Όταν η Σίλβια Πλαθ κυκλοφόρησε, λίγο πριν την αυτοκτονία της, το 1963 το αυτοβιογραφικό της μυθιστόρημα «Γυάλινος Κώδων», χρησιμοποιήσε το ψευδώνυμο Bικτώρια Λούκας σε μία προσπάθεια ίσως να αποκρύψει από τον κοινωνικό της περίγυρο τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε από τα πρώτα κι όλας στάδια της ενήλικης ζωής της.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι σκοτεινές στιγμές και τα βιβλία που κυκλοφόρησαν σταδιακά μετά τον θάνατο της (ποιητικές συλλογές, πεζά, αλλά και κάποια βιβλία για παιδιά) έφεραν αργά ή γρήγορα στο φως μία προσωπικότητα βαθιά προβληματική και χαομένη, πέρα από τα επικίνδυνα όρια της αυτοκαταστροφής, η οποία συνάντησε τον ηδονικό πόνο που πιθανόν πάντα αναζητούσε στο πρόσωπο του ποιητή συντρόφου της Τεντ Χιούζ, με τον οποίο παντρεύτηκε τον Ιούνιο του 1956. Από εκείνη τη στιγμή μία πάρα πολύ δύσκολη σχέση, με άπειρα σκαμπανευάσματα, πάθος, ένταση και βία ξεκίνησε και συνεχίστηκε μέχρι και τον θάνατο της Πλαθ, 7 περίπου χρόνια αργότερα.
Η Πλαθ συνάντησε στο πρόσωπο του Χιουζ τον ηδονικό πόνο που πάντα αναζητούσε
Η ποιήτρια και πεζογράφος που καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της ζωής της χρειάστηκε ψυχολογική υποστήριξη διατηρούσε μία πολύ συχνή αλληλογραφία με την ψυχίατρο της, στον οποίο εξομολογούταν και εμπιστευόταν τις πιο περίπλοκες και τρομακτικές σκέψεις της αλλά και όλες τις φρικτές λεπτομέρειες γύρω από την συμβίωση με τον άντρα της ζωής της.
Ένα σημαντικό μέρος από τις συγκεκριμένες επιστολές, που γράφτηκαν στις αρχές τις δεκαετίας του 60, συγκεντρώθηκαν πρόσφατα και δόθηκαν προς πώληση σε μεγάλη δημοπρασία έναντι 695.000 δολαρίων. Αυτό όμως που έχει περισσότερο ενδιαφέρον δεν είναι το αστρονομικό ποσό που άγγιξαν τα 14 αυτά γράμματα, απόδειξη της θρυλικής χροιάς που έχει κατακτήσει πλέον στο μυαλό των εραστών της λογοτεχνίας η ύπαρξη της Πλαθ, αλλά τα όσα περιγράφονται στην πραγματικά μεγάλη έκταση τους.
Σε μία από τις επιστολές της η Πλαθ αναφέρει ότι ο σύζυγος της είχε απειλήσει να την δολοφονήσει
Η ποίητρια κάνει λόγο σε αυτά για τα όσα συνέβαιναν μέσα στον γάμο της με τον Χιούζ, τον οποίο κατηγορεί για συνεχή ενδοοικογενειακή βία, αλλά και για το γεγονός ότι ήθελε να την δολοφονήσει. Αν ο παραπάνω ισχυρισμός είναι αποτέλεσμα ενός μανιακού σύνδρομου καταδίωξης ή όντως μία συνειδητοποίηση βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει.
Πάντως η ίδια, σε μία συγκεκριμένη επιστολή που στάλθηκε στην καθηγήτρια Ψυχιατρικής Dr Ruth Barnhouse στις 21 Οκτωβρίου του 1962, δηλαδή περίπου 4 μήνες πριν τον θάνατο της, η Πλαθ αναφέρει ότι ο σύζυγος της τής είπε ευθέως ότι ήθελε να την δει να πεθαίνει, ενώ περιγράφει και ένα συγκεκριμένο περιστατικό κατά το οποίο ο Τεντ Χιουτζ την ξυλοκόπησε για πολλοστή φορά μόλις 2 μέρες πριν την δεύτερη αποβολή της. Είχε προηγηθεί άλλη μία έναν χρόνο νωρίτερα.
Ωστόσο ο άνθρωπος που έφερε στο φως της δημοσιότητας αυτές τις επιστολές κάποιος φανατικός αναγνώστης και συλλέκτης με το όνομα Ken Lopez, περιγράφει τα περισσότερα από τα γράμματα ως «τα μοναδικά ντοκουμέντα που υπάρχουν στα χέρια μας αναφορικά με τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της ποιήτριας, γραμμένα όμως αποκλειστικά από την δική της μεριά της κατάστασης».
Τον Φεβρουάριου του 1963, η Σίλβια Πλαθ άφησε ανοιχτό το γκάζι στην κουζίνα του σπιτιού της και αυτοκτόνησε εισπνέοντας το. Ως χήρος της Πλαθ, ο Χιουζ έγινε εκτελεστής της διαθήκης της και διαχειριστής της προσωπικής και λογοτεχνικής περιουσίας της Πλαθ. Επέβλεψε την έκδοση των χειρογράφων της, συμπεριλαμβανομένου του Άριελ (Ariel) (1966). Επίσης κατέστρεψε τον τελευταίο τόμο του ημερολογίου της Πλαθ, στον οποίο καταγράφονταν τα τελευταία τρία χρόνια που πέρασαν μαζί.
Ο ίδιος παίρνει πρώτη φορά ανοιχτά θέση για την προβληματική και αμφιλεγόμενη σχέση τους λίγους μήνες πριν το θάνατο του, το 1998, μέσα από την ποιητική του συλλογή Birthday Letters, όπου διηγείται όψεις της ζωής που πέρασαν μαζί και της συμπεριφοράς του εκείνη την περίοδο. Το έργο τέχνης με τις παπαρούνες στο εξώφυλο είχε γίνει από την κόρη τους Φρίντα.
Συνέντευξη της Σίλβια Πλαθ από το 1962
Η Σίλβια Πλαθ διαβάζει το ποίημα της "Daddy", αφιερωμένο στην απώλεια του πατέρα της που σημάδεψε τη ζωή της