Αποτελεί το αντικείμενο του πόθου εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο και αντιπροσωπεύει το απόλυτο σύμβολο κύρους και κοινωνικής καταξίωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι η διάσημη τσάντα Louis Vuitton, το παγκόσμιο λογότυπο ευδαιμονίας, έχει να ανταγωνιστεί κυρίως τον "πλαστό" εαυτό της, καθώς είναι το νούμερο ένα προϊόν που "πλαστογραφείται".
Η γέννηση ενός θρύλου
Όλα αυτά βέβαια φυσικά ούτε θα μπορούσε να τα φανταστεί ο ιδρυτής της εταιρείας Λουί Βιτόν, όταν στα μέσα του 19ου αιώνα θα άνοιγε μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στην εμπορική καρδιά του Παρισιού. Γεννημένος το 1821 σε ένα χωριό της ανατολικής Γαλλίας, είχε την ατυχία να χάσει τη μητέρα του σε νεαρή ηλικία. Ο αγρότης πατέρας του παντρεύτηκε ξανά, με την μητριά του να είναι ιδιαίτερα αυστηρή και σκληρή απέναντι στο μικρό. Αποφασισμένος να εγκαταλείψει την πατρική εστία, αναζήτησε, σε ηλικία 14 ετών, την τύχη του στο Παρίσι. Ανήμπορος να καλύψει τα οδοιπορικά του, διανύει τα 460 χιλιόμετρα της διαδρομής πεζοπορώντας. Το ταξίδι αυτό των 470 χιλιομέτρων, του πήρε δύο χρόνια, με τα πόδια, ενώ κατά τη διάρκεια της πορείας του, σταματούσε σε χωριά και πόλεις, όπου έκανε περίεργες δουλειές, για να επιβιώσει και τελικά το 1837, να κατορθώσει, να φτάσει στο Παρίσι.
Ο έφηβος πλέον Vuitton, φτάνοντας στο Παρίσι, εν μέσω της Βιομηχανικής Επανάστασης, έγινε μαθητευόμενος malletier σε ένα επιτυχημένο εργαστήριο κατασκευής κιβωτίων συσκευασίας- μία τέχνη, αρκετά αξιοσέβαστη για την εποχή- υπό τον επιτυχημένο κατασκευαστή και συσκευαστή κουτιών, Monsieur Marechal. Από τότε και μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, η φήμη του εκτοξεύτηκε, κατακτώντας τον τίτλο, του ενός από τους καλύτερους τεχνίτες σε όλο το Παρίσι, αφού τα ταξίδια είχαν γίνει αρκετά δημοφιλή και όλοι, σχεδόν, χρειάζονταν ανθεκτικές αποσκευές.
Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το 1851, η σύζυγός του Ναπολέοντα και Αυτοκράτειρα της Γαλλίας, Eugenie de Montijo, τον διόρισε ως τον προσωπικό της malletier. Η αυτοκράτειρα ήθελε τις αποσκευές του Louis Vuitton, ώστε να συσκευάζει όμορφα τα ρούχα της, για να τα μεταφέρει από το παλάτι Tuileres, στο Château de Saint-Cloud και σε διάφορα παραθαλάσσια θέρετρα.
Ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια που εργάστηκε ως υπάλληλος μέσα στην ελίτ της κοινωνίας του Παρισιού, το 1854, σε ηλικία 33 ετών, αποφάσισε μετά το γάμο του με την 17χρονη καλλονή Clemence-Emilie Parriaux, να κάνει το πρώτο του επιχειρηματικό βήμα και να ανοίξει στο Παρίσι το δικό του κατάστημα.
Η ταμπέλα έξω από το μαγαζί έγραφε "Πακετάρουμε με ασφάλεια τα πιο εύθραυστα αντικείμενα. Ειδικευόμαστε στη συσκευασία ειδών μόδας", ενώ η φήμη του πλέον πέρασε τα γαλλικά σύνορα.
To 1858, o Louis Vuitton, εμπνευσμένος από την εταιρεία δερμάτινων ειδών, HJ Cave and Sons, του Λονδίνου, δημιουργεί ένα νέο είδος χειραποσκευής. Ο Vuitton παρουσίασε τις νέες, επαναστατικές χειραποσκευές, κατασκευασμένες από γκρι καμβά, σε παραλληλόγραμμο σχήμα, όπου αποθηκεύονταν περισσότερα πράγματα, ενώ ταυτόχρονα ήταν ελαφρύτερες και πιο ανθεκτικές από τα προηγούμενα μοντέλα. Τα ταξιδιωτικά κιβώτια Louis Vuitton, ήταν δυνατά και πανέμορφα, με τα κομψά μονογράμματα και το λακαρισμένο δέρμα. Μετέφεραν τα ρούχα και τα αξεσουάρ των κυριών, στους πιο κακοτράχαλους δρόμους, ενώ ήταν ανθεκτικά στη λάσπη και στις λακκούβες των δρόμων του Παρισίου, της εποχής.
