Την άνοιξη του 1942 δύο χιλιάδες ανύπαντρες γυναίκες από τη Σλοβακία μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η Έλενα Σιτρόνοβα, που είχε την «τύχη» να βρεθεί να εργάζεται στις λιγότερο δυσμενείς για τα δεδομένα του στρατοπέδου συνθήκες, σε μια ομάδα που αποκαλούνταν «Καναδάς», τα μέλη της οποίας διαχώριζαν τα πολύτιμα είδη των κρατουμένων και τα έστελναν πίσω στη Γερμανία.
Από καθαρή τύχη, η πρώτη μέρα της Έλενα στην ομάδα «Καναδάς» συνέπεσε με τα γενέθλια ενός από τους φρουρούς των SS που επέβλεπε τις εργασίες διαχωρισμού. Ήταν ένας Αυστριακός ονόματι Φραντς Βουνς.
«Στο διάλειμμα για φαγητό» θυμόταν αργότερα η Έλενα, «το αφεντικό μάς ρώτησε αν μπορούσε κάποιος να τραγουδήσει ή να αφηγηθεί κάτι ωραίο, για τα γενέθλια του φρουρού των SS». Η Έλενα ήταν μία από εκείνες που επιλέχθηκαν να τραγουδήσουν. Ο αξιωματικός ξελογιάστηκε μαζί της. Αφού του τραγούδησε ντροπαλά το τραγούδι των γενεθλίων με δάκρυα στα μάτια, ο Βουνς ζήτησε το νεαρό κορίτσι με την όμορφη φωνή να συνεχίζει να εργάζεται στην ομάδα του «Καναδά». Μόλις της είχε σώσει τη ζωή.
Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Βουνς γοητευόταν όλο και περισσότερο από την Έλενα. Την κοιτούσε με ευγένεια, με τρυφερότητα, χωρίς την ωμότητα της σεξουαλικής επιθυμίας που επιδείκνυαν άλλοι συνάδελφοί του, η οποία συχνά κατέληγε στην κακοποίηση κάποιων κρατουμένων.
Με τον καιρό, η σχέση ανάμεσα στην Έλενα και τον Φραντς έγινε πιο δυνατή. Η καλοσύνη που είχε δείξει ο στρατιωτικός στην κρατούμενη την κέρδισε και μαλάκωσε την καρδιά της, που είχε σκληρύνει από τη θλίψη και τη βαρβαρότητα. Κάποτε ο Βουνς κατάφερε να σώσει την αδερφή της Έλενα από τον θάλαμο αερίων.
«Με το πέρασμα του χρόνου, ήρθε η στιγμή να τον αγαπήσω αληθινά. Ρίσκαρε τη ζωή του [για μένα] πάνω από μία φορές». Αυτή η ομολογία της Έλενα απείχε πολύ από την αρχική αντίδρασή της ότι «θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να είναι με κάποιον από τα SS». Κι όμως σταδιακά οι συνθήκες άλλαξαν προς το καλύτερο και η Έλενα άρχισε να τρέφει ρομαντικά αισθήματα για τον Φραντς.
Η σχέση τους ήταν απαγορευμένη, ωστόσο, και περιοριζόταν στην ανταλλαγή βλεμμάτων, λέξεων και σύντομων σημειωμάτων που γλιστρούσε ο ένας στα χέρια του άλλου όταν διασταυρώνονταν οι δρόμοι τους.
Όταν τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Βουνς άρχισε να αναζητά απελπισμένα την Έλενα. Αφιέρωσε δύο ολόκληρα χρόνια αναζητώντας την οπουδήποτε πίστευε ότι θα μπορούσε να έχει μεταφερθεί η κρατούμενη από τη Σλοβακία. Το 1972 συνελήφθη και πέρασε από δίκη. Η Έλενα κατέθεσε υπέρ του και τελικά ο Βουνς απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.
Info: Η ιστορία αυτή γράφτηκε από τη Μόνικα Γκονζάλεζ Αλβάρεζ, μια Ισπανίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα του καινούριου βιβλίου « Amor y horror nazi. Historias reales en los campos de concentración» (Αγάπη και τρόμος στο ναζισμό. Αληθινές ιστορίες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης» που μπορείτε να βρείτε στα ισπανικά στο Amazon.
Δες παρακάτω ένα βίντεο με την ιστορία της Έλενα και του Φραντς οπτικοποιημένη με σκίτσα.
