδες
Μια από τις χαρακτηριστικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί σχετικά με το Τρίγωνο των Βερμούδων λέει ότι στα βάθη του κρύβεται η χαμένη Ατλαντίδα, γι' αυτό και στα νερά του υπάρχουν μαρτυρίες ότι κρύβονται κρυστάλλινα αντικείμενα όπως μεγάλες πυραμίδες. Η θεωρία της Ατλαντίδας μπορεί επίσης να συνδυαστεί και με μια άλλη δημοφιλή άποψη που λέει πως πίσω από το τρίγωνο των Βερμούδων κρύβονται εξωγήινοι (με τους οποίους βρίσκονταν ήδη σε επαφή οι κάτοικοι της Ατλαντίδας). Κάποιοι πιστεύουν μάλιστα ότι στην περιοχή του υπάρχει η πύλη που οδηγεί σε άλλους πλανήτες.
Η πύλη υπάρχει λέει μια άλλη εκδοχή, αλλά οδηγεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο, ή σε μια άλλη διάσταση ή και στον κάτω κόσμο υποστηρίζουν άλλες θεωρίες, οι οποίες συνέχισαν την προσπάθεια να προσπαθούν να εξηγήσουν το πώς γίνεται τόσο μεγάλα πλοία και αεροπλάνα να εξαφανίζονται ξαφνικά χωρίς να αφήνουν ίχνη.
Ωστόσο, εδώ μπαίνουν κάποιες άλλες εξηγήσεις, λίγο πιο πεζές κι επιστημονικές, όπως ότι οι αιφνιδιαστικές συνήθειες του καιρού στην περιοχή είναι ένας λόγος των εξαφανίσεων ή ότι αποδίδονται στις τεράστιες ποσότητες μεθανίου που πιθανόν να βρίσκονται συσσωρευμένες στον πυθμένα της θάλασσας και απελευθερώνονται απότομα, με αποτέλεσμα να δημιουργούν φονικές φυσαλίδες. Κι αυτές όμως αμφισβητούνται.
Πάντα άλλωστε υπάρχουν κι οι θεωρίες που λένε πως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα ανεξήγητα του Τριγώνου των Βερμούδων για να καλύψουν τις ύποπτες δραστηριότητές τους στην περιοχή -από πυρηνικές δοκιμές, μέχρι άλλα ακραία πειράματα.
Οι ειδικοί συνεχίζουν να αμφισβητούν την ύπαρξη κατάρας και να απομυθοποιούν το μυστήριο, υποστηρίζοντας ότι η συχνότητα αιφνίδιων εξαφανίσεων δεν είναι μεγαλύτερη από άλλες πυκνο-ταξιδεμένες θαλάσσιες περιοχές της γης. Ο,τι κι αν πουν δεν μπορούν να κάμψουν την εξάπλωση των μύθων γύρω από το Τρίγωνο των Βερμούδων, που ως φαινόμενο, το οποίο αντιστοιχεί σε μυστηριώδεις εξαφανίσεις -σε κάτι αντίστοιχο είχε αποδοθεί κατά μία δημοφιλή εκδοχή η εξαφάνιση του αεροσκάφους στο οποίο επέβαινε ο Βιτόριο Μισόνι- παραμένει απλώς ανεξήγητο...
