Η Φρανσουάζ Σαγκάν γεννήθηκε το 1935 στο Καζάρκ της Γαλλίας με όνομα Φρανσουάζ Κουαρέ. Στην εφηβεία της υπήρξε ατίθασο πνεύμα και εκδιώχθηκε από το καθολικό σχολείο στο οποίο φοιτούσε, πριν πάρει απολυτήριο. Γνωρίστηκε με τη Ζυλιέτ Γκρεκό και τον Ζαν Πολ Σαρτρ. Σε ηλικία 18 ετών, το 1953, έγραψε μέσα σε επτά εβδομάδες τη νουβέλα "Καλημέρα θλίψη", που κατέθεσε στον εκδότη Ρενέ Ζυλιάρ στο Παρίσι. Το έργο έκανε ρεκόρ πωλήσεων, μεταφράστηκε σε 22 γλώσσες και την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο (μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Όττο Πρέμινγκερ, με πρωταγωνίστριες τη Ντέμπορα Κερ και τη Μιλέν Ντεμονζό). Ακολούθησαν πενήντα περίπου βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία έγιναν μπεστ-σέλερ.
Η ίδια υπήρξε διάσημη τόσο για τα έργα όσο και για τον τρόπο ζωής της, που ήταν γεμάτος ζωντάνια, καταχρήσεις και απρόοπτα. Η γραφή της είναι ανάλαφρη, κοφτή και διαυγής και ο χειρισμός των θεμάτων της, προκλητικός για εποχή της, είναι αυτός ακριβώς για τον οποίο ο ακαδημαϊκός κόσμος την αντιμετώπισε με δυσπιστία: σοβαρά θέματα, ενίοτε τραγικά, γραμμένα με τρόπο ανάλαφρο, στο όριο του αμοραλισμού. Πέθανε στην πόλη Ονφλέρ της δυτικής Γαλλίας στις 24 Σεπτεμβρίου 2004. Ο πρώην υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας Ζακ Λανγκ δήλωσε για το θάνατό της: "Θρηνούμε τη συγγραφέα που σημάδεψε με το ζωηρό και φλογερό της ταλέντο τη σύγχρονη λογοτεχνία και ενσάρκωσε μέσα στον κόσμο μια Γαλλία της ζωής και της κίνησης".
Η Ζυλιέτ Γρεκό και η Φρανσουάζ Σαγκάν
Πέρασε την πρώιμη παιδική της ηλικία στο Λοτ, περιτριγυρισμένη από ζώα, ένα πάθος που διατήρησε καθ'όλη την διάρκεια της ζωής της. Με το ψευδώνυμο 'Kiki', ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας της υψηλής κοινωνίας -ο πατέρας της ήταν παραγωγός και σκηνοθέτης και η μητέρα της ήταν κόρη γαιοκτημόνων.
Η οικογένεια πέρασε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (1939–45) αρχικά στο Ντωφιρέ και έπειτα στο Βερκόρ. Η πατρική προγιαγιά της ήταν Ρωσίδα από την Αγία Πετρούπολη. Η οικογένεια διατηρούσε ένα σπίτι στο δημοφιλές 17ο διαμέρισμα του Παρισιού, στο οποίο επέστρεψαν μετά τον πόλεμο. Η Σαγκάν αποβλήθηκε από το πρώτο σχολείο επειδή "δε διέθετε βαθιά πνευματικότητα". Αποβλήθηκε από το σχολείο Louise-de-Bettignies επειδή είχε στην κατοχή της "μια προτομή του Μολιέρου με ένα στρινγκ". Έλαβε το απολυτήριό της με την δεύτερη προσπάθεια και έγινε αποδεκτή στην Σορβόννη το φθινόπωρο 1952. Ήταν μια αδιάφορη φοιτήτρια και δεν αποφοίτησε ποτέ.
Επέλεξε το ψευδώνυμο "Σαγκάν" από έναν λογοτεχνικό χαρακτήρα (Πριγκίπισσα Σαγκάν από το έργο Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Προυστ). Το πρώτο μυθιστόρημα της Σαγκάν, Bonjour Tristesse (Καλημέρα Θλίψη), δημοσιεύτηκε το 1954, όταν ήταν 18 ετών. Έγινε αμέσως διεθνής επιτυχία. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ζωή της δεκαεφτάχρονης Σεσίλ που διάγει μια ζωή καθοδηγούμενη από την απόλαυση και στην σχέση της με το αγόρι της και τον αργόσχολο μοιχό πατέρα της.
