Μπαίνει σε ένα χώρο. Βλέπει τα πάντα. Δε βιάζεται να μιλήσει. Όταν μιλήσει σκοράρει. Δεν έχει μόνο διαβάσει, με ακρίβεια, ανάμεσα στις γραμμές, που λένε και οι Άγγλοι, έχει ακούσει και μεταξύ των τόνων. Το χιούμορ του μοιάζει με τσάτνεϊ: πικάντικο και ερεθιστικό. Ο Χρήστος Ξανθάκης έχει μία αδυναμία στα ψιλά γράμματα. Σε αυτά που είτε ασκόπως αγνοούνται είτε δε φαίνονται με γυμνό μάτι. Η παρατηρητικότητα είναι η μεγαλύτερη τέχνη κι αυτός είναι πρωτομάστορας.
Πριν δυο χρόνια περίπου εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Βερολίνο». Σήμερα επιστρέφει με το «Τζαζ».
«Είναι ένα βιβλίο που μοιάζει με μακρόσυρτο σόλο σε ένα μπαρ γεμάτο καπνούς, θορύβους και αναθυμιάσεις αλκοόλ. Περνάει ο ήχος της τρομπέτας πάνω απ’ τους θαμώνες και τους καλεί να σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους και ν’ ακούσουν τους στίχους. Τις λέξεις του αυτοσχεδιασμού, που αναζητούν κρυφά και φανερά μηνύματα, σε έναν κόσμο που διαρκώς καταρρέει και διαρκώς ισορροπεί. Σαν ένα ποίημα που καταβροχθίζει τον εαυτό του, αφήνοντας πίσω του φωνήεντα και σύμφωνα ατάκτως ερριμμένα» εξηγεί ο ίδιος.
Ο παρακάτω ζιγκ ζαγκ διάλογος είναι ενδεικτικός του απολαυστικού τρόπου σκέψης του δημοσιογράφου/ποιητή, ο οποίος έχει ένα ακόμα υπερατού: κάποιες φράσεις του μπορεί να σου κολλήσουν για πάντα στο μυαλό.
- Τι άλλο σε φτιάχνει εκτός από το γράψιμο.
Να τρώω γλυκά χωρίς έλεος, να κάθομαι στον ήλιο δίχως άγχος, να παίζω με τους γάτους μου άνευ γκρίνιας.
- Όταν δεν γράφεις...
Χαζολογάω!
- Μια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής.
Αγάπη.
- Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει σαν τσίχλα.
«Θα ‘μαι πάντα εγώ, μεσ’ στο όπλο σου σφαίρα».
- Μία φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει.
«It’s a strange world. Some people get rich and others eat shit and die». Από το βιβλίο “Generation of swine” του Hunter S. Thompson.
- Μια ταινία που σε πήρε ο ύπνος.
Ο «Αστακός».
- Μια φουλ αισιόδοξη πρόταση.
Δεν είμαι αισιόδοξος.
- Και ο θεός (σου) έφτιαξε την Κυριακή για να…
Πηδιόμαστε σαν άνθρωποι.
- Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει…
Σαλονίκη φιλαράκι.
- Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Τους μαλάκες.
- Το πιο τρελό σου όνειρο/μεγαλύτερο απωθημένο;
Να ήμουν μπασκετμπολίστας.
- Κάτι που νοσταλγείς από την προ μνημονίου εποχή;
Τα αυτοκίνητα χωρίς GPS.
- Αγαπάς/Σιχαίνεσαι τα social media γιατί...
Αγαπάω τα social media γιατί επέτρεψαν σε βλαμμένα σαν εμένα να εκφράζονται χωρίς περιορισμούς καθωσπρεπισμού και καλολογίας.
- Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
Για να ζουρλαίνομαι όπως έβαζα τον δίσκο στο πικάπ και τον χάιδευε η βελόνα.
- Μία ματαιόδοξη συνήθειά σου.
Κρέμα ματιών.
- Ένα ψέμα που λες συχνά…
Κάθε μέρα που ξυπνάει εκείνη που κοιμάται πλάι μου, με ρωτάει τι ώρα είναι. Κάθε φορά, κάθε πρωί, ό,τι ώρα και να είναι, της λέω «δωδεκάμιση».
- Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσό τους;
Έρωτας είναι να σκας, να πλαντάζεις, να μη χωράς στο δέρμα σου. Αγάπη είναι η βαθιά, μεγάλη θάλασσα. Ανάμεσα δεν έχει, ανάμεσα νομίζουν ότι έχει οι στιχουργοί του Γιάννη Πλούταρχου και του Γιάννη Πάριου.
- Το καρτούν που θα ήθελες να έχεις guest star στο πάρτι γενεθλίων σου.
Τον Ντάφυ Ντακ, βεβαίως.
- Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει.
Με την κολλητή μου πηγαίναμε σε γνωστό κυριλέ σούπερ μάρκετ των Βορείων προαστίων και βάζαμε κρυφά στα καρότσια ανύποπτων πελατών πανάκριβα προϊόντα που κατεβάζαμε από τα ράφια. Σολομούς, χαβιάρια, σαμπάνιες κλπ. κλπ. Έτσι για να τους έρθει κόλπος στο ταμείο!
- Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει.
Εκείνη που κοιμάται πλάι μου, με λέει «ψιψίκο».
- Μία λέξη της εποχής που έχεις βαρεθεί να ακούς.
Ανατρεπτικό.
- Μία αθώα βρισιά.
Κόπανος!
- Τι σε κάνει να σκας στα γέλια;
Old british humour, only
- Τι σε θυμώνει;
Όταν βαράνε γυναίκες, παιδιά, ζωάκια.
- Πώς εκτονώνεις τα νεύρα σου;
Δεν εκτονώνω τα νεύρα μου. Γι’ αυτό υποφέρω.
- Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Δεν θα μεγαλώσω. Πάσχω από σπάνια τροπική ασθένεια και λίαν συντόμως θα εγκαταλείψω τα εγκόσμια.
- Υπάρχει ζωή μετά τα 70;
Δες προηγούμενη ερώτηση.
