Ήταν κάποια χρόνια πριν, ένα καλοκαίρι, με κάποιο άλλο στυλ -περασμένης δεκαετίας- μαλλιών και αρκετό μαύρισμα στους ώμους, όταν έφτανα στον κεντρικό δρόμο της Πάτρας, στον πεζόδρομο του Αγίου Νικολάου, που καταλήγει στο λιμάνι, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, για να δοκιμάσω τον ξακουστό εσπρέσο μιας καφετέριας-γωνία. Ακόμα η μόδα και η λαχτάρα για καφέ δεν είχε πάρει επιδημικές διαστάσεις, ο ουρανίσκος δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις και τα χαρμάνια δεν ήταν τόσο ψαγμένα όσο σήμερα.
Ο καφές είναι κάτι παραπάνω από ρόφημα. Είναι τρόπος ζωής. Είναι τρόπος σκέψης, επικοινωνίας και κάποιο είδος φροντίδας της καθημερινής μας ρουτίνας. Ένα καλόπιασμα του εαυτού μας. Του προσφέρεις μία γουλιά ποιοτικού καφέ και ο μηχανισμός του οργανισμού παίρνει ξανά μπροστά. Επαναλειτουργεί.
«Γνωρίζοντας τ’ απογεύματα, τα πρωινά και τις βραδιές / Μέτρησα τη ζωή μου με κουταλάκια του καφέ» γράφει ο T.S. Eliot στο ποίημα το Ερωτικό Τραγούδι του Τζ. Άλφρεντ Προύφροκ και ο Μιχάλης Γκανάς, στο Πρωινό σε καφενείο της οδού Σόλωνος, συμπληρώνει:
Τα τασάκια
τα πιατάκια
τα φλιτζάνια
αναλήφθηκαν
τα πήρε η άχνα του καφέ.
Σωριάστηκαν με πάταγο
στον ουρανό.
Τότε λοιπόν, εκείνο το καλοκαίρι, όντως ήπιαμε έναν καλό καφέ, σε εκείνη τη γωνιά της πελοποννησιακής γης. Η ανάμνηση αυτή έγινε μίνι ιστορική αφήγηση στις μετέπειτα παρέες και έφτασε να παγιώσει μία συγκεκριμένη αντίληψη: «Στην Πάτρα φτιάχνουν τον καλύτερο καφέ».
Στις αρχές της άνοιξης του 2019, μία σύμπτωση αλλόκοτη έφερε ξανά αυτή την θύμηση στην επιφάνεια. «Πάμε στα κεντρικά της Coffee Island» λέει η Κατερίνα (η αγαπημένη Dudette), η οποία ενώνει τις τελείες στην επικοινωνία μεταξύ προϊόντων και μίντια. Η Ξένια, η Άντα, η Ρενέ, η (άλλη) Κατερίνα κι εγώ, μία συμπαγής ομάδα δημοσιογράφων-λαιφσταϊλάδων –όπως μας λένε όλους όσοι δε γράφουμε για πολιτικά, διεθνή και οικονομικά-, ξεκινήσαμε για την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Με 167.446 κατοίκους σήμερα, πήρε το όνομά της από τον Πατρέα, τον μυθικό οικιστή της πόλης, έναν Αχαιό με καταγωγή από τη Σπάρτη. Κατά τον μύθο, ο Πατρέας, αφού ήρθε επικεφαλής αποίκων στην περιοχή της Αρόης, έδιωξε τους Ίωνες κατοίκους της και μεγάλωσε την πόλη μέσω της συνένωσης των προϊστορικών οικισμών της Αρόης, της Άνθειας και της Μεσσατίδος και έδωσε στο συνοικισμό το όνομα Πάτραι, στον πληθυντικό αριθμό. Κάπως έτσι εξηγούνται, ίσως, τα πολλά πρόσωπα της πόλης: Μεγάλο λιμάνι και εμπορικό κέντρο από τη μια, πολιτιστικός πυρήνας από την άλλη, πανεπιστημιούπολη με φρέσκια ζωή και σημείο συνάντησης των απανταχού καρναβαλιστών, των αιώνιων γλεντζέδων.
