H Πολίνα Σαπουνά Έλλις γεννήθηκε στην Γερμανία, αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, μέσα σε μια οικογένεια με πολύ αγάπη και υψηλή αισθητική στην οποία υπήρχε μια έντονη καλλιτεχνική φλέβα. «Στο σπίτι μας ακούγαμε πάντα τις πιο υπέροχες μουσικές και ήμασταν περιστοιχισμένοι από καταπληκτικά έργα τέχνης» μου λέει. Εκτός από τους γονείς της πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή της έπαιξαν οι αγαπημένοι της θείοι και διάσημοι αρχαιολόγοι: Η Eφη Σαπουνά και ο Γιάννης Σακελλαράκης. «Όλα μας τα καλοκαίρια από τα 10 μου χρόνια τα περνούσα κοντά τους, συμμετέχοντας στις πολύ σημαντικές ανασκαφές τους στην Κρήτη, στα Κύθηρα, στην Εύβοια. Έχω ζήσει συγκλονιστικές στιγμές μαζί τους. Δεν ήταν μόνο η μαγεία της ανακάλυψης μοναδικών ευρημάτων ή χώρων, αλλά όλος ο τρόπος ζωής τους. Η υψηλή αισθητική της θείας μου, η φιλοσοφία ζωής του θείου μου καθώς η αίσθηση του να βιώνεις ταυτόχρονα το παρόν και το παρελθόν έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητά μου»
Συνάντησα την Πολίνα για να συζητήσουμε για τα υπέροχα κοσμήματά της, αλλά πιο πριν, μιλήσαμε για την αρχαιολογία και τις πηγές της έμπνευσής της. Πώς είναι να είσαι διδάκτωρ της κλασσικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαιδελβέργης και σχεδιάστρια κοσμημάτων;
Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την αρχαιολογία και πώς έγινε η στροφή στα κοσμήματα;
Όλες οι μοναδικές στιγμές που έζησα κοντά στους θείους μου, στις σπάνιες ανασκαφές τους, με ώθησαν να σπουδάσω αρχαιολογία. Όλες μου τις σπουδές τις έκανα στο πανεπιστήμιο της Χαιδελβέργης, όπου και τελείωσα το διδακτορικό μου με θέμα από την ανασκαφή του θείου μου στο Ιδαίο Άντρο «τα ρωμαικά λυχνάρια με παραστάσεις». Ήταν επόμενο, έχοντας τόσο ιδιαίτερες εμπειρίες μαζί τους, να με συνεπάρει και εμένα ο κόσμος της αρχαιολογίας. Παρόλα αυτά κατά την διάρκεια εύρεσης όλων αυτών των έργων τέχνης που τόσο θαύμαζα, έπιανα τον εαυτό μου να ζηλεύει. Προσπαθούσα να μπω στη θέση του δημιουργού αυτού και να νιώσω τα συναισθήματά του. Ήθελα και εγώ να ανήκω στην κατηγορία των δημιουργών. Έτσι εντατικοποίησα την ζωγραφική που πάντα μου άρεσε και ταυτόχρονα με την αρχαιολογία, έκανα μαθήματα σε ατελιέ γνωστών ζωγράφων, όπως του Παύλου Σάμιου, και άρχισα να ασχολούμαι και με την ζωγραφική σχεδόν επαγγελματικά. Το γεωμετρικό μυαλό μου όμως αναζητούσε κάτι πιο τρισδιάστατο, και έτσι ερωτεύτηκα τον κόσμο του κοσμήματος, που πάντα θαύμαζα. Ο τρόπος που δίνεις μορφή σε ένα τόσο μικρό «γλυπτό» είναι κάτι που με μαγεύει.
Η αρχαιολογία μου έμαθε ότι η τέχνη είναι αυτή που ανυψώνει την ψυχή. Ένα όμορφο κόσμημα δεν είναι μόνο ένα όμορφο αξεσουάρ, είναι κάτι παραπάνω. Μια πέτρα ή το μέταλλο διοχετεύουν ενέργεια σε όποιον το φορά, είναι μια προέκταση του εγώ μας.