Οι χαρακτήρες της Σαγκάν, που έγιναν πρότυπα για τους απογοητευμένους έφηβους, μοιάζουν εν μέρει με τους χαρακτήρες του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ. Κατά την διάρκεια της λογοτεχνικής καριέρας της που διήρκεσε μέχρι το 1998, η Σαγκάν παρήγαγε δεκάδες έργα, πολλά από τα οποία έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Διατήρησε το αυστηρό στυλ του γαλλικού ψυχολογικού μυθιστορήματος, παρόλο που το νέο κύμα ήταν στην μόδα. Οι συζητήσεις μεταξύ των χαρακτήρων της θεωρείνται συχνά ότι περιλαμβάνουν υπαρξιακά ζητήματα. Παράλληλα με μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και μια αυτοβιογραφία, έγραψε στίχους για τραγούδια και σενάρια για ταινίες.
Την δεκαετία του 1960, η Σαγκάν αφιερώθηκε στα θεατρικά έργα τα οποία, παρόλο που διέθεταν εξαιρετικούς διαλόγους, έλαβαν μέτρια επιτυχία. Αργότερα επικεντρώθηκε στην καριέρα της ως μυθιστοριογράφος.
Ποτέ δεν έκρυψε την ομοφυλοφιλική της κλίση. Από τα δίχτυα της δεν είχε γλιτώσει, όπως υπονοεί και η βιογράφος, ούτε η Άβα Γκάρντνερ. Πρώτη της ερωμένη ήταν η Πάολα Σανζίστ ντι Τεουλάντα, από το γένος Στερν και Ρότσιλντ. Εζησαν μαζί στο Παρίσι σε ένα είδος κοινοβίου, με την πόρτα ανοιχτή σε άλλους φιλελεύθερους αστούς όπως ο Υβ Σεν Λοράν και ο Πιερ Μπερζέ, το πρώτο επίσημο ζευγάρι ομοφυλοφίλων στη Γαλλία.
Η Σαγκάν παντρεύτηκε δυο φορές. Στις 13 Μαρτίου 1958, παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγό της, τον Guy Schoeller, εκδότη στην Hachette, που ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερός της. Το ζευγάρι πήρε διαζύγιο τον Ιούνιο 1960. Το 1962, παντρεύτηκε τον Bob Westhof, έναν νεαρό Αμερικανό πλέιμποι που ήθελε να γίνει κεραμοποιός. Το ζευγάρι χώρισε το 1963, ο γιος τους Denis Westhoff γεννήθηκε τον Ιούνιο 1962. Έπειτα είχε μια μακροχρόνια σχέση με την σχεδιάστρια μόδας Peggy Roche. Είχε επίσης έναν άνδρα εραστή, τον Bernard Frank, έναν παντρεμένο δοκιμιογράφο που είχε εμμονή με το διάβασμα και το φαγητό. Ξεκίνησε μια μακροχρόνια σχέση με την γαλλίδα εκδότρια του Playboy, Annick Geille, μετά την συνέντευξη που έδωσε η Σαγκάν στο ίδιο περιοδικό.
Το 1973, είκοσι χρόνια μετά το "Καλημέρα θλίψη", με άφθονο ποτό, γάμους, έρωτες, ξενύχτια, ναρκωτικά, η Φρανσουάζ Σαγκάν πάσχει από βαριά κατάθλιψη και εισάγεται σε νευρολογική κλινική. Οταν γίνεται 40 ετών, ελαττώνει το ποτό διότι μια τεράστια κύστη έχει αναπτυχθεί στο πάγκρεας. Επισκεπτόταν τα φαρμακεία με βουλιμία και κατάπινε χαπάκια σαν να ήταν καραμέλες. Ηρεμιστικά για να χαλαρώσει, διεγερτικά για να σηκωθεί από το κρεβάτι, αμφεταμίνες για να πάρει εμπρός, ασπιρίνες σε κάθε ευκαιρία: να μην υποφέρει, αυτό ήταν το κύριο μέλημά της. Έπαιρνε Maxiton τη δεκαετία του 1950, Corydrane τη δεκαετία του 1960, προτού βυθιστεί στην κοκαΐνη. Κατανάλωνε τρία-τέσσερα γραμμάρια κοκαΐνης καθημερινά.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2003 καταδικάστηκε σε δώδεκα μήνες φυλάκιση με αναστολή για φορολογική απάτη. Της πήραν τη βίλα και τα συγγραφικά της δικαιώματα, παρόντος και παρελθόντος. Δεν είχε λεφτά ούτε για ένα πακέτο τσιγάρα. Tο χειρότερο ήταν ότι η κοκαΐνη της είχε απορροφήσει κάθε ικμάδα ζωντάνιας. Λίγο πριν από τον θάνατό της πήγε στην Πορτογαλία με τη φίλη της Φλοράνς. Κατέβαινε στην παραλία με ένα μπουκάλι ουίσκι ανά χείρας. Ζούσε τις τελευταίες της στιγμές. Πέθανε το 2004 σε ηλικία 69 ετών.
*Με στοιχεία από el.wikipedia.org
Photo: YouTube
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
