Από τον Στάθη Σαμαντά
Για μένα ο Χριστιανισμός είναι η καλύτερη θρησκεία. Θα σταθώ φυσικά στον τρόπο με τον οποίο έχω αποφασίζει να ζω εγώ τη ζωή μου και όχι στην παρουσίαση της θρησκείας με τον τρόπο της εκκλησίας. Ο Χριστιανισμός έχει όλα εκείνα τα σύμβολα και τις ερμηνείες που χρειάζεται ο άνθρωπος για να συνεχίσει την επίγεια ζωή του αντλώντας δύναμη.
Ο Χριστός είναι ένας ‘’καθρέφτης’’ για τον άνθρωπο μέσα στον οποίο βλέπει τον εαυτό του, τις επιθυμίες του, τα στραβά του, τα καλά του και γενικά τον ψυχισμό του. Ο Χριστός λειτουργεί σαν τον ψυχολόγο. Δεν θα σε κρίνει αλλά θα προσπαθήσει να σε καταλάβει. Να καταλάβει τη φύση της επιθυμίας από την οποία ξεκινάνε όλα, όλες μας οι πράξεις οι οποίες μας φέρνουν σε επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Είναι μια θρησκεία η οποία χρησιμοποιεί σύμβολα. Η έννοια για να οπτικοποιηθεί, πρέπει να γίνει ένα σύμβολο, μια εικόνα για να επικοινωνηθεί.
Αυτές οι έννοιες/σύμβολα, αν καθίσει κανείς να τα ερμηνεύσει και προσπαθήσει να τα προσαρμόσει στην ανθρώπινη πραγματικότητα τότε θα μπορέσει να δει πως πίσω από όλες τις φαινομενικά εξωπραγματικές θεωρίες περί σωτηρίας της ψυχής και αγάπης μεταξύ αλλήλων, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια. Αυτό πως γίνεται; Μόνο όταν πάρει κανείς μια από αυτές τις λέξεις και τις προσαρμόσει στην δική του ζωή, στο δικό του το πρόβλημα. Παγκόσμιες και διαχρονικές έννοιες, μπορούν ταυτόχρονα να έχουν μια πολύ προσωπική σημασία για εμάς, για το προσωπικό μας πρόβλημα αλλά ταυτόχρονα να έχουν σημασία σε παγκόσμιο επίπεδο, για παγκόσμια προβλήματα. Μόνο αν κάτσει κανείς και το συζητήσει με τον άλλον (δηλαδή επικοινωνία) θα δει πως τελικά το δικό του πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό του αλλά το βιώνουν και άλλοι άνθρωποι.
Όλοι με τη βοήθεια μιας έννοιας/συμβόλου με διπλή δύναμη. Παίρνω δύναμη από την έννοια/σύμβολο (πίστη, κατανόηση, υπομονή, αγάπη) σαν μονάδα, σαν άνθρωπος αλλά ταυτόχρονα το ίδιο κάνει και ένας άλλος κάπου αλλού. Και όλοι μαζί κάνουμε το ένα. Πρόκειται για επικοινωνία.
Σκέφτομαι πως όταν κανείς προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στην έννοια του Χριστού, ίσως να νιώθει μια αμηχανία, μια εσωτερική πάλη με τον ίδιο του τον εαυτό, μια ταπείνωση ίσως απέναντι σε κάτι που το μόνο που τον ρωτάει είναι να μιλήσει ή να ανοίξει μια εσωτερική κουβέντα για το κίνητρο της επιθυμίας του, τον οποίο τον οδηγεί να κάνει κάτι, το οτιδήποτε. Πρόκειται περί εσωτερικής σύνδεσης του ίδιου μας του εαυτού με το εγώ του. Εσωτερικής επικοινωνίας. Το κίνητρο αυτό είναι η έλλειψη η οποία δημιουργεί ένα άγχος.
Όταν κάτι μας λείπει, ότι και αν είναι αυτό, λόγω του άγχους κινούμαστε να βρούμε το άλλο του μισό για να κουμπώσουν τα κομμάτια του παζλ της επιθυμίας και να την βιώσουμε. Δηλαδή να εισπράξουμε ευχαρίστηση. Η τροφή της ψυχής είναι η χαρά και νικητής του άγχους. Εδώ μιλάμε για το συναίσθημα της εσωτερικής πληρότητας το οποίο δημιουργήθηκε με τη συμβολή δύο ανθρώπων. Δηλαδή επικοινωνία.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε και την έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι. Κανένας Χριστός.
Ο ένας έδωσε το ένα κομμάτι του παζλ και ο άλλος ένα άλλο. Φανταστείτε το αυτό να γίνεται κάθε μέρα, σε όλες τις χώρες, σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε και την έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι. Κανένας Χριστός. Αν αποδεσμεύσουμε τον Χριστό από τα άσχημα πράγματα που μας συμβαίνουν στην πραγματικότητα, τότε μόνο θα τον δούμε όπως βλέπουμε ένα μικρό παιδί που θέλει να μας δώσει την αγάπη του. Τα παιδιά έχουν το προτέρημα πώς ότι και να κάνουν δικαιολογούνται, λόγω της φύσης τους. Τα παιδιά είναι τα μόνα τα οποία μπορούν να κυκλοφορούν γυμνά χωρίς την επιθετικότητα του σεξ των ενηλίκων.
Λένε πως τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά.
Πολύ θα ήθελα να περπατάω γυμνός στο δρόμο, ψυχικά απαλλαγμένος από τα άγχη των επιθυμιών μου. Να γίνω ξανά παιδί μέσω της γύμνιας μου.
Καλές γιορτές!