Από τις 365 μέρες του χρόνου, τις 360 βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Φιλοζωικού Συλλόγου Νέας Φιλαδέλφειας. Τα ζώα ήταν ανέκαθεν στη ζωή της Ιφιγένειας Καραγκούνη, αλλά η φωτογραφία ενός κακοποιημένου σκύλου στο Facebook αρκούσε για να αλλάξει εντελώς την καθημερινότητά της, πολλαπλασιάζοντας τη φροντίδα τους: Την παρακίνησε να απευθυνθεί στη φιλοζωική οργάνωση όπου πλέον δραστηριοποιείται εδώ και 12 χρόνια, σήμερα και ως υπεύθυνη εθελοντών.
Η Ιφιγένεια μας μίλησε για μια τυπική μέρα στο καταφύγιο του συλλόγου, που αυτή την περίοδο στεγάζει 35 σκύλους και περίπου 200 γάτες - φιλοξενείται προσωρινά στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά αναζητά νέο χώρο. Για τα πιο δύσκολα και αποκαρδιωτικά περιστατικά, αλλά και για υιοθεσίες σοβαρά κακοποιημένων ή άρρωστων ζώων, που ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά. Κυρίως, για τη χαρά της προσφοράς στα πιο ανυπεράσπιστα πλάσματα της κοινωνίας.
Η αρχή
«Σε μια περίοδο που είχα ήδη δύο σκυλάκια και ένα γατάκι, ήθελα να βοηθήσω κάπου και επισκέφτηκα τη σελίδα του Φιλοζωικού Συλλόγου Νέας Φιλαδέλφειας στο Facebook. Εκεί, είδα ένα πολύ κακοποιημένο και μεγάλης ηλικίας σκυλάκι. Ήταν η αιτία που πήγα στο σύλλογο – τελικά, το υιοθέτησα κιόλας.
»Από πολύ μικρή αγαπούσα τα ζώα. Τα θεωρούσα ανυπεράσπιστα πλάσματα, ήθελα να τα προστατεύω. Είναι κάτι έμφυτο, νομίζω. Κάθε φορά που πηγαίναμε εκδρομές με το σχολείο, από το δημοτικό ακόμα, επέστρεφα σπίτι με ένα ζώο. Είχα δει πάρα πολλές κακοποιήσεις, εγκαταλείψεις και το όνειρό μου ήταν να γίνω κτηνίατρος. Δεν τα κατάφερα, γιατί δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με σύριγγες – δεν μπορώ ακόμα και σήμερα».
Μια τυπική -καλή- μέρα στο καταφύγιο
«Συνήθως ξεκινάμε τη μέρα με την καθαριότητα των κλουβιών. Ένα κλουβί καθαρίζεται, το σκυλάκι βγαίνει έξω, προαυλίζεται. Αν υπάρχουν αρκετοί εθελοντές βγαίνει, για περίπου ένα τέταρτο, και εκτός χώρου. Το ταΐζουμε. Έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα 5-6 ατόμων και, με δικά μας έξοδα, συνεργαζόμαστε με εκπαιδευτή ο οποίος μας συμβουλεύει για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε ζώο. Γιατί κάθε ένα έχει και μια διαφορετική ιστορία, την οποία συνήθως πρέπει να μαντέψουμε. Οπότε μπορεί να κάνουμε κάποια κίνηση που εμείς θεωρούμε σωστή, αλλά για εκείνο είναι λανθασμένη.
«Σε μια περίοδο που είχα ήδη δύο σκυλάκια και ένα γατάκι, ήθελα να βοηθήσω κάπου και επισκέφτηκα τη σελίδα του Φιλοζωικού Συλλόγου Νέας Φιλαδέλφειας στο Facebook. Εκεί, είδα ένα πολύ κακοποιημένο και μεγάλης ηλικίας σκυλάκι».
»Μετά καθαρίζουμε και τον περιβάλλοντα χώρο. Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο κάποιας υιοθεσίας. Συγκεκριμένοι εθελοντές αναλαμβάνουν να μιλήσουν στους υποψήφιους κηδεμόνες για το ζωάκι που σκέφτονται να υιοθετήσουν».
