Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς πολύ τα γνωρίζουν, λίγοι καταλαβαίνουν, όμως, τι ακριβώς σημαίνουν οι στίχοι. Η αλήθεια είναι πως τα κάλαντα που ακούμε από νωρίς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι πραγματικά «ακαταλαβίστικα» με το περιεχόμενο τους να την βγάζει σχεδόν κανένα νόημα.
Ο θρύλος πίσω από την ιστορία των καλάντων της Πρωτοχρονιάς υποστηρίζει ότι ο πραγματικός λόγος που οι στίχοι είναι τόσο μπερδεμένοι είναι το γεγονός ότι κατά τα Βυζαντινά χρόνια ένας ερωτοχτυπημένος νέος έμπλεξε επίτηδες μέσα στο γιορτινό περιεχόμενο του τραγουδιού κάποια ερωτικά λόγια αφιερωμένα στην κοπέλα που αγαπούσε. Η κοπέλα υποτίθεται ότι ήταν μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας του Βυζαντίου και αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος που είχε το συγκεκριμένο αγόρι για να της εκφράσει τον έρωτα του.
Ωστόσο καθώς αυτή η θεωρία ακούγεται και είναι πολύ υπερβολική, μοιάζει πολύ πιθανότερο η συγκεκριμένη εκδοχή των καλάντων της Πρωτοχρονιάς να τραγουδιόταν απ' όλους τους νέους της εποχής καθώς τότε τα κάλαντα δεν τα έλεγαν τα μικρά παιδιά αλλά τα νεαρά αγόρια που έβρισκαν την ευκαιρία να επισκεφθούν τα σπίτια των αγαπημένων τους κοριτσιών και να δουν και να εκφράσουν την αγάπη τους.
Έτσι, κάθε δεύτερος στίχος αναφέρεται σε αυτές: ψηλή μου δεντρολιβανιά (ψηλή σαν δεντρολίβανο) / εκκλησιά με τ’ άγιο θόλος (με το καπέλο είσαι σαν εκκλησιά με τον τρούλο) / στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει (αν βγει να περπατήσει, θα ευφρανθούν οι καρδιές μας) / και δεν μας καταδέχεται / συ είσαι αρχόντισσα κυρία / ζαχαροκάντιο ζυμωτή (είσαι σαν γλυκό ζυμωμένο, σαν ζαχαροκάντιο).
Τι είναι όμως το «ζαχαροκάντιο ζυμωτή» που αναφέρεται προς το τέλος των μπερδεμένων στίχων; Σύμφωνα με μία μελέτη του ακαδημαϊκού Δημήτρη Καραμάτσκου, πρόκειται για το παραδοσιακό γλυκό βανίλια, εκείνο το υπέροχο λευκό γλύκισμα που είχαν πάντα στα σπίτια τους οι γιαγιάδες και οι αγαπημένες θείες μας και εμείς δεν χορταίναμε να το ανακατεύουμε με το κουταλάκι μέσα στο γυάλινο ποτήρι.
Ακολούθησε το WomanToc στο Instagram
