Η νέα συλλογή της Liana Camba σε προτρέπει να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι

Η συλλογή αγκαλιάζει το σώμα με δαντέλες, με μεταξωτές μουσελίνες ζωγραφισμένες με πινελιές στο χέρι, με φτερά, με δέρμα, με πλαστικοποιημένη οργάντζα.

Η Λιάνα Καμπά ονειρεύτηκε μια γυναικεία φιγούρα για τη χειμωνιάτικη συλλογή της. Συνηθισμένη σκέψη για την Ελληνίδα σχεδιάστρια που χρόνια τώρα «ντύνει την κούκλα» με συνέπεια, φαντασία, κομψότητα και εκλεπτυσμένη φινέτσα. Αυτή η γυναικεία φιγούρα, όμως, ήταν διαφορετική, αλλιώτικη, απαλλαγμένη από βαρίδια, ανάλαφρη από χρόνια, σύγχρονη και αιώνια.

Σαν να την ήξερε. Σαν να την περίμενε. Η νέα, χειμωνιάτικη συλλογή της Liana Camba μιλάει στην καρδιά των γυναικών που τολμούν να ονειρευτούν «άγρια». Που ακολουθούν το σκίρτημα του νου ενώ ταυτόχρονα πατούν γερά στο επόμενο βήμα τους. Σημερινές, ενημερωμένες, άλλοτε γλυκιές, άλλοτε θυμωμένες, αγχωμένες, βιαστικές, γαλήνιες, παραδομένες, μαχητικές.

Η συλλογή αγκαλιάζει το σώμα με δαντέλες, με μεταξωτές μουσελίνες ζωγραφισμένες με πινελιές στο χέρι, με φτερά, με δέρμα, με πλαστικοποιημένη οργάντζα. Η διαφάνεια αλλάζει σύσταση, μετουσιώνεται σε άγγιγμα, σε γλυκιά επαφή. Το κόκκινο εκρήγνυται. Προτρέπει και συγκινεί. Το λευκό απελευθερώνει. Είναι ο ιδανικός καμβάς. Το δέρμα περιβάλλει με σιγουριά. Με αυτοπεποίθηση. Τα φτερά δωρίζουν. Απλόχερη γενναιότητα.

Το ελαστικό τούλι με τις λουστρινένιες φάσες, άλλοτε με βελούδινα floc, άλλοτε κεντημένο στο χέρι, κλείνει το μάτι στην άχρονη φινέτσα. Η devore μουσελίνα με τα βελούδινα γράμματα και το neoprene βελούδο επισφραγίζουν τον σύγχρονο αέρα της συλλογής, η οποία στέκεται απέναντι στην απαιτητική εποχή με νέα πρόταση. Με νέο πατρόν. Η διαχρονικότητα είναι σύμμαχος και η τόλμη σύντροφος. Η Λιάνα Καμπά μέσα από τα ρούχα της σχεδιάζει τρόπους διαφυγής. Δίνει λύσεις.

«Να είσαι εύθραυστη, να αφήνεις τον αέρα και το φως να σε διαπερνά, να αντιλαμβάνεσαι τις μεταβολές, να αντιδράς, αλλά να μένεις πιστή σε αυτό που δηλώνεις, να είσαι δυνατή» θα έλεγε, ίσως, μια συναισθηματική δαντέλα της Λιάνας Καμπά εάν μιλούσε.

«Μην ακούς κανέναν. Εσύ ξέρεις καλύτερα» θα συμπλήρωνε αντιδρώντας το παντοτινό βελούδο.

«Μπορείς να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι. Συνέχισε να ονειρεύεσαι» θα κατέληγε το πανίσχυρο δέρμα.