Μια κακή μέρα στο καταφύγιο: Επιστροφές υιοθεσιών
«Δυστυχώς εκτός από υιοθεσίες έχουνε και εγκαταλείψεις και επιστροφές υιοθεσιών. Σήμερα επιστράφηκε ένα σκυλάκι μετά από οκτώ μήνες υιοθεσίας. Το επέστρεψε ο άντρας που το είχε υιοθετήσει με τη δικαιολογία που λένε οι περισσότεροι, ότι αρρώστησε. Φυσικά καταλάβαμε ότι το ζώο ήταν σε άθλια κατάσταση. Δεν είχε μόνο το στρες της επιστροφής, αλλά φοβόταν πάρα πολύ και τους άντρες. Δεδομένου ότι το είχε άντρας, κάτι δεν πήγαινε καλά σε αυτό το σπίτι. Έπρεπε να το αγκαλιάσουμε, να το χαϊδέψουμε, να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι επέστρεψε σε αυτόν το χώρο. Αύριο περιμένουμε τον εκπαιδευτή να μας πει πώς πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.
»Ή υπάρχει περιστατικό όπου πέταξαν σκυλί από μάντρα τριών μέτρων μέσα στο καταφύγιο, με σημείωμα στο λαιμό. Είναι πολύ συνηθισμένα τα φαινόμενα της εγκατάλειψης και της κακοποίησης. Αυτή τη στιγμή έχω υιοθετήσει τρία ζώα που ήταν πάρα πολύ άσχημα κακοποιημένα. Στο καταφύγιο υπάρχει ένα σκυλάκι το οποίο ζούσε ελεύθερο στη λίμνη [του Άλσους]. Δυστυχώς τα βράδια έρχονταν ομάδες, του την έστηναν και το χτυπούσαν, με αποτέλεσμα να γίνει πολύ φοβικό. Περίοικοι ειδοποίησαν το ΔΙΚΕΠΑΖ, που έπιασε το σκυλάκι με λάσο. Κρίθηκε επιθετικό, γιατί ήταν φοβικό, πήγαινε για ευθανασία και έτσι το πήραμε στο σύλλογο. Μου πήρε έναν χρόνο για να το μάθω να βγαίνει μόνο του από το κλουβί και να πηγαίνει στον περιφραγμένο χώρο ακριβώς απέναντι. Αυτό είναι ένα ζώο που δεν θα υιοθετηθεί ποτέ, γιατί δεν μπορεί να βγει βόλτα με οδηγό».
«Υπάρχει περιστατικό όπου πέταξαν σκυλί από μάντρα τριών μέτρων μέσα στο καταφύγιο, με σημείωμα στο λαιμό. Είναι πολύ συνηθισμένα τα φαινόμενα της εγκατάλειψης και της κακοποίησης»
Το «θαύμα» του πίτμπουλ από κυνομαχίες
«Μια άλλη φορά βρήκαμε ένα πίτμπουλ δεμένο στο Άλσος, σε ένα δέντρο με αλυσίδα και λουκέτο, και αποστεωμένο. Το κορμί του ήταν γεμάτο πληγές. Όταν πήγαινες κοντά του για να το βοηθήσεις, έβγαζε αφρούς. Καταλάβαμε ότι το είχαν σε κυνομαχίες. Κόψαμε την αλυσίδα με μεγάλη τανάλια, το πήραμε στο καταφύγιο και αρχίσαμε σιγά σιγά να το φροντίζουμε. Κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να το βάλουμε σε πανσιόν, γιατί δάγκωνε τα πλέγματα. Το σκυλί, ο Ντάρκο, γκρέμισε όλα τα κλουβιά που βρίσκονταν τριγύρω και μας είπαν από την πανσιόν να το πάρουμε. Του φτιάξαμε ένα κλουβί μόνοι μας, πέντε εθελοντές, και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί του.
