Tρία πράγματα αγαπούν οι Άγγλοι: Τη βασιλική οικογένεια και τα σκάνδαλα που τη συνοδεύουν, τα στοιχήματα και τις δεισιδαιμονίες. Ή μάλλον τέσσερα γιατί μέσα στα αγαπημένα τους είναι και το ποδόσφαιρο. Το οποίο εδώ και χρόνια τους «κερνάει» μόνο λύπες, σε εθνικό πάντα επίπεδο, κάνοντάς τους να λαχταρούν μία διάκριση όσο τίποτε άλλο.
Το οποίο εδώ και χρόνια τους κερνάει μόνο λύπες, σε εθνικό πάντα επίπεδο, κάνοντάς τους να λαχταρούν μία διάκριση όσο τίποτε άλλο.
Η οποία τελικά ήρθε, μιας και χθες το βράδυ γίναμε μάρτυρες της ιστορικής πρόκρισης της Εθνικής Αγγλίας, στον τελικό του Euro 2020 (και όχι 2021). Μία πρόκριση που περίμεναν στωικά μιας και έχουν να δουν διάκριση από το 1966 (!) που κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο λοιπόν, οι κερκίδες του ιστορικού Γουέμπλει φιλοξένησαν - λόγω της ημέρας - μερικές από τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες της Μεγάλης Βρετανίας, από τον πρίγκιπα Γουίλιαμ και τον Μπόρις Τζόνσον, μέχρι τον Ντέιβιντ Μπέκαμ και τον Μικ Τζάγκερ.
Ο γερόλυκος της ροκ, όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν, είναι λάτρης του ποδοσφαίρου και δεν χάνει ματς της εθνικής του ομάδας. Ωστόσο φαίνεται ότι οι συνεχείς αποτυχίες των προηγούμενων χρόνων, οδήγησαν την κοινή γνώμη της Μεγάλης Βρετανίας σε ένα κάπως… αυθαίρετο συμπέρασμα: Ο Μικ Τζάγκερ είναι γρουσούζης (εδώ κολλάνε και οι δεισιδαιμονίες που αναφέραμε παραπάνω). Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία δέκα χρόνια, οι Άγγλοι έχουν ηττηθεί σε όλα τα ματς τα οποία είχε παρακολουθήσει ο αστέρας της ροκ, γεγονός φυσικά που τους οδήγησε στη δαιμονοποίηση του Μικ.
Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία δέκα χρόνια, οι Άγγλοι έχουν ηττηθεί σε όλα τα ματς τα οποία είχε παρακολουθήσει ο αστέρας της ροκ, γεγονός φυσικά που τους οδήγησε στη δαιμονοποίηση του Μικ.
Τα μάγια όμως λύθηκαν, ο Τζάγκερ δεν είναι πια ο εθνικός «κατσικοπόδαρος» και οι Άγγλοι θα αντιμετωπίσουν την Ιταλία στον τελικό της Kυριακής. Σε περίπτωση ήττας, ξέρουμε από τώρα ποιον θα κατηγορήσουν.