Ποιο ρόλο έχει παίξει ο σύζυγός σας στη ζωή και ίσως στην εξωστρέφειά σας όσον αφορά την επιχειρηματικότητα;
Ο σύζυγός μου, ο δημοσιογράφος Αθανάσιος Έλλις, είναι ένας άνθρωπος σπάνιος, που όμως απέχει από όλο αυτό το εγχείρημά μου, γιατί γενικότερα λόγω δουλειάς του λείπει αρκετά. Τον ευγνωμωνώ όμως που μου άνοιξε την πόρτα της Αμερικής και έτσι είχε τη δυνατότητα να γνωρίσω την αμερικάνικη κοινωνία, τη μοντέρνα νοοτροπία, τα ανοιχτά μυαλά, την καινοτόμα σκέψη των ανθρώπων εκεί, τουλάχιστον των βορειοανατολικών περιοχών. Η Ουάσιγκτον ήταν τόσο γεμάτη Ελλάδα που δεν το φανταζόμουν. Σέβονται τον πολιτισμό μας και τον τιμούν. Τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης είναι εμπνευσμένα από την κλασσική Ελλάδα. Τελικά, η Αμερική δεν είναι τόσο μακριά. Έτσι κάνοντας ταξίδια για να είμαι κοντά του, ένιωσα ότι πρέπει να γίνω πιο εξωστρεφής. Ενιωθα πολύ «Ευρωπαία» για να μπορέσω να σκεφτώ ότι το κόσμημά μου μπορεί να πάει και πιο μακριά. Του χρωστάω ευγνωμοσύνη που μου άνοιξε μια πόρτα ακόμη, αλλά και για την κατανόηση ότι εδώ και χρόνια το μυαλό μου γυρίζει διαρκώς γύρω από τα νέα μου σχέδια.
Η Ελλάδα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα σχέδιά σας. Είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης;
Φυσικά! Η Ελλάδα είναι η πιο μαγική λέξη που με κάνει να κλαίω. Σημαίνει τόσα πολλά για μένα: φιλοσοφία ζωής, τέχνη, πολιτισμός, φυσική ομορφιά, αρχιτεκτονική. Και, φυσικά, ήλιος, θάλασσα, θυμάρι, ελιά. Πέρα από όλα αυτά, η πορεία της ζωής μου, δίπλα σε ανασκαφές και μοναδικά ευρήματα, οι σπουδές και οι μελέτες μου, λειτουργούν και συνειδητά αλλά και υποσυνείδητα. Πολλές φόρμες των σχεδίων μου, όπως αυτή της συλλογής μου antithesis, που ήταν και η πρώτη συλλογή με την οποία ξεκίνησα το 2011, είναι επηρεασμένες τόσο από γεωμετρικά μοτίβα της αρχαίας ελληνικής τέχνης όσο και άλλων περιόδων. Η πιο τελευταία μου συλλογή, είναι επηρεασμένη από ένα καταπληκτικό άγαλμα που βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Απεικονίζει το τέθριππο, δηλαδή άρμα με τέσσερεις ίππους. Μόλις αντίκρυσα αυτό το άγαλμα και βρέθηκα μπροστά στην απόλυτη αρμονία των δύο κεφαλιών που στέκονται αντικρυστά, ένιωσα μια απίστευτη συγκίνηση. Αμέσως ήξερα ότι αυτό θα ήταν η πηγή έμπνευσης για τη νέα μου συλλογή, την TETHRIPPON. Όσοι βλέπουν τα σχέδιά μου, όσο αφαιρετικά και αν είναι, μου λένε ότι τους θυμίζουν Ελλάδα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέταλλο;
Το αγαπημένο μου μέταλλο είναι ο χρυσός, ιδιαίτερα ο φυσικός λευκός χρυσός που δεν κιτρινίζει αλλά ούτε είναι κάτασπρος σαν το ασήμι. Έχει μια ζεστασιά. Δουλεύεται πολύ ωραία και όταν είναι ματ, βγάζει μια αίσθηση, μια υφή που αγαπώ πολύ.
Πολλές φορές τα ρούχα μας, μπορεί να "μας φοράνε". Μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τα κοσμήματα;
Αυτό ισχύει για τα πάντα. Συνήθως όμως σχετικά με το κόσμημα πιο δύσκολα κάποιος θα το αγοράσει και θα «τον φοράει». Νιώθω ότι το κόσμημα αποτελεί μια προέκταση της προσωπικότητάς μας, ακόμη περισσότερο από ό,τι το ρούχο. Συνήθως για να επιλέξει κάποιος κάτι που θα φοράει κάθε στιγμή της ζωής του -το κόσμημα δεν θεωρείται τόσο μόδα, αλλά έχει μια διαχρονικότητα- συνήθως πρέπει να μπορεί να ταυτιστεί με αυτό.
Ποιο είναι το μότο σας για το μέλλον;
Σεβασμός! Υψηλές αξίες σε όλους του τομείς: ηθικά, αισθητικά, ψυχικά, πνευματικά. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου και για την δουλειά μου και για την ζωή, που αποτέλεσε πηγή έμπνευση και για το φετεινό μου γούρι: Ένας μινωίτης προσκυνητής ατενίζει με σεβασμό ψηλά τον Θεό. Είναι εποχές που επιβάλλουν ενδοσκόπηση και υψηλά ήθη αλλά και ΣΕΒΑΣΜΟ.