Τότε τα μπαούλα είχαν στρογγυλό καπάκι, για να μπορεί να κυλάει από πάνω τους η βροχή ή τα νερά, από τα ταξίδια που τότε γίνονταν με ατμόπλοια και οι αποσκευές ήταν συνήθως εκτεθειμένες. Επίσης, άρχισε να φτιάχνει μπαούλα με καραβόπανο, αντί για δέρμα, κάτι που τα έκανε ανθεκτικά και αδιάβροχα.
Και κάπως έτσι, οι αποσκευές του έκαναν το γύρο του κόσμου.Το διάσημο μπαούλο του ήταν ιδανικό για τον Γάλλο υπηρέτη που επισκέπτονταν το Λονδίνο ή για τη δούκισσα που ταξίδευε στην Αμερική.
Αυτή η ζήτηση της ορθογώνιας αποσκευής, είχε τόσο μεγάλη επιτυχία στα ταξίδια με τρένο, που ο Vuitton χρειάστηκε να μεταφέρει τη δουλειά σε ένα μεγαλύτερο εργαστήριο, έξω από το Παρίσι.
Ο Vuitton σχεδίασε, επίσης, την πρώτη κλειδαριά ασφαλείας στον κόσμο. Όλα τα μοτίβα κλειδώματος φυλάσσονταν με ασφάλεια στις αίθουσες εργασίας της Vuitton και καταχωρίζονταν με το όνομα του ιδιοκτήτη σε περίπτωση που χρειαζόταν άλλο κλειδί.
Το 1867, ο Vuitton τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο στην Exposition Universelle, μια διεθνή έκθεση που διοργάνωσε ο Ναπολέων στο Παρίσι, γεγονός που φυσικά, αύξησε περαιτέρω τη δημοτικότητά του.
Αργότερα, όμως, κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου, το 1870-71, το εργαστήριο του, λεηλατήθηκε και καταστράφηκε. Ως αποτέλεσμα, η ζήτηση μειώθηκε απότομα και το προσωπικό του έφυγε. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, η Vuitton ανοικοδομήθηκε δημιουργώντας ένα νέο κατάστημα στην 1 Rue Scribe, στην καρδιά του Παρισιού.
To 1872, o μπεζ και κόκκινος ριγέ LV καμβάς μπήκε στις ζωές των Γάλλων και απευθυνόταν κυρίως στη νέα παριζιάνικη ελίτ.
Το 1885 άνοιξε το πρώτο του κατάστημα στο Λονδίνο, ενώ 3 χρόνια αργότερα, παρουσίασε την σειρά Damier Canvas. Τον Louis Vuitton, ακολούθησε ο γιος του, Georges Vuitton, που έφερε την σειρά Monogram Canvas, για να προστατεύσει την μάρκα από την αντιγραφή.
Εργατικός και πρωτοπόρος συνέχισε να εργάζεται ταπεινά μέχρι το θάνατό του στην ηλικία των 72 ετών στις 27 Φεβρουαρίου 1892. Άφησε την τελευταία του πνοή στο τιμόνι της εταιρείας.
Τον διαδέχεται ο γιος του Ζορζ, ο οποίος την απογείωσε και την έκανε γνωστή παγκοσμίως. Έως το 1914 είχε ανοίξει υποκαταστήματα σε μεγάλες πόλεις του κόσμου σε Νέα Υόρκη, Αλεξάνδρεια, Ουάσιγκτον, Βομβάη και Μπουένος Άιρες.
Το 1987 η εταιρία έχασε τον οικογενειακό της χαρακτήρα, συνενώθηκε με την εταiρία ποτών Moet et Chanton and Hennesy και σήμερα είναι γνωστή στην αγορά με την επωνυμία LVHM. Το 1997 εισήλθε στο χώρο του επώνυμου ετοίμου ενδύματος και παρουσίασε την πρώτη κολεξιόν.
Όλα όσα δεν γνωρίζουμε για τον διάσημο οίκο
Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, ο οίκος Louis Vuitton είναι το 14ο πιο πολύτιμο brand στον πλανήτη.
Όλες οι αυθεντικές τσάντες Louis Vuitton είναι χειροποίητες. Για κάθε τσάντα, απαιτείται περίπου μία εβδομάδα εργασίας.
Επίσης, όλες οι τσάντες Louis Vuitton είναι αδιάβροχες. Γι’ αυτό είναι και τόσο ακριβές.
Το 2013, ο Kanye West ανέφερε το brand σε ένα τραγούδι του 19 φορές.
Το διάσημο μονόγραμμα του οίκου έκανε το ντεμπούτο του το 1896 και αποτέλεσε έναν τρόπο για να καταπολεμηθούν οι απομιμήσεις.
Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την μάστιγα των απομιμήσεων, διαθέτει τα προϊόντα της αποκλειστικά μέσω των δικών της καταστημάτων (παρεμπιπτόντως, διατηρώντας τον πλήρη έλεγχο κατά τη σχεδίαση, παραγωγή και διανομή, έχει καταφέρει να διευρύνει τα περιθώρια κέρδους της, που είναι τα πιο υψηλά στον κλάδο), με μικρές εξαιρέσεις για κάποιους εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους, ενώ έχει δημιουργήσει ειδικό τμήμα με υπαλλήλους το οποίο συντονίζει στρατιές ντετέκτιβ και δικηγόρων σε όλο τον κόσμο για την προστασία της φήμης της.