»Στην πρώτη καραντίνα λοιπόν εμφανίστηκε ένας άντρας. Του αφηγηθήκαμε όλη την ιστορία και είπε, θέλω να το υιοθετήσω. Πιστεύαμε ότι υπήρχαν ελάχιστες πιθανότητες να το κρατήσει, όμως το πάλεψε και σήμερα ο Ντάρκο και το ζευγάρι των κηδεμόνων του είναι πάρα πολύ ευτυχισμένοι, νομίζω δεν θυμάται τίποτα από το παρελθόν του. Έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά. Και με σκυλιά που ήταν άρρωστα, ένα στάδιο πριν από τον θάνατο. Ήρθαν άνθρωποι και είπαν, θέλω αυτό. Όσο ζήσει να ζήσει σπίτι μου».
«Μια άλλη φορά βρήκαμε ένα πίτμπουλ δεμένο στο Άλσος, σε ένα δέντρο με αλυσίδα και λουκέτο, και αποστεωμένο. Το κορμί του ήταν γεμάτο πληγές. Όταν πήγαινες κοντά του για να το βοηθήσεις, έβγαζε αφρούς. Καταλάβαμε ότι το είχαν σε κυνομαχίες»
Το μεγαλύτερο κέρδος
«Η ανταμοιβή, εκτός από το χάδι και το βλέμμα των ζώων όταν πηγαίνεις στο καταφύγιο, είναι οι φωτογραφίες που παίρνουμε από τις υιοθεσίες. Ή όταν βλέπεις στο καινούριο σπίτι τους σκυλιά που έχεις βοηθήσει, γιατροπορέψει, να χαίρονται αλλά να σε αγνοούν και να κοιτούν τον κηδεμόνα τους στα μάτια. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα, εγώ θέλω να μη με θυμούνται. Εκεί είναι που τρέχουν τα μάτια και δεν σταματούν ποτέ».
Το φιλοζωικό έργο στην πανδημία
«Έχει δυσκολέψει το έργο μας με την πανδημία. Ζοριζόμαστε γιατί πηγαίνουμε εμείς πάντα τα σκυλιά στο καινούριο τους σπίτι, για να το ελέγξουμε. Επίσης κρατάμε επαφή με τα ζώα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι όρος αυτός, μέσα στο συμβόλαιο υιοθεσίας. Είναι λίγο δύσκολο λοιπόν, όταν, π.χ., υπάρχει υιοθεσία στον Πειραιά, να φύγεις από τη Νέα Φιλαδέλφεια για να πας εκεί.
«Η ανταμοιβή, εκτός από το χάδι και το βλέμμα των ζώων όταν πηγαίνεις στο καταφύγιο, είναι όταν βλέπεις στο καινούριο σπίτι τους σκυλιά που έχεις βοηθήσει, γιατροπορέψει, να χαίρονται αλλά να σε αγνοούν και να κοιτούν τον κηδεμόνα τους στα μάτια».
»Από την άλλη, αυτή την περίοδο έχουν γίνει οι καλύτερες υιοθεσίες. Νομίζω ότι τώρα, που περνάμε περισσότερο χρόνο στο σπίτι, έχει δοθεί ευκαιρία σε κάποιους να αναθεωρήσουν απόψεις. Υπάρχουν και αυτοί που έρχονται να πάρουν ένα σκυλάκι για να απασχολήσουν τα παιδιά τους, εκεί μπαίνει αμέσως ένα "x". Από την άλλη, είναι κάποιοι που, νομίζω, το ήθελαν από παλιά -δηλαδή οι περισσότεροι αυτό μας λένε- και βλέποντας άλλους ανθρώπους τόσο κοντά στα ζώα, αποφασίζουν κι εκείνοι να υιοθετήσουν».
Info
Περισσότερες πληροφορίες για τον Φιλοζωικό Σύλλογο της Νέας Φιλαδέλφειας και το πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε στο έργο του θα βρούμε στη σελίδα του Φιλοζωικού Συλλόγου Νέας Φιλαδέλφειας στο Facebook.
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
