Η Φρίντα Κάλο πέθανε το 1954 σε ηλικία 47 ετών αφήνοντας πίσω της πολύ πλούσιο καλλιτεχνικό έργο. Λόγω ενός ατυχήματος που είχε μικρή, πέρασε τη ζωή της μέσα σε έντονους πόνους, η οποίοι την καθόρισαν. Τόσο οι πόνοι όσο και ο έρωτάς της για τον Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα σημάδεψαν την ύπαρξή της. Η ιστορία της ζωής της, μέσα από τα ίδια της τα λόγια.
1. Γεννήθηκα σκύλα, γεννήθηκα ζωγράφος.
2. Πόδια, τι σας χρειάζομαι; Έχω φτερά για να πετάξω.
3. Ζωγραφίζω λουλούδια που δε θα πεθάνουν ποτέ.
4. Είχα δύο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν με το λεωφορείο, το άλλο ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο ήταν χειρότερος από το λεωφορείο.
5. Ζωγράφισα αυτοπορτραίτα γιατί έχω μείνει τόσο καιρό μόνη μου, ώστε με ξέρω καλύτερα από τον καθένα.
6. Είμαι η μούσα του εαυτού μου.
7. Έχω χαρακτηριστεί ως σουρεαλιστής αλλά δεν είμαι. Ποτέ δε ζωγράφισα τα όνειρά μου. Ζωγράφισα την πραγματικότητά μου.
8. Είμαι πολύ άρρωστη. Έχω σπάσει. Αλλά είμαι χαρούμενη που είμαι ζωντανή και μπορώ να ζωγραφίσω.
9. Πίνω για να πνίξω τις πίκρες μου αλλά αυτές έμαθαν να κολυμπάνε.
10. Μπορούμε να αντέξουμε περισσότερα απ' όσα νομίζουμε ότι μπορούμε.
11. Η τραγωδία είναι είναι το πιο γελοίο πράγμα.
12. Ο Ντιέγκο ήταν τα πάντα μου: Το παιδί μου, ο εραστής μου, το σύμπαν μου.
13. Δεν μπορώ να μιλήσω για τον Ντιέγκο ως το σύζυγό μου, γιατί αυτός ο όρος θα ακουγόταν ανόητος δίπλα στον Ντιέγκο. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα είναι ο σύζυγος καμίας γυναίκας.
14. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα γύρω από τα ψέματα του Ντιέγκο, είναι ότι αργά ή γρήγορα θα εξαγριώσουν αυτόν αντί για μένα. Όχι για την ψευτιά που κρύβεται στις κατά φαντασίαν ιστορίες του αλλά για την προφητική αλήθεια που ενυπάρχει μέσα στο ψέμα του.
15. Παλιότερα σκεφτόμουν ότι είμαι μάλλον είμαι το πιο παράξενο πλάσμα του πλανήτη. Μετά αναθεώρησα, δεν μπορεί, λέω, θα' ναι κι άλλοι που θα αισθάνονται το ίδιο αλλόκοτα και ανένταχτα όπως εγώ. Λοιπόν, ελπίζω να μπορέσω να μεταφέρω το μήνυμα σε όλους εσάς, εκεί πέρα έξω: Ναι, είναι αλήθεια, είμαι εδώ και είμαι τόσο τραγελαφική όσο κι εσείς.
16. Δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από έναν άνθρωπο που γελάει. Το γέλιο είναι δύναμη.
17. Είναι τόσο "διανοούμενες" και σάπιες που δεν τις αντέχω πλέον. Θα προτιμούσα να καθίσω στο πάτωμα μιας αγοράς στην Toluca και να πουλάω τορτίγιες, παρά να συνδιαλλαχτώ με όλες αυτές τις καλλιτεχνικές σκύλες του Παρισιού.
18. Αφήνω πίσω τα πορτραίτα μου, έτσι ώστε να μείνω παρούσα όλες τις μέρες και τις νύχτες που θα είμαι απούσα, δεν θα είμαι πλέον εδώ.
19. Το πιο σημαντικό πράγμα για κάποιον στην Gringolandia (slag έκφραση για το Μεξικό), είναι η ίδια η φιλοδοξία να γίνει κάποιος. Εγώ, ειλικρινά, δεν έχω την παραμικρή φιλοδοξία να γίνω κάποια.
20. Όλοι μου οι πίνακες κουβαλάνε το μήνυμα του πόνου.
21. Ο πόνος, η ευχαρίστηση και ο θάνατος δεν είναι παρά η πρόοδος της ύπαρξης. Και η κατανόηση αυτής της προόδου δεν είναι παρά μια πόρτα στη διανόηση.
22. Θέλω να εισβάλλω στο πιο σκοτεινό (σου) οτιδήποτε.
23. Μόνο ένα βουνό μπορεί να γνωρίζει τον πυρήνα ενός άλλου βουνού.
24. Θα ήθελα να τα κάνω όλα πίσω από την κουρτίνα της τρέλας μου: να περιποιηθώ τα λουλούδια μου, να ζωγραφίσω τον πόνο και την τρυφερότητα, να γελάσω με την βλακεία των ανθρώπων. Και οι άλλοι να λένε "την καημένη, είναι τρελή". Η τρέλα είναι η απόλυτη διαφυγή από την πραγματικότητα.
25. Ελπίζω η ύπαρξη του καθενός να είναι χαρούμενη. Και εύχομαι να μην του ξανασυμβεί.
