«Ο ήρωας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα», «Το πρότυπο Γενικής Ιατρικής», «Ο Σαμαρείτης της Σπάρτης»: Έτσι έχουν περιγράψει τον Ανάργυρο Μαριόλη όσοι έχουν υπάρξει ασθενείς ή συνεργάτες του. Τον διευθυντή του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης που μόλις απέσπασε τον τίτλο του καλύτερου Οικογενειακού Γιατρού για το 2019 από τον σημαντικό φορέα WONCA Europe. Η απονομή του βραβείου θα γίνει στο συνέδριο WONCA Europe στη Σλοβακία, στα τέλη Ιουνίου.
Ο Δρ. Ανάργυρος Μαριόλης είναι ο μοναδικός γιατρός που έχει λάβει βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών για τις υπηρεσίες του στην πρωτοβάθμια υγεία και την κοινωνική προσφορά του (2016). Στα τριάντα χρόνια του δημιούργησε το Κέντρο Υγείας Βύρωνα, το πρώτο αστικού τύπου στην Ελλάδα, το οποίο έχουν επισκεφτεί υπουργοί Υγείας από διάφορες χώρες και έχουν χρησιμοποιήσει ως πρότυπο. Ο ίδιος ίδρυσε επίσης, σε συνεργασία με τον Δήμο Βύρωνα και άλλους φορείς, έναν ξενώνα κοινωνικής μέριμνας όπου έχουν φιλοξενηθεί πρόσφυγες, μετανάστες και άποροι.
Στα τριάντα χρόνια του δημιούργησε το Κέντρο Υγείας Βύρωνα, το πρώτο αστικού τύπου στην Ελλάδα, το οποίο έχουν επισκεφτεί υπουργοί Υγείας από διάφορες χώρες και έχουν χρησιμοποιήσει ως πρότυπο.
Το 2010 έφυγε από την Αθήνα και μετακόμισε στην Αρεόπολη, στη Μάνη. Εκεί δημιούργησε το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης, που εξυπηρετεί γύρω στους 2.500 ασθενείς τον μήνα. Μερικές ακόμα από τις δράσεις του είναι εκστρατείες πρόληψης σε σχολεία, ένα πρόγραμμα για την ενσωμάτωση εξειδικευμένης φροντίδας στην πρωτοβάθμια υγεία και δράσεις φροντίδας-νοσηλείας κατ' οίκον για ειδικές ομάδες ασθενών. Έχει δώσει πάνω από 600 διαλέξεις σε συνέδρια της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει γράψει 78 επιστημονικά άρθρα που υπάρχουν στη βάση PubMed.
Για τη νέα διάκρισή του από τον WONCA Europe, ο δρ Μαριόλης δήλωσε: «Λαμβάνοντας αυτήν την τιμή βράβευση, η συγκίνηση μου δεν μετριέται με λέξεις. Καθώς αναφέρομαι στους ασθενείς και την προσπάθεια, την οποία κάνουμε τόσα χρόνια, ομοιάζουν οι στιγμές με απειράριθμους κόκκους που, ενώ δείχνουν ολόιδιοι, κανείς τους δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Το καθήκον και η ευθύνη όλα αυτά τα χρόνια θεσμοθετήθηκαν από τους ίδιους τους πολίτες – ασθενείς.
»Αυτές τις ώρες, οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα μου διαρκώς αβίαστες, αλλά δεν με αφήνουν να εκφράσω όλα όσα θα ήθελα. Όραμα, σκέψεις και διαδρομές. Γοητευμένος τόσα χρόνια από τη Γενική – Οικογενειακή Ιατρική και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δεν είχα παρά μόνο μια επιλογή, να την ακολουθήσω στη δημιουργία της. Τα παιχνίδια που έπαιζα σαν παιδί, παρά τις περιορισμένες μου δυνατότητες… αν όχι όλα, τα περισσότερα ήταν δημιουργημένα μέσα στη μοναξιά. Γι αυτό και επέλεξα τη Μάνη, ως προτελευταίο σταθμό μου. Αυτοσχεδίαζα, καλλιτεχνούσα και μεθούσα με αυτά. Στόχος μου ήταν να ζωγραφίσουμε, στη σαγηνευτική εσχατιά της Ευρώπης, τη Μάνη, έναν Ήλιο πιο φωτεινό, με στοργή για τον Άνθρωπο. Κάθε φορά προσπαθώ να κοιτάζω μέσα από το παράθυρο του ασθενούς.
«Κάθε φορά προσπαθώ να κοιτάζω μέσα από το παράθυρο του ασθενούς».
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου ιδιαιτέρως για την υπομονή τους, τους Ακαδημαϊκούς Δασκάλους, αλλά και όλους τους πολίτες – Ασθενείς που με κρατούν μέχρι και σήμερα τρυφερά στην αγκαλιά τους. Θα συνεχίσω να παραμένω ένας γιατρός παράλληλα λησμονημένος, γιατί η Ιατρική μου μπορεί να είναι ασυμβίβαστη και Βροχερή, όμως είχα εμπιστοσύνη στον Άνθρωπο και δεν απελπίστηκα ποτέ. Σας ευχαριστώ όλους, επαναλαμβάνοντας τον εαυτό μου μέσα στη σιωπή».