«Στην Πάτρα όλοι κυκλοφορούν έξω» μου λέει ο Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος, διευθυντής R&D και υπεύθυνος λειτουργίας του δικτύου της Coffee Island, λίγο μετά το καλωσόρισμα, κατά τη βραδινή βόλτα στους δρόμους της πόλης, οι οποίοι ζουζούνιζαν, έσφυζαν από κόσμο και κίνηση –η Αθήνα έμοιαζε άδεια μπροστά τους εκείνη την εποχή του χρόνου. «Δε θα δεις Πατρινό στο σπίτι του» εξηγεί. Ένας γλυκός κοσμοπολιτισμός έστρωνε το χαλί της νύχτας μας, μια αβίαστη καλοπέραση, από αυτή που έχουν οι μικρότερες πόλεις και που εμείς οι κάτοικοι της πρωτεύουσας αρεσκόμαστε να την ονομάζουμε «ποιότητα ζωής».
Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο η Πάτρα έζησε τρομερή ακμή και αποτέλεσε κοσμοπολίτικο κέντρο ολόκληρης της Μεσογείου. Εκείνο το βράδυ, μετά από επισκέψεις σε μπαρ και τσουγκρίσματα στον αέρα, λικνίσματα πάνω από τη μουσική, καταφέραμε και ξαναζήσουμε στιγμές δόξας, διασκέδασης, ξεφαντώματος. Η μία φήμη της πόλης επιβεβαιώθηκε. Όμως, εμείς ήρθαμε για να πιούμε τον καλύτερο καφέ.
Κι αυτό κάναμε, την επομένη, πρωί-πρωί, η ομοούσια, θυλυκή εξάδα έφτανε στο εργοστάσιο της Coffee Island. Η μέρα ηλιόλουστη, γεμάτη ελπίδα. Όλα θα πάνε καλά «...αρκεί να ξεκινήσεις με έναν καλό καφέ» συμπληρώνει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινόπουλος, CEO της εταιρίας και αδερφός του Παναγιώτη. Δύο αδέρφια στα ηνία μιας εταιρίας που μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο «ελληνικό success story». Τα νούμερα και η ανοδική πορεία της Coffee Island μιλούν από μόνα τους. Εμείς όμως είχαμε την ευκαιρία να δούμε πίσω από την εικόνα, να διαπιστώσουμε για άλλη μία φορά ότι ο χαρισματικός χαρακτήρας, η χτισμένη με εμπειρίες προσωπικότητα και το πάθος είναι τα μαγικά υλικά που μετατρέπουν κάθε προσπάθεια σε υψηλή κατάκτηση. Όχι μόνο να διδάσκεις. Να εμπνέεις. Όχι μόνο να καταλαβαίνεις το λάθος σου. Να διορθώνεσαι. Όχι μόνο να διεκπεραιώνεις. Να αριστεύεις. Όχι μόνο να ακούς. Να προστατεύεις. Όχι μόνο να ενδιαφέρεσαι. Να βοηθάς. Όχι μόνο να συμπεριφέρεσαι φιλικά. Να γίνεσαι αδελφός. Όχι μόνο να εφευρίσκεις. Να καινοτομείς.
Οι αξίες της Coffee Island ξεπηδούν μέσα από την κουβέντα με τον Κωνσταντίνο και τον Παναγιώτη, ενώ ακολουθούν τα νούμερα ως φυσική προέκταση του πνεύματος των δύο αυτών ανδρών: Το 6ο μεγαλύτερο δίκτυο καφέ της Ευρώπης, με περισσότερα από 420 καφεκοπτεία σε Ελλάδα και Κύπρο, 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο, 1 στον Καναδά -τον Σεπτέμβριο και στο Dubai-, με 200 εργαζόμενους, περισσότερους από 370 συνεργάτες franchisees και 2200 baristi / καφεκόπτες, κι επιπλέον με 4 εκπαιδευτήρια συνεργατών σε Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λευκωσία.
«Το 1999 στην Πάτρα ξεκίνησαν όλα από την αγάπη για τον καφέ. Το 2006 ήταν σταθμός στην πορεία μας, μιας και αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τη δική μας μονάδα για τη μεταποίηση του καφέ, επενδύοντας σε εξοπλισμό και τεχνογνωσία. Το 2009 με την ενδυνάμωση της ομάδας, αποφασίσαμε να θέσουμε πολύ ψηλά τον πήχη και οραματιστήκαμε κάτι τελείως φρέσκο, καινοτόμο και πρωτότυπο· τη δημιουργία μιας νέας εμπειρίας για ποιοτικό καφέ στο χέρι» λένε, ενώ κοπίασαν, ίδρωσαν, ταξίδεψαν, διάβασαν και υπερέβαλαν εαυτόν για να κερδίσουν τη γνώση γύρω από το νέο αντικείμενο που κλήθηκαν να εξερευνήσουν, έχοντας σαν όπλα τα πτυχία τους σε θετικές επιστήμες. Δύο μηχανικοί στον κόσμο του καφέ.
