Ένας στίχος παίζει ξανά και ξανά μαλακώνοντας την ψυχή, προετοιμάζοντάς τη να υποδεχτεί ομαλά τις αλλαγές εποχής: «Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα/ και μιά άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν».
Γινόμαστε ξανά παιδιά και παίζει το ραδιοφωνάκι της μαμάς στην κουζίνα ενώ τα αρώματα των πρώτων, λευκοντυμένων λουλουδιών της άνοιξης τρυπώνουν από το παράθυρο. Γινόμαστε ξανά φοιτήτριες και χοροπηδάμε σε κάποιο φθινοπωρινό φεστιβάλ, με τις στάλες από το πρωτοβρόχι να μουσκεύουν τα μαλλιά μας. Το «Φλασάκι» των Σάκη Μπουλά-Λαυρέντη Μαχαιρίτσα είναι το comfort food της ψυχής μας, ένα καταφύγιο που μας περιμένει όποτε θέλουμε να δραπετεύσουμε από όλα τα άσχημα, για να μας υπενθυμίσει τις μικρές χαρές της ζωής, τους άσσους που κρύβουμε στο μανίκι μας. Είναι το μάντρα μας, που επαναλαμβάνουμε στα δύσκολα αλλά και στα γιορτινά.
Μέσα από αυτό το καταφύγιο καταφέρνουμε πάντα να βρούμε τον δρόμο μας, γιατί μπορεί να έχουμε αφήσει πίσω μας προ πολλού την κουζίνα της μαμάς και τα φοιτητικά φεστιβάλ, αλλά κάπου μέσα μας παραμένουμε παιδιά μοναχά: «Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις/Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις/Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει/κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει».
Σήμερα το «Φλασάκι» παίζει στο μυαλό μας στο repeat. Μας είναι δυσβάστακτη αυτή η αλλαγή εποχής, η ιδέα πως οι δύο τραγουδοποιοί θα το ερμηνεύουν πλέον ντουέτο κάπου ψηλά στον ουρανό. Οι Think Pig τους τίμησαν με ένα σκιτσάκι που τα είπε όλα, σκίζοντας την καρδιά μας με δύο μολυβιές. Όμως είναι τόσο μα τόσο ζωντανοί για πάντα μέσα μας. Με αυτή τη σκέψη ενώνουμε τα κομμάτια της και αρχίζουμε ξανά να τσουλάμε.
Ακολούθησε το WomanToc στο Instagram
