Κάποιος βιαστικός μπορεί να σπεύσει να απαντήσει «γιατί δεν υπάρχει παγκόσμια ημέρα του άντρα». Κι όμως υπάρχει. «Η παγκόσμια ημέρα του άντρα γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 19 Νοεμβρίου, σε περισσότερες από 70 χώρες του κόσμου για να υπενθυμίζει τη συνεισφορά του άνδρα στον ανθρώπινο πολιτισμό και ιδιαίτερα στην οικογένεια, τον γάμο και τη φροντίδα των παιδιών» διαβάζω στο δίκτυο. Δεν έχει ακόμα αναγνωρισθεί επίσημα από τον ΟΗΕ και πρωτογιορτάστηκε στις 19 Νοεμβρίου του 1999 στα νησιά Τρίνινταντ και Τομπάγκο, της Καραϊβικής, με πρωτοβουλία του δόκτορος Τζέρομ Τιλακσίνγκ. Στην ουσία, όμως, μιλάμε για μια άκυρη παγκόσμια ημέρα. Η παγκόσμια ημέρα των ταχυδρομείων (9 Οκτωβρίου) παίζει να έχει μεγαλύτερο σουξέ.
Δεν υπάρχουν κατώτερα φύλα. Υπάρχουν κατώτερα ένστικτα. Κι αυτά τα τιποτένια παραστρατήματα μόνο ο έρωτας μπορεί να τα νικήσει.
Καμία 19η Νοεμβρίου δεν λούστηκε με δημοσιογραφικό μελάνι υπεράσπισης των δικαιωμάτων των αντρών, καμία 19η Νοεμβρίου δεν είδε τους άντρες να κυκλοφορούν με ρόδα στο πέτο, ρόδα χαρισμένα από γυναικεία χέρια εις ένδειξη αναγνώρισης της ύπαρξής τους. Καμία 19η Νοεμβρίου δεν ύμνησε την αντρική ρώμη, αλλά ούτε και την αντρική ευαισθησία. Οι άντρες δεν βγήκαν ποτέ στους δρόμους να ζητήσουν ίση μεταχείριση, να διεκδικήσουν τα χαμένα επιδόματα πατρότητας, να βροντοφωνάξουν, κόντρα στον άνεμο, αντεστραμμένα συνθήματα της πρώτης παθιασμένης πασιονάριας «δεν είμαι της μητρός μου, δεν είμαι της γυναικός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου».
Μια υπεραπλουστευμένη -πλην αληθινή- εξήγηση είναι ότι οι γυναίκες αγαπάμε τους άντρες. Βαθιά, ειλικρινά και ενίοτε με μια ηδονική αυταπάρνηση. «Εάν οι πόλεμοι διεξάγονταν μεταξύ γυναικών δεν θα έμενε ρουθούνι» λέει μια παραβολική φράση, προκειμένου να αποδώσει τα εδάφη βίας που μια γυναίκα είναι διατεθειμένη να πατήσει με αφορμή τον γυναικείο ανταγωνισμό.
Με τους άντρες, όμως, είναι αλλιώς. Δεν τους ανταγωνιζόμαστε. Δεν τους υποτιμάμε και δεν τους υπερτιμάμε. Τους ερωτευόμαστε, τους αγκαζάρουμε, τους αποζητάμε, τσουγκρίζουμε τα ποτήρια της συνύπαρξης μαζί τους. Παραλληλίζουμε τις πορείες μας και ευθυγραμμίζουμε την τεθλασμένη αντίληψη της κατωτερότητας. Δεν υπάρχουν κατώτερα φύλα. Υπάρχουν κατώτερα ένστικτα. Κι αυτά τα τιποτένια παραστρατήματα μόνο ο έρωτας μπορεί να τα νικήσει. Η επανάσταση της σάρκας των σωμάτων είναι πιο ισχυρή από όλες τις επαναστάσεις των οργανωμένων σωματείων του κόσμου.