Στην πορεία αυτών των χρόνων υπήρξαν μεγάλες χαρές, ίσες με μεγάλες δυσκολίες. Μια τέτοια δυσκολία, ήταν το καλοκαίρι του 2015, όταν με τα επιβεβλημένα capital controls, όλα πάγωσαν στην αγορά και το μόνο που μπόρεσε να νικήσει το αιφνίδιο σταμάτημα της καρδιάς των οικονομικών και εμπορικών συναλλαγών ήταν η ανθρώπινη και βαθιά σχέση εμπιστοσύνης, όπως αυτή που είχαν αναπτύξει τα δύο αδέρφια με τον Federico Pacas, από το Ελ Σαλβαδόρ. Ο Federico αντιλήφθηκε την ιδιαιτερότητα της κατάστασης και έστειλε την παραγωγή του στην Coffee Island γνωρίζοντας ότι θα πληρωθεί άμεσα. Δεν απαίτησε, βοήθησε. Δε δείλιασε, υποστήριξε. Δεν έκανε πίσω, πήγε ένα βήμα μπροστά. Και με τη σειρά τους, ο Κωνσταντίνος και ο Παναγιώτης, του ανταπέδωσαν τη χάρη όταν αυτός τη χρειάστηκε. Συμπέρασμα; Για να κάνεις «ωραίες δουλειές» πρέπει να είσαι ωραίος τύπος. Για να κάνεις ωραίο καφέ πρέπει να «την ψάχνεις».
Το Microfarm Project έχει μία τέτοια ψαγμένη τάση: Να ανακαλύψει μία μοναδική ιστορία, να μοιραστεί την πληροφορία για τον τόπο, τους ανθρώπους που τον φρόντισαν, την καλλιέργειά του, τη συγκομιδή του, την επεξεργασία του, την καμπύλη ψησίματός του, τη συνταγή και τελικά για το μοναδικό γευστικό προφίλ του. Εκείνο το πρωινό, στις κεντρικές εγκαταστάσεις της Coffee Island, γευτήκαμε μια τέτοια εμπειρία. 100% Arabica, 1000% ταρακούνημα των αισθήσεων. Ιδιαίτερο και σπάνιο, ξέρεις ότι αυτή τη γουλιά που απολαμβάνεις τώρα δε θα τη γευτείς πολλές φορές. Γκουρμέ και εκλεκτές συγγένειες.
Η κουβέντα διακόπτεται για να μία επίσκεψη στο εργοστάσιο. Πάμε να μυρίζουμε τον φρεσκοψημένο καφέ από κοντά. Με τα ρούχα του αυτόπτη μάρτυρα, τις αποστηρωμένες ρόμπες, τα σκουφάκια και τα προστατευτικά στα παπούτσια μπαίνουμε στο χώρο που γεννιέται η γεύση της Coffee Island. Ένας καλοκουρδισμένος μηχανισμός γνώσης, αγάπης και υψηλής ποιότητας της πρώτης ύλης. Ο Νικηφόρος Τουρλούπης, διευθυντής Έρευνας κι Ανάπτυξης), ο Νίκος Κουμανιώτης, διευθυντής παραγωγής, ο Γιάννης Χαμηλός, προϊστάμενος e-commerce & digital), ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, προϊστάμενος τεχνικού τμήματος παραγωγής, η Δήμητρα Γκιβίση, υπεύθυνη PR, κάποιοι από τους σημαντικούς ανθρώπους της εταιρίας, των 200 εργαζομένων, με μέσο όρο ηλικίας 37 ετών. Είναι όλοι τους εκεί, να μας μιλήσουν για τη δουλειά τους. Μια δουλειά που αγαπούν κι αυτό δε μπορεί να κρυφτεί. Φαίνεται σε κάθε σταγόνα καφέ που βγάζουν οι μηχανές των Coffee Island, σε όλη την Ελλάδα, αλλά και έξω από αυτήν.
Το βράδυ της Κυριακής, έχοντας περάσει ένα γεμάτο 24ώρο, έχοντας γευτεί πλούσια χαρμάνια και εκτεκτά μονοποικιλιακά αποστάγματα, έχοντας συνομιλήσει με γελαστούς και επιτυχημένους ανθρώπους, οι έξι γυναίκες της αποστολής συμφωνήσαμε, για ακόμα μία φορά: «Στην Πάτρα φτιάχνουν τον καλύτερο καφέ».
