Ο Γιώργος Μαλεκάκης απεικονίζει τη στιγμή. Αυτή είναι η δουλειά του. Επίσης παγώνει τον χρόνο δημιουργώντας ένα είδος αιωνιότητας. Αυτή είναι η δουλειά του φωτογράφου. Ζει στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη συγκεκριμένα, σε ένα σπίτι με θέα «την Αθήνα πιάτο». Ζει εκεί από επιλογή. Η κουβέντα μας συνοδεύεται από μία ιστορία φωτογραφιών του ίδιου.
-Γιατί διάλεξες την Κυψέλη και πόσα χρόνια ζεις εκεί;
«Είμαι γέννημα-θρέμμα Κυψελιώτης. Μια ιστορική περιοχή στο παρελθόν, με ένα έντονο παρόν -όλα δείχνουν ότι ξαναβρήκε τον δρόμο της-, αλλά και με ένα μέλλον που φαίνεται ιδιαίτερα ευοίωνο. Ξαναγύρισα στην Κυψέλη πριν από τρία χρόνια, μετά από πολλά χρόνια απουσίας, από τη στιγμή που έφυγα από το πατρικό μου. Ενδιαμέσως έμεινα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και στον Λυκαβηττό. Ο λόγος που γύρισα ήταν το σπίτι που βρήκα, το οποίο έχει θέα της Αθήνας 360 μοιρών. Είναι πάνω στη Φωκίωνος, έναν από τους πιο ωραίους και ιστορικούς δρόμους της Αθήνας».
-Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σε έκανε να νιώσεις έλξη ξανά για τη γειτονιά;
«Εκτίμησα και ξαναθυμήθηκα τα ωραία στοιχεία της Κυψέλης. Τον αντικειμενικό, αποστασιοποιημένο χαρακτήρα της. Η ζωή εκεί δεν κινείται με επιτεινόμενο τουπέ αλλά μέσα σε μια απλή, καθημερινή ρουτίνα, θυμίζοντας μια χαλαρή γειτονιά οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Με έντονη παρουσία των μεταναστών που φτιάχνουν το πλέον ωραίο χρώμα μητρόπολης και δημιουργούν ένα ισορροπημένο, ειρηνικό μοντέλο. Και βέβαια κυρίαρχο ρόλο παίζει η Φωκίωνος Νέγρη, ένας μοναδικός για την Αθήνα δεντροφυτεμένος πεζόδρομος μια «ράμπλα» που ενώνει την πλατεία Κυψέλης με την Πατησίων. Έτσι δημιουργεί πολεοδομικά τη βάση για μια όμορφη ποιοτική καθημερινότητα. Πέραν αυτού, όμως, χαρίζει αβίαστα μια αίγλη από το αστικό παρελθόν της».
-Τι θυμάσαι από την παλιά, θρυλική Φωκίωνος και τι έχει μείνει από αυτά σήμερα;
«Η Φωκίωνος κάποτε ήταν η μόνη αβάν γκαρντ επιλογή για την νεολαία. Με το ιστορικό Πι (Π) μπροστά από την αγορά, το προοίμιο της πλατείας Εξαρχείων, με τα πάνω και κάτω Γκούντις (Goody’s), με τα θρυλικά κλαμπ, με μπον βιβέρ και αλήτες. Έξαλλου έχει χαρακτηριστεί και από την ταινία το Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη, τίτλο που τον είχα χρεωθεί και από τους γονείς μου. Πάνω σε αυτή την ιδέα έχω κάνει και μια ανέκδοτη παράγωγη για ένα περιοδικό, όπου -κρίμα- δε δημοσιεύτηκε ποτέ αλλά τη θεωρώ πολύ ωραία για την εικονογράφηση εδώ. Πλέον, βέβαια, όλα έχουν αλλάξει και η Αθήνα και η Φωκίωνος και η Κυψέλη. Αίγλη δεν χαρίζουν πλέον οι γειτονιές, απλά γίνονται σημεία συνάντησης και από ό,τι φαίνεται η Φωκίωνος και κατ’ επέκταση η Κυψέλη θα το διεκδικήσουν το pin στον τοίχο της “ζωντανής Αθήνας”»
-Βγαίνεις βράδυ για ποτό ή φαγητό στη γειτονιά σου;
«Ναι, βγαίνω. Υπάρχει δυνατότητα να φας σε όμορφα μέρη και να πιεις το ποτό σου σε ιστορικά μπαρ, εάν συμπεριλάβουμε και την Πατησίων. Επίσης, η Φωκίωνος αλλά και η Κυψέλη γενικά, έχει ωραίο κόσμο άσχετα εάν βγαίνει ή όχι ο κόσμος αυτός στη γειτονιά».
-Πώς θα μιλούσες σε κάποιον ξένο για τη γειτονιά σου;
«Έναν ξένο θα τον προσκαλούσα στη γειτονιά μου λέγοντας του απλά ότι είναι μια κουλ αθηναϊκή γειτονιά»
«Αυτόν τον καιρό εκτός των άλλων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, πάντα σε σχέση με την εικόνα και τη φωτογραφία, ασχολούμαι με το Άι Λοβ Άθενς πρότζεκτ. Ένα πρότζεκτ που ως στόχο έχει να καταφέρουμε να δούμε την Αθήνα μας αντικειμενικά και όχι συγκρίνοντας την με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Ένα φωτογραφικό, καλλιτεχνικό πρότζεκτ για να αντικρίζουμε την πόλη μας όπως της αξίζει και να τη ζούμε με δημιουργικό τρόπο. Είμαστε σε έναν χώρο, στην Πλατεία Θεάτρου (οδός Θεάτρου 6), στα πλαίσια της δράσης Πόλη2, πόλη στο τετράγωνο, η οποία έχει πετύχει την επαναλειτουργία καταστημάτων σε υποβαθμισμένες, ιστορικές περιοχές της Αθήνας. Μέσα από την Ε.Α.Τ.Α. και το THIS IS ATHENS του Δήμου Αθηναίων, παρουσιάζουμε σεμινάρια, εκθέσεις και φυσικά τα προϊόντα μας» συμπληρώνει ο Γιώργος ανοίγοντας ένα ακόμα κεφάλαιο urban αναζητήσεων και εστιάζοντας εκ νέου σε κάτι τόσο παλιό, όσο η αγάπη μας για την Αθήνα μας.
Facebook I love Athens project - Ἄι Λάβ Ἄθενς πρότζεκτ
