To νεαρότερο άτομο που καταδικάστηκε ποτέ σε θάνατο στις ΗΠΑ στον 20ο αιώνα, ήταν μόλις 14 ετών όταν εκτελεστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα στις 16 Ιουνίου 1944.
Ο Τζορτζ Στίνι γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1929, στο Alcolu της Νότια Καρολίνα. Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά μιας Αφροαμερικανικής οικογένειας. Η πόλη του ήταν μικρή και χωρίζονταν σε δύο μέρη με γραμμές τρένου, για να διαχωρίζονται οι λευκοί από τους μαύρους. Εκείνος ήταν ταραχοποιός, αλλά ποτέ δεν δημιούργησε κάποιο σημαντικό πρόβλημα. Ώσπου, κατηγορήθηκε για φόνο.
Στις 24 Μαρτίου του 1944, η Μπέτυ 11 ετών και την Μαίρη 7 αντίστοιχα, έκαναν ποδήλατο ψάχνοντας για λουλούδια. Τα δύο λευκά κορίτσια βρισκόταν στην "μαύρη πλευρά" της πόλης, όταν συνάντησαν τον Τζορτζ Στίνι με την μικρότερη αδελφή του, Aime. Τα κορίτσια έψαχναν για λουλούδια. Οι Στίνι τους κατατόπισαν για το που θα βρουν τα λουλούδια και αυτήν ήταν η τελευταία φορά που εθεάθησαν τα κορίτσια.
Όταν τα κορίτσια δεν επέστρεψαν σπίτι εκείνο το βράδυ, σήμανε συναγερμός σε όλη την κοινότητα. Στις έρευνες συμμετείχε και ο πατέρας του Στίνι.
Ωστόσο, δεν κράτησαν πολύ. Τα κορίτσια βρέθηκαν την επομένη, στις 2:30 τα ξημερώματα σε έναν πλημμυρισμένο λάκκο. Ο ιατροδικαστής υποστηρίζει πως τα κορίτσια κατέληξαν από επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στο κεφάλι και στο πρόσωπο από ένα άγνωστο αντικείμενο με μια μικρή στρογγυλή κεφαλή περίπου στο μέγεθος ενός σφυριού. Το φονικό όπλο δε βρέθηκε, όμως, ποτέ.
Η αστυνομία μαθαίνει πως ο Στίνι ήταν ο τελευταίος που είδε τα κορίτσια. Τον συλλαμβάνουν και τον ανακρίνουν χωρίς δικηγόρο ή μάρτυρες. Κρίνεται ένοχος, με την αστυνομία να υποστηρίζει πως ομολόγησε τους φόνους. Γραπτή ομολογία, όπως συνηθίζεται, δεν υπάρχει. Υπάρχουν, ωστόσο, δυο εκδοχές για το τι έγινε.
Στην πρώτη, ο Στίνι δέχτηκε επίθεση από τα κορίτσια όταν προσπάθησε να βοηθήσει την μια, που είχε πέσει στον λάκκο. Τις σκότωσε σε αυτοάμυνα. Στην άλλη, ακολούθησε τα κορίτσια και επιτίθεται πρώτα στην Μαίρη και στη συνέχεια στην Μπέτυ. Ο τότε κυβερνήτης της περιοχής, Johnston, προσθέτει στην κατηγορία τον διπλό βιασμό της Μπέτυ κάτι που αρνούνται οι ιατροδικαστές.
Ο Στίνι οδηγείται στη φυλακή για 83 μέρες
Οι γονείς του έχουν το δικαίωμα να τον δουν μόνο μια φορά. Στις 16 Ιουνίου του 1944, οδηγείται σε μια δίκη δυο ωρών. Ο συνήγορος του, Charles Plowden, δεν παρουσίασε αποδεικτικά στοιχεία ή μάρτυρες, ούτε ανέκρινε τους αστυνομικούς που συνέλαβαν το αγόρι. Δέχτηκε κάθε κατηγορία ασυζητητί. Το δικαστικό επιτελείο, όλοι λευκοί άνδρες, θα τον κρίνει ένοχο για φόνο πρώτου βαθμού μετά από συνδιάσκεψη 10 λεπτών.
Ο Τζορτζ Στίνι θανατώνεται την ίδια ημέρα στην ηλεκτρική καρέκλα.
Η υπόθεση, όμως, δεν ξεχάστηκε. Μια ομάδα δικηγόρων, αφού διάβασε για την υπόθεση σε άρθρα της κοινότητας, άνοιξε ξανά τον φάκελο, το 2004. Βρίσκουν στοιχεία και ανακρίνουν μάρτυρες. Η μικρή αδερφή του Τζορτζ Στίνι, Aime, βρίσκονταν μαζί του κατά την ώρα των φόνων. Το αίμα που βρέθηκε έξω και μέσα στον λάκκο, ήταν πολύ λίγο ώστε τα κορίτσια να είχαν σκοτωθεί εκεί. Ο συγκρατούμενος του, Wilford "Johnny” Hunter, καταθέτει πως το αγόρι υποστήριζε πάντα την αθωότητα του και πως η αστυνομία τον ανάγκασε να δηλώσει ένοχος.
Ο George Frierson, μάλιστα, ένας από τους δικηγόρους της οικογενείας δήλωσε πως υπάρχει μια ομολογία για τους φόνους. Ένας ετοιμοθάνατος εκμυστηρεύτηκε στην οικογένεια του πως αυτός ήταν υπαίτιος των φόνων. Η οικογένεια το επιβεβαιώνει, αλλά εκείνος έχει πια πεθάνει. Οι οικογένειες των κοριτσιών, από την άλλη, αρνούνται την ύπαρξη της ομολογίας.
Στις 17 Δεκεμβρίου 2014, η υπόθεση πηγαίνει στα χέρια της δικαστή Carmen T. Mullen, η οποία κρίνει την δίκη "σκληρή και ασυνήθιστη". Η διαδικασία της δίκης παραβίασε το Δίκαιο. Επισημαίνει πως τίποτα δεν έγινε για την υπεράσπιση του παιδιού και πως η δίκη είναι άκυρη.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του, και μέχρι την εκτέλεση του κουβαλούσε μια Βίβλο στα χέρια του υποστηρίζοντας την αθωότητα του. Θανατώθηκε δεχόμενος 5.830 volt στο κεφάλι.
